မှန်လေးတစ်ချပ် ခြားထားသလို

အတွေးမှ လက်တွေ့သို့။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လက ယွန်းရိပ် ပုဂံကိုရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ မေလပိုင်းရဲ့ နေအပူက ကျစ်ကျစ်တောက်ပြီး ဘုရားဖူးရ၊လည်ရ၊ပတ်ရတာကတော့ နေ့လယ်ပိုင်းတွေဆို မလွယ်လှပါဘူး။ သက်ကြီးရွယ်အိုနဲ့ ကလေးတွေသာမကပဲ လူငယ်လူရွယ်တွေတောင် မနည်းတောင့်ခံရတဲ့ အပူချိန်ပါပဲလေ။ ဒီလို ပြင်းပြင်းပူတဲ့ နေရောက်အောက်မှာတော့ ပုဂံရဲ့ အုတ်နီနီဘုရားတွေဟာ မြင့်မြင့်မားမား ထုထုထည်ထည်နဲ့ သူတို့ရဲ့ ခမ်းနားမှုကို နည်းနည်းလေးမှ မလျှော့ခဲ့ကြပါဘူး။

ယွန်းရိပ်ကတော့ ပုဂံကိုရောက်တိုင်း မတူညီတဲ့လူတွေနဲ့ရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ၊ မိဘဆွေမျိုးတွေနဲ့ စသဖြင့် သွားရင်း သွားရင်း ဒီတစ်ခေါက်အပါအဝင်ဆို ခုနစ်ခါလောက်ဖြစ်သွားပြီထင်ပါတယ်။ ဘယ်နှခါပဲရောက်ရောက် လေ့လာစရာတွေက မကုန်နိုင်မခမ်းနိုင်ဖြစ်နေတတ်တာမို့ နောက်ထပ်နှစ်တွေမှာလည်း ပုဂံကိုထပ်သွားဖို့ စိတ်ကူးရှိနေဆဲဖြစ်ပါတယ်။

အရင်ကတော့ ပုဂံကိုရောက်တိုင်း ကိုယ်ဖတ်ဖူးတဲ့ ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ကောင်တွေကို သတိရသလို ၊ ရာဇဝင်ထဲက မင်းဆက်တွေ ၊ မိဖုရားနဲ့အမတ်တွေစသဖြင့် အများကြီး သတိတရရှိခဲ့ပါတယ်။ မြူမှိုင်းတို့ ဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးဖြစ်ခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကိုယ်သတိရတဲ့ထဲမှာ မြူမှိုင်းတို့တွေပါ တစ်စတစ်စနဲ့ပါဝင်လာခဲ့ပြန်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် ပုဂံရောက်ဖြစ်တော့ ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ခေါ်ဆောင်ရာအတိုင်း စိတ်ကူးထဲကနေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းလေးတွေရဲ့ တည်နေရာကို ရောက်ဖြစ်သလောက် မှတ်တမ်းတင်ဖြစ်ခဲ့တာမို့ စာဖတ်သူလေးတွေအတွက် မျှဝေပေးချင်လို့ ဒီ Chapter လေးကို ရေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

အတွေးမှ လက်တွေ့သို့။

နေရာ ( ၁ )