LOST - H.S

Chapter 73: War

Ruby.

Van ons romantisch momentje was letterlijk niets meer over. Niets. Geen grijntje. Ik zucht diep en wrijf kalmerend over Harry's rug. Hij is helemaal in de war en hij is boos. Wel... Boos is een understatement. Woest. VIjf minuten geleden nam hij een lamp en gooide die tegen de muur aan, waarbij hij een kader raakte met een foto erin. Een foto van hem en Louis. Hij knielde neer om vouwde zichzelf als een bolletje op de grond. Ik heb hem bijna naar de zetel moeten slepen.

"Ik snap het niet Ru... Waarom doen ze dit Louis aan? Waarom?" Mompelt hij bijna onverstaanbaar tegen mijn hals aan. Ik haal voorzichtig mijn schouders op.

"Ik weet het niet Haz. Maar is er overal een reden voor. Misschien was dit wel het moment voor Louis en Jeniffer." Probeer ik hem te overtuigen. Harry wou halsoverkop naar Louis gaan, maar ik heb hem overtuigt om eerst te bellen, want misschien kon Harry niet komen, of wou Lou het niet. Maar het bleek dus dat Jeniffer er al was, want zij nam zijn telefoon op. Louis lag te slapen bij haar op de bank.

"Mischien heb je gelijk." Harry kijkt op en zijn ogen plakken haast tegen de mijne. Hij houd zijn voorhoofd tegen dat van mij en ik sluit mijn ogen eventjes.

"Het is zowat hetzelfde als bij ons." voegt hij er aan toe. Ik frons.

"Hoe bedoel je?" 

"Wel.. Er moest ook iets verschrikkelijk bij jou gebeuren voor ik je leerde kennen. Misschien was dat ook wel een teken. het gebeurde ook niet zonder reden, want het bracht je naar mij."

Een brede glimlach tovert zich op mijn gezicht. "Meelbal." Mompel ik en hij grinnikt. Hij druk een paar kleine kusjes op mijn lippen en ik grinnik.

Hij gaat wat rechter zitten en kruipt over me heen zodat ik op mijn rug op de bank lig. Ik frons eventjes grinnikend als hij zijn lippen weer op die van mijn drukt, maar deze keer met meer passie. Ik laat mijn handen naar zijn haren glijden en trek heel zachtjes aan zijn chocolade krullen. Ik hoor een voldaan geluidje uit het achterste van zijn keel komen en grinnik. 

Plotseling krijg ik een idee en mijn maag grommelt. Ik duw Harry zowat plotseling in het midden van onze zoen op de grond en ik hoor hem kreunen van irritatie. 

"Waar was dat goed voor?" vraagt hij zuchtend en ik kijk hem van op de zetel aan.

"Ik heb honger." Mopper ik. Hij zucht diep en rolt met zijn ogen.

"So?" 

"We gaan brownies maken." Ik voel mijn maag weer grommelen en spring van de zetel. Ik loop naar de keuken en hoor Harry in de woonkamer nog grinniken. Ik durf te wedden dat hij iets mompelt dat lijkt op gekkin, maar ik ga er niet op in. 

Ik open in de keuken verschillende kastjes en zoek alles wat ik nodig heb voor brownies. Ik heb geluk dat Harry van chocolade houdt want ik vind zeker nog twee kilo aan blokken chocolade. 

Als ik twee sterke armen langs achter rond mijn middel voel, slaak ik een gilletje en neem uit automatisme een handje bloem en gooi het recht in Harry's gezicht. Mijn ogen worden groot, en die van hem weerspiegelen de mijne. "Euhm..." mompel ik awkward en zie dat de grijns op zijn lippen die maar één ding kan betekenen. 

"Oorlog!!" roept hij en ik gil al vanzelf. Ik ga lopen, maar het is te laat. Hij heeft me al vast bij mijn been en ik val op de grond. Ik lig op buik buik en Harry draait me om zodat ik op mijn rug lig en gaat dan boven op mij zitten. 

Mijn ogen worden nog groter dan daarnet als ik zie wat hij doet. "Nee!" gil ik, maar het is al te laat. Een volledig pak bloem vliegt over me heen. Ik zou kunnen verdrinken in de hoeveelheid bloem die er ligt. 

Opeens besef ik iets. Droge bloem, gaat er makkelijk af, maar eens dat bloem nat word, begin het te kleven en dat is hartstikke lastig. Ik duw Harry achterover zodat hij nu op zijn rug ligt en ik boven op hem zit. Ik klop de bloem van me af zodat hij nu vol hangt en hij haalt zijn wenkbrauwen op. 

"Is dat alles?" vraag hij alsof hij niet onder de indruk is van mijn actie. Ik grinnik. 

"Wees blij liefje, dat ik nog wat in petto voor je heb." Ik bijt verleidelijk op mijn lip en buig naar hem toe, en als hij zijn lippen tuit neem ik een brik melk van het aanrecht. Ik plaats van hem te zoenen, giet ik de melk over hem heen.

Geloof me, ik heb nog nooit een man zo vrouwelijk horen gillen. 

Ik schiet in de lach en val van hem af. Mijn buik doet haast pijn van het lachen. Ik kijk eventjes naar Harry, maar daardoor lach ik nog meer. Hij zit erbij als een verloren witte puppy. Ik kruip naar hem toe en druk een kusje op zijn wang.

"Ik denk niet dat we nog genoeg  bloem hebben voor de brownies." zeg ik en hij grinnikt.

"Nee, maar we kunnen altijd elkaar op eten." 

-

Hellooooo :) Sorry als dit een filler-chapter is maar voel me nogal kut ghehe. 

Voor de mensen die het intereseren; Ik ben met mijn oma en opa naar een taverne geweest en ik heb sangria gedronken en die was niet aangelengt met water waardoor ik nu nogal half dronken ben ofzoiets ;p Bleeh

Vote fan en comment? Jullie weten echt niet hoeveel dat voor ons betekent en hoe meer votes en reacties, hoe sneller er hoofdstukken komen!!