Περπαταμε ησυχα στον δρομο διπλα διπλα.
''Ευχομαι να μην μας δει ο μαλακας σου τυχαια ξανα εξω...''Μου λεει και με κοιταει ενω περιμενε οτι θα αντιδρασω.Ο μαλακας ΜΟΥ; ;Παιρνω μια ανασα.
''Μην τον ξαναπεις ετσι....και αν θες να ξες δεν ειναι εδω.''Του λεω με υπεροπτικο βλεμμα.
''Και που ειναι;''
''Αθηνα.''
''Καλητερα''
''Γιατι καλητερα;''
''Γιατι αν μας ξαναεβλεπε μαζι νομιζω δεν θα κρατιοταν και θα με χτυπουσε.Ο μαλακας θα νομιζε οτι θα τον αφηνα να με ακουμπησει..Χα-Χα δεν εχει φαει μπουνια απο μενα.''Καυχιεται.
''Ηρεμισε ρε Μπρους Λι ναουμεε.''Του λεω και σκαει στα γελια.Με σκουνταει ελαφρα την ωρα που γελαει.
''Ηταν καλο.''Μου λεει και μου μεταδιδει το γελιο.Το κινητο μου δονειτε στην τσαντα.Αναγραφεται το ονομα του Νικου.Το κοιταω και παταω απορριψη.Ετσι κι αλλιως δεν θα μπορουσα να μιλησω μπροστα στον Σταθη.
''Ποιος ηταν;''
''Ο Νικος.''
''Γιατι δεν το σηκωσες;''Με σταματαει και μπαινει μπροστα μου.
''Γιατι δεν ηθελα να μιλησω μπροστα σου μαζι του.''
''Και γιατι αυτο;''Με ρωταει.''Γιατι σε εχω ικανο να πεταχτεις και να σε ακουσει.''Του λεω με αγριο βλεμμα ενω κανω ενα βημα πισω.
''Με εχεις για τετοιο ατομο;''Με ρωταει παιχνιδιαρικα.
''Ναι.''Λεω κοφτα και συνεχιζει να εχει το ιδιο χαζο χαμογελο.
Κανει και αλο βημα κοντα μου και μου πιανει το μαγουλο μου τρυφερα.
''Δεν ειμαι.''Λεει και γερνει το κεφαλι του για να με φιλησει.Κανω πισω το κεφαλι μου και τον κοιταω.Τον σπρωχνω απαλα και κοιταω αλλου.
''Σταθη ξες οτι δεν γινετε εχω τον Δημητρη.Μην επιμενεις.''
''Συγνωμη.''Λεει σιγανα και σινεχιζουμε να περπαταμε προς το σπιτι του Δημητρη.
''Που ειναι επιτελους αυτο το σπιτι;''Ρωταω.Μου δειχνει το σπιτι μπροστα μας.
''Αυτο ειναι ρε γκρινιαρα.''Δεν απανταω μπαινουμε στην εισοδο της πολυκατοικιας και ο Σταθης παταει το κουδουνι.
''Μην τον τσατισεις..οταν εφυγα δεν ηταν και στα καλα του.''Νευω και φτανουμε στην πορτα του.Χτυπαω το κουδουνι ακουω βηματα απο μεσα.Η πορτα ανοιγει αργα και βλεπω τον Δημητρη σε ασχημη κατασταση.
''Γεια σου Δημητρη.''Λεω κι του χαμογελαω οσο μπορω.
''Τι θελει αυτη εδω;''Ρωταει τον Σταθη και μπορω να μυρισω απο χιλιομετρα την ανασα σου.Ουισκι...
''Με πιεσε να την φερω εδω θελει να σου μιλησει.Χαλαρωσε μεγαλε.''Του λεει και τον σκουνταει.
Με κοιταει με μισο ματι.''Να σου μιλησω μονο 2 λεπτα θελω Δημητρη.''Του λεω και νευει.
