KONTROL

KANLI AY... Bölüm 20

hafta arası hepimize doping olsun diye yeni bir bölüm ekleyeyim dedim, önceki bölüm az okunmuş gerçi ama yine de okuyanlara ayıp olmasın. Bu bölüm aksiyon aksiyon aksiyooon oldu. Ucundan kıyısından biraz romantizm de ekledim. Umarım seversiniz. Klişe şeyler olmasın istedim, umarım yapmışımdır. Yorum ve oy bırakın... Hadi güzel okumalar :)

Sabah bütün sanrısıyla gelmişti günüme. Dolunay beni bile böyle etkilerken kurt çocukları düşünemiyordum. Hafta sonunun verdiği gevşeklikle yataktan olabildiğince geç kalktım. Saat neredeyse on bir oluyordu.
''Ha-Na! Kahvaltıya gel.'' Babam evdeydi. Birlikte yaptığımız kahvaltılar o kadar azdı ki... Bu yüzden aceleyle yüzümü yıkayıp, ahşap merdivenleri hızla inip mutfağa koştum.
''Günaydın.''
''Günaydın baba.''
Babam kendisine göre harika bir sofra hazırlamıştı. ''Bu gün hastaneye gitmeyecek misin?'' Dedim. Sürdüğü ballı ekmeği bana uzatıp gülümsedi. ''Öğleden sonra gideceğim . Eee senin okul-''
Babamın sözünü kesen bir grup köpeğin havlama sesi oldu. İkimiz de aynı anda cama koştuk.
Bir sürü sokak köpeği bir araya gelmiş yaşlı bir kadının peşinden koşuyorlardı. Babam birden dışarıya koştu.
''Baba!'' Diye bağırsam da o çoktan eline aldığı bir şemsiyeyle köpekleri kovalamaya başlamıştı bile. Köpekler niye böyle davranıyorlardı? Kudurmuş gibilerdi, salyaları ağızlarından akıyorlardı. Hiç böyle davrandıklarına şahit olmamıştım.
Zavallı yaşlı kadın ortada kalmış ne yapacağını şaşırmıştı. ''Teyzecim buraya gelin.'' Dedim ona bağırıp.
Kadın koşarak eve geldi. ''iyi misiniz?'' Dedim ama yaşlı kadın olduğu yere çöktü.
''Teyzecim, neyiniz var?''
Zavallı kadın buruş buruş olmuş yüzü ve küçük gözleriyle bana baktı. ''Bana su getirebilir misin?'' Diye sordu. Bu sırada babamda koşarak eve girdi.

Babamın yüzü bile bembeyaz olmuştu. Ben koşup mutfaktan su getirinceye kadar babam teyzeyi oturma odasına götürmüştü bile. ''Nasıl teşekkür etsem azdır.''
''Teyzecim nasıl oldu da...'' Babam yaşlı teyzenin tansiyonunu ölçtükten sonra yanına oturdu. ''Her sabah olduğu gibi sokak köpeklerine bir şeyler bırakmak için ilerideki boş araziye gittim. Beni çok severlerdi bir kez bile hırlamadılar. Ama bu gün...'' Kadın sözünü yarıda kesti ve sudan bir yudum daha aldı. ''Bu gün kanlı ay tutulması var.'' Dedi sesi kısık çıkmıştı. Babam gülmekle gülmemek arasında kaldı.

O an kanım donmuş gibi kadına baktım. O da benim gözlerime baktı ve kırışmış, çatlak elini yüzüme uzattı. Ve yanağımı okşadı. İçim ürpermişti.

''Yüzün ay gibi güzel kızım ama gözlerinde ki yük çok fazla. Üzerinde ağır bir enerji var. Lanet tepende kol geziyor.'' Böyle söyleyince istemsizce ayağa fırladım. ''iyiyim ben!'' Deyivermiştim. Babam anlam veremedi bir kadına bir bana baktı.
''Ay tepeye çıktığında sen gizlen.'' Dedi ayağa kalkıp.

''Biraz daha otursaydınız.'' Babam kadının koluna girdi. Bense olduğum yere çakılmış gibi kadına baktım.
''Teşekkür ederim oğlum, artık gideyim. Yaptığınız iyilik bir gün sizi bulacaktır.'' Dedi ve kapıya yöneldi.

Tam kapıya ulaşmıştı ki dönüp bana baktı. ''İçimden bir ses diyor ki bu gece buna ihtiyacın olacak.'' Kadın bu sırada boynun da asılı olan camdan, damla tanesine benzeyen bir kolye çıkartıp bana uzattı.
''Bunu kabul edemem! Bu gece başıma bir şey gelmeyecek merak etmeyin.''
''Yaptığınız iyiliğin bir karşılığı olarak düşün.'' Dedi ve kolyeyi zorla elime tutuşturdu. Kanım çekilmişti sanki kadın içimi okuyor gibi yüzüme bakıyordu. Sanki her şeyden haberi var gibiydi.

O öylece giderken babam benim adıma teşekkür etti.
Yerimde çakılıp kalmıştım sanki. ''Ne garip bir kadın değil mi?'' diye sordu babam.
Ağzım açık ona bakıyordum. ''Hadi ama söyledikleri seni etkiledi mi?''
''Belki biraz.'' Derken elimdeki kolyeye baktım.
''Türkiye de fal bakan teyzeler var ya onlara benziyordu değil mi?'' Dedi babam beni tutup tekrar kahvaltı masasına götürürken.