My Little Bride

13 - Present Time

After four long years, I felt free, I felt the lightness again, I felt at peace and happy again. I didn't know that forgiveness can give me those feelings.

Sa apat na taon na lumayo ako, iyon pala ang nawala sa akin. Peacefulness. At kung saan ko iyon iniwan four years ago, doon ko din pala ito dapat balikan.

"Hello?" I answered my phone, nasa Mindoro ako ngayon at kasalukuyang gumagawa ng mga designs. Hindi ko alam kung bakit kahit nandito ako, ang naiisip ko pa ding gawan ng designs ay yung resort ng mga Madrigal.

"Ate looovveeee!" haayy.. alam ko na kung sino itong tumatawag. Sya lang naman ang tumatawag sa akin ng ganun.

"Yes, baby Chelo?"

"Ate love, sasama ako sa Marinduque hah? Please? Please? Pumayag ka na?" Ha? Bakit sa akin sya nagsasabi?

"Baby Chelo, nasa Mindoro ako, hindi kita maisasabay sa pagpunta doon."

"Ate Love, just say yes please? Si Love kasi, ayaw ako isama, pero pag nag yes ka, I'm sure isasabay ako ni Love." I can imagine her pouting. Napakalambing ng tonong nagsusumbong nya.

"Yes, of course you can come. I believe you're one of the resort owner." Natatawa kong sagot, bakit sya sa akin nagpapaalam? Designer lang ako, sila ang may-ari noon.

"Yes! Thank you ate Love! You really are the best! Bye! I love you!"

"You're welcome. I love you too baby Chelo. Bye!" I answered happily. Binigyan pa nya ako ng isang matunog na kiss bago nya ibinaba ang phone.

Hindi pa nagtatagal ay nag ring na naman ang phone ko, I answered it without looking at the screen to see who the caller is. Baka si Chelo na naman ito at may nakalimutan lang sabihin.

"Yes, Hello?" I answered sweetly.

"Sweet.. Ferline, did you just say yes to Chelo?" I glance at the screen of my phone before answering. Kahit naman hindi ko gawin ay kilala ko ang boses nya, hindi lang ako makapaniwala, ilang araw na kasi syang hindi nagpaparamdam.

"I think I did. Any problem with that?" nagtatakang tanong ko. Ano naman ang big deal doon e sa kanila naman yun? At bakit naman itinatanong pa nya kung pumayag ako na para bang ako ang may-ari ng resort na yun?

"That brat!" inis nyang bulong.

"Why? Isn't she allowed to come there? Kung nasa Manila lang ako ay ako na ang magsasabay sa kanya." Nagtataka kong tanong, para kasing ayaw nya.

"No, it's fine. Ako na ang magsasabay. See you there! Bye!" mabilis nyang paalam, he didn't even bother to wait for my response. He just end the call.

Kahit na naguguluhan ay inabala ko na lang ang sarili sa ginagawa. Kailangang samantalahin ko ang ganitong oras na sunod-sunod ang pasok ng ideas sa utak ko.