LOST - H.S

Chapter 49: Dancing in the rain

Ruby.

Het was vandaag één van de beste dagen van mijn leven. Wat? Screw that. Het was dé beste dag van mijn leven. Ik ben nog nooit eerder naar een pretpark geweest. Ook niet toen mijn moeder er nog was. Ik was altijd te klein om in de leuke dingen te mogen. Enkel de draaimolen mocht ik doen. Maar ik haat de draaimolen. Alhoewel ik het daarstraks met Harry wel leuk vond. We zaten op zo'n oud ding. Samen op één paard. De dame in het bedieningshokje keek ons woedend aan, maar ze kon moeilijk dat ding stop zetten om ons eraf te halen. Toen het eenmaal stopt en we eraf moesten, nam Harry mijn hand en liepen we snel weg. De vrouw liep ons een paar meter achterna, maar haar overdreven thema-outfit zat nogal in de weg.

Ik kijk naar de lucht die langzaam donker word, ze is oranje-rood gekleurd. Het is prachtig. We liggen naast elkaar op het grasveldje zoals toen bovenop het klimrek. Maar toen had ik nog veel meer pijn. Nu is het zo goed als voorbij. Enkel littekens heb ik nog, en wat blauwe plekken die nu groengeel gekleurd zijn. Door Harry is alles beter. Veel beter...

"Waarom heb je niet verteld dat je bang was van achtbanen?" vraag ik dan, nieuwschierig. Hij heeft me ten slotte meegenomen naar het pretpark. En hier zijn nu eenmaal achtbanen. Ik draai mijn hoofd als ik merk dat hij me aankijkt. "Ik dacht dat je het stom zou vinden.. Iedereen vind achtbanen cool. Volgens mij ben ik de enige die er bang voor is. Ik ben echt een watje." Ik frons eventjes en kruip wat dichter naar hem toe. Waarom zou hij daarvoor een watje zijn. Er zijn heus wel meerdere mensen die er bang voor zijn. "Niet waar." protesteer ik meteen. "I-ik vind het eigenlijk wel schattig." Ik bloos. "Maar je had het gewoon moeten zeggen!" Hij glimlacht zwakjes, maar ik merk dat hij zich er toch wel een beetje voor schaamt.

De volgende stilte is nogal awkward. Op één of andere manier lijkt het alsof we allebei iets willen zeggen tegen elkaar en dat maakt dat de stilte zo ongemakkelijk is. Ik draai mijn hoofd terug naar de lucht en sluit mijn ogen. Ik glimlach als ik terug denk aan de reuze suikerspin die Harry voor me kocht. Ik kon hem niet helemaal alleen op dus aten we hem samen. Ik kan makkelijk zeggen dat dat een van de lekkerste dingen was die ik ooit had gegeten. Buiten Harry's spaghetti. Die is meesterlijk. Ik merk dat Harry tegen me aan komt liggen en glimlach, wat ik niet merk is dat hij met zijn gezicht boven me hangt en langzaam zijn lippen op de mijne drukt.

Als ik mijn ogen open, zijn zijn lippen al weer weg, maar die van mij tuiten nog lichtjes. Ik bijt op mijn lip en zie Harry's knalrode wangen. Hij ziet er nerveus uit. "Ruby?" Ik kijk in zijn ogen. "Wil je de mijne zijn?" Mijn ogen worden iets wijder. Wow, wow, wow. Wat vraagt hij me? Ruby? Wil je de mijne zijn? De vraag blijft zich herhalen in mijn hoofd en ik ga rechtop zitten als Harry dat ook doet. hij scheurt mijn blik van me weg en zucht zachtjes. Teleurgesteld. "I-ik snap het best als je het niet wil... Het is nogal snel enzovoort... Maar ik,.. Jij.. Je moet gewoon weten dat ik me ontzetten goed voel bij en dat je de eerste bent die me terug kon maken tot wie ik echt b-ben." Ik zie dan er tranen in zijn ogen branden. "I-ik.." mompel ik, maar krijg er niet meer uit.

Ik ben overspoeld door zijn vraag. Niet negatief, helemaal niet, maar ik had het nooit verwacht. Oké ja, ik heb gisteren aan mezelf toegegeven dat ik misschien wel wat meer voor hem voel dan vriendschap, maar ik had nooit gedacht dat het enigzinds wederzijds zou zijn. Harry staat op en kijkt me eventjes aan. "I-ik ga al naar de auto.." mompelt hij, de tranen dreigen over zijn wangen te rollen als hij weg van me slentert.

Wat ben ik in godsnaam aan het doen?! De beste en liefste jongen op deze verdomde planeet, de enige die hier ooit aardig tegen me deed vraagt me om de zijne de zijn, en ik.. Ik antwoord niet?! Dom wicht! Ik sta op en loop zo snel ik kan Harry achterna. Het doet lichtjes pijn in mijn ribben, maar I don't give a fuck. Na tien meter ben ik al buiten adem. "Harry!" roep ik, hij hoort me niet. God, die jongen wandelt snel. Ik steek nog een tandje bij en loop sneller, ik struikel bijna twee keer.

"Harry?! Harry, wacht!" roep ik en eindelijk blijft hij staan en draait hij zich om. (A/N; speel nu maar al het liedje aan de zijkant. Het is wel gepast.) Nu hij stilstaat, haal ik hem snel in en vlieg hem figuurlijk rond de nek. ik druk mijn lippen tegen de zijne om af te maken waar we een tijdje geleden aan begonnen waren. Deze keer laat ik niet zo snel los als wel deed. Ik leg een hand in zijn hals en sluit mijn ogen. Zijn lippen zijn heerlijk zacht, zelfs fangirls diepste dromen zullen er niet aan voldoen. Uiteindelijk moet ik toch loslaten, omdat ik simpelweg buiten adem ben van al dat lopen... en zoenen.

Ik hou mijn voorhoofd tegen het zijne - ook al moet hij zich dan een beetje bukken - en kijk in zijn ogen. Ik adem een beetje onregelmatig en knik. "J-ja.. Ja, ik wil je jouwe zijn." zeg ik en glimlach dan breed. Ik zie zijn gezicht oplichten en hij drukt nog een vederlicht kusje op zijn lippen.

Net op dat moment - het kon weer niet beter gepland zijn - horen we en knal uit de lucht komen. We kijken beide naar de lucht en de regen valt er met bakken uit. Het heeft geen zin nu nog te gaan lopen, want we zijn toch al nat. Harry begint opeens te lachen en grabbelt in zijn zak naar iets. Ik neemt zijn iPhone en zijn iPhone oortjes eruit. Hij stopt een oortje in mijn oor en de andere stopt hij bij zichzelf in. Zijn ene hand blijft op mijn heup liggen en de duim van zijn andere hand glijd over het schermpje, tot hij vindt wat hij zoekt. Kiss Me, van Ed Sheeran begint te spelen.

"Mag ik deze dans van u, miss Walker?" vraagt hij en ik grinnik eventjes. Ik knik en sla mijn armen rond zijn middel. We dansen niet echt, we trappelen eerder ter plaatste in een rondje. Maar ik vind het goed zo. Meer dan goed, het is perfect. Het regent nog steeds en normaal zou ik er niet blij mee zijn. Want regen doet me denken aan de nacht dat ik ben weggelopen van bij mijn vader.

Maar nu zit er aan de regen een fijne herinnering gekoppeld. Eentje dat ik onmogelijk kan vergeten.

-

(A/N: O my Harry. Ugh. Cute, ik vond het leuk om dit te schrijven. :) Love you babies 

Kiss me van Edje staat aan de zijkant ;))

~ Femke x