Sina C, eX, Y, and Z: Kwentong pag-ibig ni J. Sino kaya sa kanila?

KABANATA 29: Hanggang dito na lamang

Hanggang dito na lamang

Xavier's POV

Ang gusto ko lang naman ay makausap siya, maging maayos kami at higit sa lahat ibalik kung anuman ang namamagitan sa aming noon.

Habang tumagal ang ganito, mas lalo akong nababaliw kung ano ang pwede kong gawin. Yung ibang paraan para magkaayos kami. T____T

Kaso siya na mismo ang gumagawa ng paraan para di kami magkalapit. Y____Y

Paulit-ulit na lang kaming ganito. Y____Y

Wala na talaga. Y____Y

Kaya heto ako... hinihintay ang pagkakataon na magkaayos kaming dalawa. Panahon na lang ang magdidikta para magkaayos kami.

.

.

.

.

.

.

.

Riiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnng... Riiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnngggggggggggggg

.

.

.

.

.

Napatingin ako sa aking cp at laking gulat ko na lamang na si Jessie, tumatawag sa akin.

Napakamot ako ng aking mata. Baka naman kasi namamalik-mata lang ako.

Pero...

Hindi!

Si Jessie nga talaga. ^_________^

Sinagot ko ang kanyang tawag na may galak sa aking puso. Ito na siguro ang pagkakataon na makausap ko siya. Dinulog ng Diyos ang dasal ko. Ang saya-saya ko ^____________^

"Uhhhhmmm... Xavier si Jessie ito, busy ka ba ngayon?" Napangiti ako bahagya nang marinig ko ang kanyng boses.

"Hindi naman. At Linggo naman ngayon kaya halos wala rin akong ginagawa. Bakit?"

"Gusto sana kitang makausap ngayon. Remember mo pa ba yung tambayan nating dalawa?  Yung bench sa ilalim ng puno rito sa aming parke." Wika niya.

Naaalala pa rin pala niya ang dati naming tagpuan.

"Sure! Ngayon na ba? Maliligo muna ako. Text kita kapag andun na ako."

"Salamat."

"Thanks Jessie at muli tayong mag-uusap." Wika ko sa kanya na may tuwa sa aking puso. Hindi ko sasayangin ito. Susulitin ko ang bawat oras mamaya.

Napatalon ako sa tuwa at agad kong kinuha ang aking tuwalya.

Hindi ko talaga maitago ang sobrang kasiyahan na nararamdaman ko.

Ano kaya ang sasabihin ko?

Ano rin kaya ang pwede kong ibigay sa kanya?

Ay... huwag na lang. Paniguradong tatanggihan niya iyon. Aagahan ko na lang ang dating ko para naman hindi siya magalit.

.

.

.

.

.

.

.

Pagkabihis ko agad akong nagpaalam sa aking magulang na may pupuntahan ako saglit.