Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 17

Τρεχω προς το μερος του αλλα αυτος απομακρυνεται γρηγορα και τον χανω μεσα στον κοσμο.Πηγαινω στο μερος που καθομασταν και τα πραγματα του λειπουν.Βγαινω εξω απο το μπαρ και βλεπω την Χριστινα και τον Δημητρη.

''Που πηγε;''Ρωταω πανικοβλητη.

''Ελινα τι εγινε;''Ρωταει εξισου και ο Δημητρης αλλα δεν του απανταω βλεπω το μπλουζακι του απο μακρυα και τρεχω με τις γοβες στο χερι.

''ΣΤΑΘΗ.''Του φωναζω και εκεινος σταματαει πριν μπει στο αυτοκινητο.

Τον πλησιαζω και ακουμπαω στο αμαξι του.

''Συγνωμη εγω..''Ξεκινω να του λεω ενω σκουπιζω τον ιδρωτα μου.

''Σταματα.Παντα ηξερα την γνωμη σου για μενα απλως δεν ηθελα να το πιστεψω ο ιδιος''

''Εγω τα ειπα ολα αυτα για να καθησηχασω τον Νικο.Δεν εννουσα τιποτα απο αυτα γαμωτο.''Κουναω τα χερια μπροστα στο προσωπω του δειχνοντας του την αγανακτηση μου.

''Ξερω καλα Ελινα.Ολα αυτα ηταν μια επιβεβαιωση για μενα.Δεν θελω να απολογησε και να προσπαθεις να το καλυψεις.''

''Δεν καλυπτω τιποτα Σταθη.Ειμαι εδω για να σου εξηγησω το λαθος μου.''

''Θελω να μεινω μονος''Λεει σιγανα και βαζει τα κλειδια στην πορτα του αμαξιου για να μπει μεσα.

''Γαμωτοο Σταθη μην φευγεις.''Λεω ηττημενα.Γιατι τον παρακαλω τοσο.

''Ας φυγω και εγω μια φορα.''

Τον αρπαζω απο το χερι και τον φερνω κοντα μου.

''Συγνωμη που σε αποφευγω και γενικα συγνωμη για ολα.Απλως... δεν ξερω πως να στο εξηγησω οταν βρησκομαι κοντα σου δεν ειμαι ο ευατος μου ειναι σαν να με βγαζεις απο μενα και να γινομαι μια αλλη.''Αυτη ειναι η αληθεια οσο και να την κρυβω δεν συγκρινετε με τον Νικο.Πρεπει να το παραδεχτω.

''Αυτο το ιδιο συμβενει και με μενα.Απο την πρωτη στιγμη που σε γνωρισα εκανα πραγματα που δεν εκανα.Οταν με χωρισες πηγα και εκανα διαφορα πραγματα με αλλες  μονο και μονο για να διωξω το κενο σου και ισως να εβρισκα το ιδιο και σε καποι αλλη.Ηθελα να σε ξεχασω να σε βγαλω απο μεσα μου...ηταν αδυνατον.Οταν εισαι κοντα μου αισθανομαι την καρδια σου να χτυπαει βλεπω το χαμογελο σου βλεπω το λαμπιρισμα τον ματιων σου τα παντα.Δεν μπορω να αντισταθω στο αγγιγμα σου.Μερικες φορες σε ακουμπουσα επιτιδες μονο και μονο για να σε αγγιξω.Για να σε αισθανθω κοντα μου.Και οταν εισαι με αυτον....''Παιρνει μια ανασα και κανει μπουνιες τα χερια του.''Θελω να του ξεριζωσω τα χερια που σε ακουμπαει και που σε νιωθει που σε κανει να χαμογελας.Ζηλευω γιατι σε θελω πισω.''Τον κοιταω με ανοιχτο το στομα..

''Μπες στο αμαξι τωρα.''Μου λεει πριν απαντησω.

Δεν πιστευω τι μου ειπε κατα καποιον τροπο ενιωθα κι εγω τα ιδια πραγματα.Απλως τα εβαζα πισω γιατι μπροστα ηταν ο Νικος.Παντα ο Νικος.Δεν ειχα προσεξει οτι ο Σταθης τα ενιωθε ολα αυτα νομιζα οτι με επαιζε.Αλλα οχι αυτος ηταν ερωτευμενος μαζι μου.Ηθελε να με εχει και δεν μπορουσε.Θελω να του πω οτι θελω να προσπαθησουμε αλλα ειναι τοσα πολλα που πρεπει να σκευτω.Τον Νικο βασικα ειναι το μονο που πρεπει να σκευτω.Αλλα θα μου πεις αφου νιωθω παραπανω πραγματα με τον Σταθη γιατι να βασανιζω και τον ευατο μου και τον Νικο μεσα σε μια ψευτικη σχεση;Που δεν βασιζεται σε αληθινα συναισθηματα.Πρεπει να μιλησω στον Σταθη αλλα δεν μου βγαινει μιλια.

