Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 26

''Τι ειπες μολις τωρα;''Φωναζω.

''Ξεχνατο.''Απανταει και παει να βγει απο το αυτοκινητο τον τραβαω με δυναμη να καθησει ξανα.

''Πες μου τωρα τι εννοεις...''

''Μπορει να μην δεν ειδα καλα αυτο ειναι ολο.''

''Με ποια και ποτε;''Δεν το εχω συνιδιτοποιησει.Δεν ειναι αληθεια.Αποκλειεται πλακα θα κανει.

''Εχει περιπου εναν μηνα.Νομιζω εσυ δεν εβγαινες ακομα με τον Νικο αλλα σας ειχα δει σε μια καφετερια να ψηλομαλωνεται.''Ηταν η μερα που με πηρε τηλεφωνο και μου ζητητησε να παμε για καφε και εγινε αυτο με τον μπαμπα μου.Και μετα τον ειχα ρωτησει τι ηθελε να μου πει και ειχε πει οτι το ξεχασε.Ολα συνδεονται.

''Τι εκαναν;''Ρωταω και το σαγονι μου τρεμει.Δεν τρεμει επειδη ζηλευω.Αλλα με προδωσε.

''Φιλιοντουσαν...παθιασμενα...''

''Να φανταστω δεν την ξερω..''Λεω και με κοιταει.

''Μπορει.''Λεει αοριστα.

''Τι μπορει;Πες μου την ξερω ποια ειναι γαμωτο μιλα.''Τσιριζω.

''Η Σοφια.''Ενα δακρυ κοιλα στο μαγουλο μου.

''Ποια Σοφια;''Ρωταω ξεροντας την απαντηση απλως θελω να τον ακουσω για επιβαιβεωση στον ευατο μου.

''Η φιλη σου.''Κοπαναω το χερι μου στο ταμπλο του αυτοκινητου.

Βγαινω οργισμενη εξω απο το αυτοκινητο παιρνω το κινητο στα χερια μου ψαχνω στις επαφες τον Νικο.Τον καλω.Ο Σταθης βγαινει γρηγορα Απο το αμαξι και ερχεται διπλα μου πιανοντας με απο την μεση ενω εγω κλαιω.Πεταω το κινητο στον δρομο μολις ακουω την φωνη του Νικου.Ο Σταθης με παιρνει στην αγκαλια του ενω εγω κλαιω χτυποντας το στηθος του οργισμενη για την προδωσια του Νικου.

''Σους μωρο μου ηρεμισε.Ολα θα πανε καλα ειμαι εγω εδω.''Ηρεμω λιγο απο τα λογια του και σταματαω να αντιστεκομαι απο την αγκαλια του ενω ενα νεο κυμα δακρυων ξεκιναει ξανα.

Ο κοσμος μας κοιταει περιεργα ομως δεν με νοιαζει.Το κινητο μου ειναι κομματια στον δρομο και δεν με νοιαζει.Τραβαω απο το χερι τον Σταθη και μπαινουμε μεσα στην πολυκατοικια μου ενω σκουπιζω τα ματια μου.Ανοιγω την πορτα ενω πεταω την τσαντα στο πατωμα και ξαπλωνω στον καναπε.

''Γιατι δεν μου ειπες τιποτα;''Τον ρωταω θελω να μαθω θα μπορουσε να το πει πιο νωρις και να ημουν μαζι του.

''Μου ειχε πει οτι θα στο ελεγε και περιμενα.''Οπαα ηξερε οτι το ηξερε;

''Ο Νικος ηξερε οτι εσυ τους ειδες;''Ρωταω με το στομα ανοιχτο...

''Ναι με ειχαν δει που τους κοιτουσα και μου ορκιστηκε οτι θα στο ελεγε την επομενη μερα ...δηλαδη την μερα που σας ειδα στο καφε.''Λεει και με πλησιαζει.

Για αυτο ο Νικος δεν ηθελε να τα βρω με την Σοφια για να μην μου πει τιποτα για αυτους τους δυο.Και εκεινη την μερα που τον περιμενα εξω απο το καφε και ηρθε η Σοφια αντεδρασε ασχημα οταν την ειδε.Φοβηθηκε οτι θα μου ελεγε κατι.Ηταν ολοφανερο πως την πατησα ετσι.

''Σταθη δεν νομιζω να πιστευεις οτι αντιδραω ετσι γιατι ζηλεψα τον Νικο!''Με κοιταει και σηκωνεται πηγαινοντας στο μπαλκονι.Τον ακολουθω.

''Απαντησε μου.''Λεω σχεδον ικευτευτικα.

''Ναι αυτο πιστευα.''Μου απανταει και πηγαινω και καθομαι πανω στα ποδια του.Δεν αντιδραει στο αγγιγμα μου.

''Μωρο μου...Δεν συγκρινονται αυτα που νιωθω για σενα με αυτα που νιωθω για τον Νικο.Εσυ...εσυυ εισαι ξεχωριστος.Τον Νικο τον αγαπαω αλλα με αλλο τροπο.Με προδωσε και αυτο με βγαζει απο την τυψεις μου που ειμαστε μαζι.Τωρα ειμαι εδω για σενα και μονο για σενα.''Χαιδευω τα ξανθα μαλλια του και εκεινος γερνει χαλαρωμενος πανω στον ωμο μου.Δεν λεει τιποτα αλλα καταλαβαινω οτι ειναι καλα.Μενουμε ετσι για πεντε λεπτα.Ωσπου με αρπαζει και με παιρνει αγκαλια σε στυλ νυφης και τρεχει προς το σαλονι.Εγω γελαω δυνατα και εκεινος με πεταει πανω στον καναπε.Πεφτει πανω μου και με φιλαει παθιασμενα.Χωνω την γλωσσα μου στην δικια του και εκεινος σχηματιζει ενα χαμογελο την ωρα που με φιλαει.


''Φυγε γρηγορα.''Λεει αναψοκοκκινισμενος ενω αισθανομαι την στυση του.Ειναι κατακοκκινος και το στηθος του πηγαινει πανω κατω.Με θελει πολυ......