Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 8

Προσπαθω να κουνηθω λιγο για να καταλαβει οτι περιμενω ακομα να μιλησει.Με πιπιλαει στον λαιμο και επιτελους μιλαει.

''Δεν θελω να γινει ετσι.''Μου λεει και ανατριχιαζω

''Τι εννοεις;''Λεω αργα.

''Εισαι μεθυσμενη και..δεν το θεωρω σωστο να γινει κατι τετοιο.''Οπαα δεν το περιμενα να το πει και πολυ αυτο.

''Ενταξει.''Του λεω σιγανα.

Παει να φυγει απο το κρεβατι αλλα τον κραταω απο το χερι και τον αναγκαζω να μεινει.Τον τραβαω διπλα μου και βαζω το κεφαλι μου πανω στο στηθος του ενω παιζω με τα δαχτυλα μου στην γυμνασμενη του κοιλια.Καθως κοιμαται του ψιθιριζω.''Σε ευχαριστω.''

Ξυπναω το πρωι.Κοιταω γυρω μου δεν μπορω να καταλβω που βρισκομαι.Προσπαθω να θυμηθω που πηγα μετα με τον Νικο.Στιγμες αρχιζουν να πεταγονται στο μυαλο μου και καταλαβαινω οτι ειμαι σπιτι του.Κοιταω διπλα μου αλλα δεν ειναι.Στην αγκαλια μου εχω ενα μαξιλαρι αντι για αυτον.Κοιταω το κινητο μου εχω δεκα αναπαντητες απο την μαμα μου και η ωρα ειναι δυο και μιση το μεσημερι.Προσπαθω να σηκωθω αλλα το κεφαλι μου ειναι πολυ βαρυ.

Καλω την μαμα μου και το σηκωνει κατευθειαν απο τον πρωτο χτυπο.

''Τι νομιζεις οτι κανεις θελεις να με πεθανεις.Ξυπνησα και δεν ησουν στο κρεβατι σου.Σκευτηκα τα χειροτερα.''Φωναζει αλλα καταβαθος ανηυσηχια υπαρχει στην φωνη της.

''Χαλαρωσε μαμα ειμαι καλα.Απλως ξεχασα τα κλειδια μεσα στο σπιτι και δεν μπορουσα να μπω οποτε προσφερθηκε ο Νικος να με φιλοξενησει.''Της λεω.

''Τι να σου πω....Σε ποση ωρα θα γυρισεις;..''

''Σε καμια ωρα''.Της λεω και της το κλεινω δεν εχω ορεξη να ακουω την γκρινια της.

Σηκωνομαι επιτελους ψαχνω το σπιτι αλλα ο Νικος δεν ειναι πουθενα.Κοιταω στο τραπεζακι της κουζινας ενα χαρτι.που λεει.''Πηγα να αγορασω κατι πραγματα θα γυρισω συντομα.Καλημερα :)''

Αφου διαβασω δεκα φορες το χαρτακι αποφασιζω να κανω εναν καφε και να παρω καμια ασπιρινη.Που τις εχει τις ασπιρινες ψαχουλευω στο μπανιο πουθενα.Περιμενω κανοντας βολτες στο σπιτι.Παρατηρω οτι δεν εχει καθολου οικογενειακες κορνιζες.Ουτε καν δικες του.Στο σαλονι εχει ενα συρταρι κλειδωμενο.Η περιεργεια μου μεγαλωνει αφου σκευτομαι που μπορει να εχει βαλει το κλειδι.Το τραβαω να δω μηπως ανοιξει.

''Τι κανεις εκει;''Με ρωταει.Τιναζομαι κοιταω τρομαγμενη.

''Εμ τιποτα.''

''Τι τιποτα...Σε επιασα να προσπαθεις να ανοιξεις το συρταρι μου.Αφου βλεπεις οτι ειναι κλειδωμενο καποιος λογος θα υπαρχει γαμωτο.''Ψηλοφωναζει.


''Εχεις δικιο συγνωμη.Απλως με επιασε η περιεργεια και η βλακεια μου.''Τον πλησιαζω και πηγαινει στην κουζινα.Τον ακολουθω και εκεινος μου γυρναει την πλατη.