''Σταθη;''Ρωταω και τον κοιταω ποσο αφοσιωμενος ειναι στον δρομο και ποσο σφυχτα τα μακρυα του δαχτυλα σφιγγουν το τιμονι.

''Ναι;''Μου λεει απαλα.

''Που παμε;''Ρωταω.Ο τοπος μου φαινεται αγνωστος.

''Καπου που θα σου αρεσει σιγουρα.Ειναι το αγαπημενο μου μερος...εκει πηγαινω οταν θελω να σκευτω.''Τριβει τους κροταφους του και στριβει σε ενα χωρο χωρις φωτα.Μια ανατριχιλα περναει την σπονδιλικη μου στυλη οταν μια γατα πεταγεται μπροστα στο αυτοκινητο.


''Μην φοβασαι ολα ειναι καλα''Μου λεει και μου πιανει το χερι πριν βγει απο το αυτοκινητο.Μου ανοιγει την πορτα και του λεω ευχαριστω σιγανα.

Μωριζω θαλασσα αλλα ακομα δεν βλεπω τιποτα μπροστα μου.

''Ειμαστε σε ενα μικρο λιμανακι.Μονο μικρα σκαφοι ξεμπαρκαρουν εδω και ειναι πολυ ηρεμα το βραδυ.''Μου λεει και προχοραει λιγο πιο μπροστα μου.Κανω μερικα βηματα και τον φτανω.

''Ειναι πολυ ωραιο μερος.Η θαλασσα με ηρεμει αφανταστα με βγαζει απο τις σκεψεις μου και ολα αυτα.''Λεω και ανατριχιαζω απο την ψυχρα.

''Κρυωνεις;''Με σταματαει.

''Εμ λιγο δεν.....''Βγαζει την ζακετα του και μου την δινει.''Αναγκη''Λεω και ξεφυσαει γρηγορα.

''Σε ευχαριστω πολυ''Του λεω και το εννοω για ολα.Πιανω απαλα το μπρατσο του και συνεχιζουμε να περπαταμε.Φτανουμε στην προβλητα και καθομαστε κατω.

''Κρυωνεις ακομα;''Σπαει την σιωπη.

''Οχι αλλα αμα την θες παρτην.''

''Οχι οχι σε ρωτησα αν ηθελες να σου φερω ακομα μια ζακετα που εχω στο αμαξι.''Μου λεει κοιτοντας την θαλασσα.Φαινεται αρκετα σκεπτικος πρωτη φορα τον εχω δει ετσι.

Χαχανιζω λιγο.''Ποσα πραγματα εχεις μες στο αυτοκινητο;''

''Αρκετα πραγματα...''Μου λεει και με κοιταει.

''Δεν πιστευω να θες να με σκοτωσεις;''Λεω και γελαει.

''Αν ηθελα θα το ειχα κανει ηδη.''Συνεχιζει να με κοιταει με ενα βλεμμα που μονο χαμογελο μπορεις να ανταποδωσεις.Τοσο ομορφος...παντα απλα ντυμενος αλλα κομψος και στυλατος.Τα μελι του ματια φωτιζονται μια λαμπα που τρεμοπαιζει.

''Ει..τι κοιτας;''Ξεκολλαω το βλεμμα μου απο πανω του.

''Τα ματια σου..''Λεω με ειλικρινια.

''Και;''Με παροτρινει να συνεχισω.

''Μου αρεσουν.''Κοκκινιζουμε και οι δυο.

''Ελα εδω.''Του λεω και ανοιγω τα χερια μου για να μπει μεσα.Δυσταζει και ξαφνιαζεται αλλα τελικα χωνεται στην αγκαλια μου σαν μικρο παιδι.

''Αυτο δεν το εχω ξανακανει...Συνηθως εγω παιρνω αγκαλιες..''Μου δηλωνει και εγω σκαω στα γελια.

''Την επομενη φορα.''Χαιδευω τα μαλλια του απαλα.Θελω να τον ξαναδω και να ειμαι μαζι του με ηρεμει και με αναστατωνει παραλληλα.Ειναι η θαλασσα μου....