Without Toppings

Chapter 40

Paradox

"Congratulations, for another successful exhibition for Galleria Mercer, Mr. Fyodorov!"

Malakas na bati ang narinig ko mula sa aking likuran. From the voice alone, I already knew who it was. Agad akong lumingon at nakita ko ang nakangiting mukha ng mestizong naka-black tuxedo — walang iba kundi si Boss Dalton.

Ngumiti ako, iniabot ang kamay ko, at nakipag-handshake sa kanya, kasabay ng pagyakap niya sa akin.

"Syempre, boss. Iniasa niyo 'to sa 'kin, kaya 'di pwedeng palyado lalo na't nakataya ang pangalan niyo," nakangiting sabi ko at napahimas sa leeg ko.

Ngayon ko lang naramdaman 'yong pagod sa buong araw, tangina.

He grinned while shaking his head. "Hindi ka pa rin talaga nagbabago. You really know how to play games and sweet-talk the people you deal with, huh? So, tell me — how many art deals do we have today?"

I bit my lower lip, smirking. Lumapit ako sa tenga niya at bumulong, "All of the paintings, boss."

Kita ko ang pagkislap ng mata niya nang marinig ang sinabi ko. Agad niya akong inakbayan kaya napayuko ako nang bahagya, saka ginulo niya ang buhok ko.

Tangina, 'yong buhok na isang oras kong inayos! May kikitain pa ako, oh!

"As expected from you. Fuck, the gallery has been way more successful since you joined and handled the team. I'm glad I made you the gallery manager of Galleria Mercer!" buong galak niyang sabi. "Hindi talaga nagkamali when my nephe—"

Halatang natigilan si Boss Dalton sa sasabihin niya, kaya kumunot ang noo ko.

"Ano, boss?"

"Nothing. Fuck," he cleared his throat. "I mean... I'm just glad I got interested in your story that time... when the world fucked you up so hard four years ago... yeah, right, putangina."

Tiningnan ko ang biglang pagkaaligaga ni Boss Dalton. Napailing na lang ako at natawa nang mahina. Halatang may tinatago talaga 'tong si boss, e.

But that doesn't matter to me right now. Ang importante makakapagpahinga ako ng ilang araw at makakapagsalsal. Reward ko na rin sa sarili ko kasi maayos kong naiusad 'yong tatlong araw na exhibit ng art gallery niya.

"Masyado ka na namang palamura, boss. Makokotongan ka ni Sir Aries niyan," pang-aasar ko sa kanya, na ikinaismid niya.

"Yeah, thanks for reminding me of that name. Bumalik na naman 'yong tampo at inis ko. Fuck him," nakabusangot niyang sagot.

My brows arched at what he said. Mukhang may alitan na naman ang love birds, ah. At mukhang alam ko na naman kung ano ang problema niya — parating parehas yong rants niya sa 'kin lagi, e.

"Bakit, boss? Hindi ka na naman ba nakaisa?" I smirked, teasing him.

He rolled his eyes. "Much worse. Hindi man lang ako hinalikan o ginising kaninang umaga. Tangina no'n, kahit noong isang araw nga na monthsary namin 'yon — hindi man lang sinubo 'yong burat ko at natulog lang nang maaga."

Kung tatanda siguro ako, itong si Boss Dalton 'yong magiging replika ko. Parehas pa kaming may lahi, tapos 'yong bibig balagbag at palamura rin. Tatay ko siguro 'to sa past life ko.

"Baka pagod lang. Alam mo naman si sir, masyadong busy sa mga projects niya," kunwaring comfort ko sa kanya kahit parang umuusok na 'yong ilong niya. "Nag-asawa ka kasi ng engineer, e. Kasalanan mo 'yan."

Asar na tiningnan ako ni Boss Dalton. "At talagang kinakampihan mo siya? Who's your boss, fucker?"

Tinaas ko ang dalawa kong kamay. "Kalma, boss. Wala akong kinakampihan, okay? Kasi I feel you. Kahit ako siguro, magtatampo kung tinitigang ako ng ilang araw. Pero intindihin mo na lang siya lalo na kung laging pagod sa trabaho."