''Ειπα οτι εκανα βλακεια.Σορρι δεν θα το ξανακανω.''Τον πλησιαζω πιο πολυ και του πιανω την μεση για να τον γυρισω.Γυρναει χωρις να αντισταθει και κοιταει αλλου.

''Δεν πειραζει αρκει να μην ξαναγινει.''Μου λεει και κοιταει αλλου.

''Ενταξει.''Υποσχομαι.

''Θες να φας κατι;''Με ρωταει και ανοιγει το ψυγειο.

''Οχι ευχαριστω τωρα θα παω σπιτι.''Του λεω.

''Θες να σε πεταξω;''

''Ενταξει αν δεν σου ειναι κοπος.Το να βγω τρεις το μεσημερι με αυτο το φορεμα ειναι πολυ καπως.''Του λεω και πινω λιγο καφε.

''Χαχαχα εχεις δικιο.Δεν μου ειπες πως κοιμηθηκες;''Μου κλεινει το ματι και γελαει.

''Τελεια.Αν εξαιρεσεις τον πονοκεφαλο.''

''Θα περασει,μωρο μου.''Ποσο μου αρεσει να με λεει ετσι.Μου δινει ενα φιλι στο κεφαλι και πηγαινει στο δωματιο του να ντυθει.

....


''Εισαι ετοιμος;''Τον ρωταω.

''Ναι φυγαμε.''Ερχεται απο το δωματιο και ανοιγει την εξωπορτα.

Μου δινει ενα κρανος και μου το περναει απο το κεφαλι απαλα.Στην διαδρομη τον κραταω απο την μεση και γερνω το κεφαλι μου στην πλατη του.

Με αφηνει στην εισοδο και με αποχαιρεταει.


Μπαινω στο σπιτι και βλεπω την μαμα μου να πηγαινει περα δωθε.

''Ειχες σκοπο να γυρισεις σπιτι νεαρη μου;''Μου λεει.

Την προσπερναω και με τραβαει δυανατα απο το χερι για να γυρισω να την κοιταξω.

''Τι νομιζεις οτι κανεις;;''Της φωναζω.

''Κατσε ΤΩΡΑ κατω να μιλησουμε.''Μου φωναζει πιο δυνατα.

Καθομαι και την αγριοκοιταζω.

''Αυτο που εκανες χθες ηταν ανεπαναλιπτο κοντεψα εγω και ο πατερας σου να πεθανουμε απο την αγωνια το πρωι.Θα μπορουσες να στειλεις ενα μηνυμα οτι εισαι καλα.''Μου λεει.

''Δεν ημουν σε θεση να σου στειλω μηνυμα.Ηπιαμε πολυ και δεν το σκευτηκα καν.''

''Τοτε να μην ξαναπιεις...''

''Ειμαι δεκαοκτω.''Της λεω με υφος.

''Και αυτο τι σημενει οτι θα γυρνας απο εδω και απο εκει;''

''Μια φορα εγινε ενταξει;Δεν θα ξαναγινει.''

''Το ευχομαι.''Μου λεει και ανεβαινω πανω.

Κανω ενα μπανιο για να χαλαρωσω και ξαπλωνω στο κρεβατι μου.Το κινητο μου χτυπαει και βλεπω το ονομα του μπαμπα μου.Δεν εχω ορεξη αλλα πρεπει να το σηκωσω.

''Ναι.''Λεω

''Εισαι καλα μιλησα με την μαμα σου.Ελινα ανησυχησαμε πολυ πρωτη φορα το κανεις αυτο.''Μου λεει και μπορω να φανταστω το λυπημενο του προσωπο.

''Αυτα που τα ειπε και η μαμα.''Του απανταω κοφτα.''Πρεπει να κλεισω νυσταζω.''Του το κλεινω στην μουρη και με παιρνει ο υπνος μεχρι που ξυπναω απο τον ηχο κλησης του κινητου μου.Δεν γνωριζω το νουμερο αλλα το σηκωνω...