KONTROL

Gecenin Çığlığı... Bölüm 15

Arkadaşlarım merhaba yeni bölümle geldimmm.. Okullar falan fistan başlamadan doping yapıyorum galiba. Yorum ve oy bırakınnn sizleri seviyorum hadi başlayın :)

Şafak söküp, güneş parlak yüzünü gösterirken yakıcı soğuk etkisini de yavaş yavaş yitirmişti. Yalnız şu an kalbimi donduran başka bir soğuk vardı ki o da önümde ağlamakta olan kızdı. O kızı tanıyordum. Bir alt sınıfımdandı. Kimseye zararı olmayan klasik bir lise öğrencisıydi. ''Yemin ediyorum gördüm.'' Dedi kızcağız. Öğretmen Kim önüne diz çöktü. ''Bak Na Bong Sun etrafa baktık burada kimse yok. Annen bana bahsetmişti gece rüyalarının gerçekçiliğinden- ''

''Hayır hayır yemin ediyorum gerçekti! Yüzü...'' Lafını yarıda kesti kötü bir şey yemiş gibi yüzü buruştu kızın.
''Yüzü ne?'' diye araya girdi Lu-Han birden. Onun endişeli yüzüne baktım. Kaskatı olmuştu. ''Çok çirkindi, insan değildi o biliyorum.''

''Çocuklar hadi gidin. Arkadaşınız küçük bir şok geçirdi.''

Öğretmen Kim gitmemizi söyleyince herkes birden dağıldı. ''O kız hep garipti zaten.'' Dedi bir çocuk tam yanımdan geçerken.
Bu sırada hızla ormana doğru giden Lu-Han'ı gördüm. ''Lu-Han!'' Adını seslenince aniden durdu. Yanına geldiğim de ise tekrar yürümeye başladı. ''Lu-Han ne oldu?''

Lu-Han durduğunda geldiğimiz yer geçen gün Baekhyun ile geldiğimiz yerdi. ''Birisi daha var.'' Diye mırıldandı.

O an soğuk rüzgar içime işlerken istemsizce etrafımı kontrol ettim. ''Kim?'' Dedim tahmin ettiğim şeyin doğru olmamasını dilerken. ''Kız yalan söylemiyor. Anlattıklarına bakılırsa benim gibi birisi daha var.'' Dedi yüzünü bana dönüp. ''Lu-Han sen değildin değil mi?'' Dedim son bir kez şansımı denerken. Lu-Han'ın gözleri parladı birden. ''Hayır değildim.'' Dedi ses tonunu kontrol etmeye çalışıyordu. ''Peki ya diğer kişi kim?'' Sorumu sorduğum da kulaklarımı kapamak istemiştim. Kendisini kontrol edemeyen saldırgan bir kurt daha duymak istemiyordum.

''Aramızdan birisi! Yabancı bir koku almadım hiç.'' Dedi etrafına göz gezdirip. ''Bir kurt daha...'' Diye mırıldandım.
''Hadi gidelim böyle ortadan kaybolmamız iyi değil.'' Dedi. Ağzım beş karış açık arkasından bakakalmıştım ki çalıların arasından gelen bir sesle ağzımdan küçük bir çığlık çıktı ve ben önümde ki koca taşı görmeyip yere yapıştım. ''Ha-Na!'' Lu-Han adımı haykırıp yanıma koştu. Ama ondan önce kolumdan birisi tutup kalkmama yardım ederken kafamı çevirdim. Beni tutan Baekhyun'du. ''Dikkat et.''
''Bizimi dinliyordun.'' Diye sordu yanımıza gelen Lu-Han. ''Hayır, buraya yeni geldim. Korkutmak istememiştim Ha-Na üzgünüm.''
''Hayır hayır sorun değil.'' Dedim pantolonumun dizi yırtılmıştı ve sıyrılan dizimden kanlar süzülüyordu. ''Bekle.'' Dedi Baekhyun cebinden çıkardığı bir mendille dizimi silerken. ''Önemli bir şey değil hadi gidelim.'' Dedi Lu-Han kolumdan çekip dengemi bozarken. Zavallı Baekhyun yerde öylece kalmıştı bense kendimi küçük bir çocuk gibi hissetmiştim. Lu-Han beni kıskanmıştı...

Kamp alanına doğru giderken ''önemli bir şey değil derken'' diye mırıldandım Lu-Han'a. ''Baekhyun'un yapabileceği bir şey yok.'' Diye kestirip attı. Bu beni güldürmüştü.

Kamp alanına döndüğümüzde Yoona'nın Baekhyun'un yanına koştuğunu gördüm. İkisi gözden uzaklaşmaya başlarlarken sanki Yoona Baekhyun'a bağırıyor gibiydi.

'' Sen iyi misin?'' Dedi dikkatimi dağıtan D.O!
''Yoona'nın nesi var?'' Dedim birden. ''Bilmiyorum sabahtan beri bir şeylere sinirli bir panik falan. Anlamadım!''

''Şu kızın ne gördüğünü anladın mı?'' diye sordu o da bana. Boş boş ona baktım. ''Rüya görmüş ya!'' Dedim bilmiyormuş gibi yapıp.
D.O omuz silkip yanımdan ayrılırken bende Öğretmen Kim'in her sabah yaptığı konuşmayı dinlemek için kalabalığa katıldım.

Bize doğru bağırarak koşan çocuğu fark edince yerimden fırladım. ''Öğretmen Kim! ORADA!'' Diye bağırdı çocuk.

Öğretmen Kim yerinden fırlayıp o tarafa doğru koştu. Bu sırada yardımcı öğretmenler den Öğretmen Tae ona katıldı. Bu adamı kampa geldiğimizden beri ilk kez görüyordum sanki. Hiçbir işe elini sürmemişti. Şimdi ise koşarak çocuğun geldiği yöne gidiyordu.

Bu sırada Lu-Han'ı gördüm. Kalabalığın arkasından ormana daldı ve gözden kayboldu. Hayır! Hayır! Kalmalıyım. Peşinden gidemem orada ne olduğunu bile bilmiyorum!

Kalamadım!