LOST - H.S

Chapter 18: Not again

Harry;

Ik wou eerst taco's eten maar daar bleek ik de spullen niet voor in huis te hebben. Dus het werd spaghetti a la Hazza! Ik glimlach even naar Ruby.

Na een tijdje is het eten klaar en is het wachten op Louis. Ik ben nerveus.. Straks is hij nog boos. Ik glimlach zwak als Ruby me geruststelt.

Wat is ze toch lief. Ze troost me en ik haar. Ze is mijn steun en ik wil haar eigenlijk niet kwijt. Ze is een goeie vriendin.

Ik schrik als ze zegt dat ze nooit Taco's heeft gegeten of gezien. Dan klinkt de stem die ik uit duizenden herken. "LOUIS!" Ik spring op en ren naar de deur. Ik open hem en vlieg hem in de armen. Hij lijkt even te schrikken maar knuffelt dan gelukkig mee. "Oh het spijt me zo Lou.. Ik had dat nooit mogen doen! Nooit nooit nooit." Ik begin te snikken en droog mijn tranen in zijn shirt.

Na een tijdje til ik zijn hoofd op en staar in zijn blauwe ogen. Hij glimlacht lief en ik glimlach terug. Ik besluit hem maar om binnen te laten. "Je bent de beste vriend ooit.."

Louis;

Ik glimlach als Harry de deur opent en schrik even als hij me omhelst maar daarna knuffel ik innig mee. Huilt hij nou? Ja, hij huilt. Ik bijt even op mijn lip en leg mijn hand in zijn krullen. Ik streel er troostend door heen en hou hem stevig tegen me aan. "Ssht.." Sus ik hem zacht. Ik druk een kus in zijn haar en glimlach. Als hij me los laat zitten er twee vlekken van zijn tranen in mijn shirt. Ik grinnik even. Ik stap naar binnen en glimlach. "Jij ook.." Ik woel door zijn krullen en loop de woonkamer in. Ik glimlach als ik Ruby zie. Ze ziet er veel beter uit.. Waarschijnlijk heeft ze gedoucht. Ik ga naast haar zitten en glimlach. Harry begint alles op tafel te zetten. "Hey. Gaat het weer wat beter?" Vraag ik zacht. "Ja. Dank je." Ik glimlach. "Eten!" Roept Harry. Ik sta op en help Ruby overeind. We gaan zitten. "En wat is het chefkok Styles? Zo te zien geen taco's."

Harry;

Ik glimlach. "Nee het is.." Ik trek de deksel van de pan. "Spaghetti a la Hazza! En een klein beetje Ruby." Ik grinnik en schep voor iedereen op. Ik ga zitten en we beginnen te eten. Ik voel me een stuk vrolijker. Zonder Ruby ben ik niks.

Als iedereen het op heeft glimlach ik. Ik wou er echt een feest van maken. Ik wil echt het echt goed maken met Louis. Volgens mij is het al goed maar toch..

"Ik heb ook nog een toetje." Ik glimlach even en laat een hand door mijn krullen glijden. "Wacht even." Ik sta op en loop de keuken in. Ruby en Louis blijven alleen over.

Ik hoor wat gepraat maar het is te zacht om te verstaan. Ik pak drie bakjes en doe in elk twee bolletjes vanille ijs. Ik giet er warme chocolade overheen en zet er een koekje in.

Ik loop terug en zet het neer. "Een Haz blanche." Ik glimlach en leg er lepeltjes bij. Ik kijk even naar Louis. Hij ziet er blij uit. Mooi. Volgens mij heeft hij me vergeven. Net al. Ik wil echt geen ruzie met hem.

"Wat zullen we vanavond doen? Een film kijken? Een spelletje spelen?" Vraag ik en neem mijn laatste hap van het ijsje. "Truth or dare!" Roept Louis. Ik wil hem eigenlijk tegenspreken omdat ik weet wat hij wil doen maar Ruby stemt ook al in. Daarbij wil ik niet weer ruzie met Louis dus ik knik maar. "Oke." Met z'n allen zetten we wat in de keuken en gaan dan op het kleed in de woonkamer zitten.

"Harry truth or dare?" Begint Louis meteen. Ik slik even zenuwachtig. "Umh.. Truth." Ik durf dare niet te kiezen. Ik ben bang dat hij me Ruby laat zoenen ofzo. Ik slik even. "Oke.. Laat ik flauw beginnen. Ben je verliefd?" Ik kijk hem aan en slik. Niet boos worden. Niet boos worden..

"Nee." Ik kijk hem aan maar kan een boze blik niet vermijden. Waarom doet hij dit nou? Hij weet dat ik het moeilijk heb met Claire en het is net goed. Ik slik. "Ruby truth or dare?" Ga ik maar verder. Ik probeer mezelf te beheersen.