မှန်လေးတစ်ချပ် ခြားထားသလို

ချစ်ခြင်းကိုလက်ကိုင်စွဲ၍ ( အခန်း ၄ )

ပုဂံ၏ညတစ်ညသည် ခါတိုင်းကဲ့သို့ပင် အေးချမ်းနေလျက်ရှိ၏။ ညဆယ်နာရီဝန်းကျင်ရှိပြီမို့ လမ်းမများတွင်လည်း ကားအသွားအလာကျဲသွားသည်။ ၂၄နာရီပတ်လုံးဖွင့်သည့် စားသောက်ဆိုင်များနှင့်အရက်ဆိုင်တစ်ချို့တွင်တော့ စားသုံးသူများရှိနေသေးသည်။ လျှပ်စစ်မီးရောင်ကြောင့် လင်းနေသည့်ဘုရားတချို့ကိုတော့ ဟိုတစ်ကွက်ဒီတစ်ကွက်မြင်ရပါသည်။လေနုအေးများက တဝေ့ဝေ့တိုက်ခတ်နေသည်မို့ မှိုင်းမြေ့သည် ဝတ်ထားသည့်ဆွယ်တာအနွေးထည်အညိုရောင်လေးကို ရင်ဘတ်အထိစေ့ဆွဲလိုက်၏။

" အေးလို့လား သားငယ် "

ဘေးနားတွင်အတူယှဉ်တွဲလျှောက်နေသည့် ဦးငယ်က အမေးပြုလာသည့်အခါ အပြုံးလေးတစ်ခုဖန်တီးရင်း ခေါင်းညိတ်၍အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

" အေးပေမယ့် ဒီလိုအခြေအနေလေးကို သဘောကျတယ် "

ဦးငယ်နှင့်မှိုင်းမြေ့သည် အပျင်းပြေလမ်းထွက်လျှောက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖေဖေက သူ့လူနာတစ်ယောက်အရေးပေါ်ဖြစ်သဖြင့် ဆေးရုံသို့သွားနေသောကြောင့် အတူလိုက်မလာခဲ့ပေ။ အစ်ကိုဟိန်းနိုင်နှင့်လင်းဇော်ဦးကတော့ အိမ်တွင် စာလုပ်နေလျက်ရှိလိမ့်မည်ထင်သည်။ အစ်ကိုဟိန်းနိုင်က မှိုင်းမြေ့တို့နှစ်ယောက်လုံးကိုစာပြပေးရာ လင်းဇော်ဦးမှာ ကျက်စာတွင်အခက်တွေ့နေသဖြင့် စာသင်လို့မပြီးသေးဘဲ ကျန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မှိုင်းမြေ့တစ်ယောက်တည်း စာစောပြီး၍ ဘာလုပ်ရမလဲစဉ်းစားနေသည့်အချိန်တွင် ဦးငယ်က လေညှင်းခံရန်လာခေါ်သဖြင့် လိုက်လာခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

" ညနေက ဖိုးစည် သားငယ်ဆီလာသွားတယ်မလား "

ဦးငယ်၏ရုတ်တစ်ရက်အမေးကြောင့် မှိုင်းမြေ့၏ အာရုံထဲတွင် ညနေက မောကြီးပန်းကြီးစက်ဘီးနင်းလာသောကိုဝီ့ကို ဖျတ်ခနဲပြေးမြင်ရလေသည်။

" ဟုတ်တယ် ဦးငယ်။ မောကြီးပန်းကြီး စက်ဘီးနင်းလာတာ သားတောင်လန့်သွားတယ် "

မှိုင်းမြေ့အဖြေကြောင့် ဦးငယ်က အဓိပ္ပာယ်ပါပါပြုံးလိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ ဘာလို့လဲဟုမေးမိရာ ဦးငယ်ကခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟု ခေါင်းခါ၍ဖြေသည်။ သူတို့သည် လမ်းလျှောက်လာရင်းဖြင့် ဓမ္မရံကြီးဘုရားနားသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ မီးရောင်အနည်းငယ်ဖြင့် မှောင်မှောင်မဲမဲပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဓမ္မရံကြီးဘုရားက ထုထည်ကြီးစွာရှိနေသည်ကိုမြင်ရသည်။ ဓမ္မရံကြီးဘုရားသည် ထုထည်ကြီးသော်လည်း ဘုရားတည်ထားခဲ့သော အလှူ့ရှင်၏ ပယောဂကြောင့် ကျောချမ်းဖွယ်ရာဖြစ်လို့နေခဲ့သည်။ ဗိသုကာလက်ရာကြောင့်ဂုဏ်ယူမှုများကို ခံစားရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ငရဲမီးကလာဟပ်သလို ပူလောင်မှုကိုလည်း တစ်ဆက်တည်းရောက်လာသကဲ့သို့ခံစားရစေသော ဓမ္မရံကြီးပင်ဖြစ်သည်။