My Little Bride

52 - Present Time

Hi guys, pasensya na. Sobrang natagalan. Minadali ko na po ng lagay na to yung update na to. 😂😂 Hiyang hiya na po ako sa inyo kaya tatapusin ko na to. Last chapter na lang po.

Maraming salamat sa lahat ng nagbasa, nagbabasa, at patuloy na matyagang naghihintay sa isang tamad na tulad ko. 😂😂 Sa pag votes, comments, follow and message.

Sorry for all the errors. Will proofread and edit this kapag sinipag. 😃

***

After two days ay nakauwi na kami ng bahay. Franz is only talking to me if it concerns our baby. Tahimik lang din ako. Bukod sa ako naman ang may kasalanan ay hindi ko din alam ang sasabihin ko.

We almost lost our son because of me. Pinipigilan kong umiyak dahil nabasa kong nakakabinat iyon. Ayoko ng magdagdag ng problema. I already have enough of it.

“Ate Love! I’m home!” Nasa pinto pa lang ay sumisigaw na si Chelo. Nasanay na lang ako. Pagpasok nya ay agad syang nagbuhos ng alcohol sa sarili at saka mabilis na lumapit sa amin ni baby para humalik.

“Where’s love ate?” tanong nya

“Nasa kwarto. Puntahan mo na lang.” nakangiting sabi ko. Matagal muna nya akong tinignan bago tumango at saka pumunta na sa kwarto.

Hindi naman sya nagtagal. Bumalik din sya agad pero nakasimangot na.

“Oh, asan kuya mo?” tanong ko habang tinatapik tapik ang baby naming sa crib.

“Liligo lang daw sya ate Love.” Mahinang sagot nya. Ilang minuto lang kaming naghintay at lumabas na din naman ang bagong ligong si Franz.

Mabilis na tumayo si Chelo at limapit sa kuya niya. Hindi ko inasahan ang sumunod nyang ginawa. Maging si Franz ay nagulat.

“Sinampal nya si Franz! At saka pinagsusuntok sa dibdib. Hindi pa sya nakuntento ay sinabunutan pa nya.

“What’s your problem this time brat?” inis na sigaw nya habang sinasalag ang mga kamay si Chelo.

“Ikaw! Ikaw ang problema ko! You’re being an asshole to ate Ferline again! Why? Because of that stupid bitch? Kasalanan ba ni ate Ferline na narinig nya yung sinabi nung babaeng higad na yon? Kakapanganak lang ni ate, ini stress mo na agad? Pag nabinat si ate sa ginagawa mo, sya din lang naman mahihirapan e, kaya wala kang pakielam! Iwan ka sana ng mag-ina mo! Napaka walang kwenta mo!” mangiyak-ngiyak sag alit na sabi ni Chelo at saka tumakbo na palabas ng condo.

Pagkatapos sundan ng tingin si Chelo ay kami naming dalawa ang nagkatinginan. Nangingilid na din ang mga luha ko.

“Sweetheart…” dahan dahan syang lumapit sa akin at saka lumuhod sa harap ko. Hinahatak ko sya patayo pero ipinatong lang nya ang baba nya sa hita ko.

“Sweetheart, I’m very sorry. Hirap na hirap ka na ba? Sorry for everything. I know it’s all my fault. But please, please, here me out first before you come up to a decision of leaving me for good.” Mahina pero klarong sabi nya. Why is he thinking that I am leaving him?

“Wait, what makes you think..”

“Please sweetheart. Last na to. Pakinggan mo lang muna ako. After this, whatever decision you’ll make, I’ll accept it. Kahit gaano kasakit, kahit sobrang hirap.” Nakatingin lang sya sa akin na parang nagmamaka-awa. Tumango na lang ako dahil hindi naman nya pinatapos ang sasabihin ko sana.

“These past few days, it was supposed to be one of the happiest days of our lives, pero hindi ganon ang nangyari.  I’ve hurt you a lot, hurting you until now and I am mad at myself for that. Believe it or not, I don’t want to hurt you, If I can, I will avoid it at any cost.”