''Περνα.''Λεει και μπαιινω μεσα.Το σπιτι του ειναι πολυ πιο μικρο απο το δικο μου και αρκετα ακαταστατο.Ενα μισοαδειο μπουκαλι ειναι πανω στον καναπε και μερικα γυαλια ειναι στο πατωμα.Ευχομαι ο Δημητρης να μην πληγωσε την Χριστινα.Αλλα οχι δεν υπαρχει περιπτωση να το εκανε.
''Μην πινεις.''Του λεω και του αρπαζω το μπουκαλι απο το χερι.
''Τι ξες εσυ ε; Η φιλη σου με προδωσε.Πηδηξε το πρωην της.Δεν πιστευω οτι θες να την υπερασπιστης.''Λεει και παιρνει το μπουκαλι πισω στα χερια του.
''Δεν θα την υπερασπιστο εκανε μαλακια το ξερω.Αλλα το εχει μετανιωσει το ξερεις οτι σε αγαπαει ολοι το ξερουν.Ειναι δυσκολο να την συγχωρεσεις αλλα σε αγαπαει πραγματικα.Ειναι κουρελι.Χθες το βραδυ ηρθε τα χαραματα σπιτι μου μολις καταλαβε τι εκανε.Ηταν σε μαυρο χαλι..μια απελπισια.''Τα ματια του μαλακωνουν και αφηνει το μπουκαλι στο μικρο τραπεζακι μπροστα μας.
''Την αγαπαω ρε γαμωτο.''Μου λεει και με τραβαει στην αγκαλια του ενω αισθανομαι την μπλουζα μου υγρη.Κλαιει.Ξαφνιαζομαι απο την αγκαλια του αλλα δεν αντιστεκομαι.Λογικα δεν θα επαιρνε κανεναν φιλο του αγκαλια γιατι θα ντρεποταν.
Απομακρυνεται και σκουπιζει τα ματια του.''Τι θα κανεις;''Τον ρωταω.
''Δεν ξερω αν μπορω να την συγωρησω.''
''Θελεις χρονο Δημητρη.''
''Ναι εχεις δικιο.''''Τελειωνετε εκει μεσα;''Χτυπαει την πορτα ο Σταθης.
''Ναι.''Φωναζω στον Σταθη.
''Δημητρη φευγω.Σκεψου αυτα που σου ειπα και σε παρακαλω πολυ μην πιες αλλο.''Προσθετω.
''Σε ευχαριστω που με ακουσες.''Λεει και βγαινω απο την πορτα.
''Πως ειναι;''Με ρωταει ο Σταθης μεσα στο ασανσερ.
''Χαλια θελει χρονο ειναι καθαρο αυτο.''Του απανταω.Βγαινουμε απο το κτηριο.Το κινητο μου δονειτε για 100τοστη φορα μεσα στην τσαντα μου και ειναι ξανα ο Νικος.
''Ελα Νικο.''Του λεω και κοιταω τον Σταθη.
''Γιατι δεν σηκωνες το κινητο σου σε πηρα τοσες φορες κατατρομαξα γαμωτο.''Ο Σταθης ειναι ετοιμος να γελασει και καταλαβαινω οτι το ηχειο του κινητο μου ειναι τερμα αρα ακουσε.Το χαμηλωνω και κοιταω με δολοφονικο βλεμα 'αν μιλησεις πεθανες'
''Θα σε παρω οταν φτασω σπιτι ηρεμισε.Σε αγαπω.''Λεω σιγανα για να μην το ακουσει ο Σταθης και μετα με κοροιδευει.Κλεινω το τηλεφωνο και βαζω το κινητο στην τσαντα μου.
''Κι εγω σε αγαπω Ελινα.''Κοροιδευει ο Σταθης.Φυσικα και το ακουσε.
''Σκασε..''Του λεω και χαμογελαω.
''Κανε με.''Λεει και με κοιταει.....
YOU ARE READING
Το τέρμα του Παραδείσου.
Teen FictionΗ Ελίνα ειναι 18 χρονων και μετα απο καποια γεγονοτα αναγκαζεται να βγει απο την ροζ φουσκα που βρισκοταν ολο αυτα τα χρονια. Θα καταφερει αραγε να κατανοησει την προδωσια και την κακια του κοσμου ή θα την υπερνικησουν οι κρυφοι τις δαιμονες;