LOST - H.S

Chapter 36: Weird feelings

Harry;

Ik vind het wel fijn dat ze niet weet wie ik ben. Het is duizendmaal beter dan dat ze gillen in mijn gezicht zit te schreeuwen omdat ik Harry Styles ben. Ik ben ook maar gewoon een jongen. Een jongen met problemen en angsten. Net zoals iedereen. Ik kijk naar Ruby en slik. "Wat doen ze nou met Louis? Een operatie? Hij mag niet last krijgen van zijn stem. Dan moeten we fans teleurstellen en het is natuurlijk niet fijn voor hem." Ik slik en kijk haar aan. Ik wil eigenlijk helemaal niet op tour. Ik wil bij Ruby blijven. Ze heeft me nodig en ik heb haar nodig.. Misschien.. Als ik met de jongens praat. Kan ze mee op tour. Louis zal me uitlachen en roepen: "Zie je wel!" Omdat hij vanaf het begin al overtuigd was dat ik haar leuk zou vinden. Nou dat is niet zo. We zijn gewoon vrienden. Ik slik.

Na een tijdje komt er een dokter naar ons toe. Ik sta op en kijk hem aan. Ik wil nieuws over Louis. "Is alles goed met hem?" vraag ik zacht. De dokter kijkt zwijgend naar mij en dan naar Ruby. "Hij is geopereerd. Jullie kunnen beter naar huis gaan." Hij wil weer weg lopen maar ik hou hem tegen. "Ik ga niet! Ik wil naar hem toe." De dokter kijkt me aan. "Hij heeft rust nodig. We bellen je als je hem mag bezoeken." Met die woorden gaat hij weg. Ik kijk naar Ruby en kruip tegen haar aan. Ik snik maar probeer me groot te houden. "Ik wil naar hem toe.." piep ik. "Weet ik.." zegt ze rustig. "Waarom mag ik niet naar hem toe?" De dokter had het net wel gezegd maar als Ruby het zegt dringt het meer tot me door. "Hij moet rusten." Ik slik. "Straks gaat hij dood." Ik veberg mijn gezicht in haar hals. "Hij gaat niet dood.. Laten we gaan. We kunnen een ijsje gaan kopen?" Ik knik. Soms lijk ik net een klein kind. Maar ik wed dat iedereen wel luistert voor een ijsje. Jong of oud.

Ik loop de stad in en kijk naar Ruby. Als een klein kind hou ik haar hand vast. Ik voel me gewoon zo klein. Al die verdriet lijkt me qua gevoel te veranderen in een jongetje van tien. Ik voel me zwak en kan niet helder nadenken. "De laatste keer dat ik een ijsje haalde.." Ik maak mijn zin niet af. "Sorry." zeg ik snel. Ik wou zeggen dat de laatste keer dat ik een ijsje haalde met Claire was. We proeften van elkaars ijsje en het was hel romantisch. Ik was zo gelukkig toen. Toen..

Ik schud die gedachte weg. Kom op Harry. Je gaat nu niet aan Claire denken. Je hebt al een paar dagen niet aan haar gedacht en je bent niet dood gegaan. Ruby heeft me totaal afgeleid van haar. Ruby is zo lief. Ik voel me super goed bij haar. Maar dat zal wel van dankbaarheid zijn. Of.. Nee. Ik kan niet verliefd zijn. Weet je nog Harry? NOOIT meer verliefd. Ik zou nooit meer verliefd worden. Dus. Het kan niet.

Even later zitten we op een terrasje. Ieder een ijsje met twee bolletjes. Nou ja.. Wat je bolletjes noemt. Eerdr scheppen. Het is mega. "Ze geven hier veel hè? Één bolletjes is haast gelijk aan twee." Ik kijk er naar en neem dan een likje. "Wat heb jij?" vraag ik en kijk naar haar ijsje. "Wacht." Ik grinnik en neem zomaar een hapje van haar ijs. "Mm aardbei en vanille." Ik glimlach en hou mijn ijsje voor haar gezicht. "Wil je ook proeven? Ik heb toffee en citroen." Ik weet niet wat ik heb. Het lijken wel stemmingswisselingen. Van verdrietig naar gestressd en van gestressd weer naar enthousiast en vrolijk en dan zul je zien dat het straks weer wisselt. Ruby vind me vast raar. Ik haal mijn vinger langs haar ijsje en smeer het aardbeien ijs op mijn neus. "Kijk. Ik ben een clown!" Ik kijk scheel en grinnik. Gelukkig kan zij er ook wel om lachen. Ik haal het ijs van mijn neus en eet verder van mijn ijsje.

Uiteindelijk lopen we samen terug naar huis. Zoals ik al verwachtte was mijn stemming omlaag gegaan. Depressief haast. Ik hou Ruby's hand vast en knijp er even in. We hebben niks over Louis gehoord en ik mis hem enorm. "Straks is hij dood.." zeg ik zacht. "Nee Harry. Hij is niet dood." zegt ze voor de zoveelste keer. "Sorry." zeg ik zacht omdat het de vijfde keer was dat ik het zei. Ik moet niet zo negatief doen. Ik leg mijn handen tegen mijn hoofd. "Wacht even." zeg ik als ik een speeltuintje zie. Ik moet even gek doen.

Ik ren naar een klimrek en ga op de kop hangen. Ik sluit mijn ogen en laat mijn armen hangen. Ik relax altijd hierdoor. Ik open mijn ogen en zie Ruby voor me staan. Wat moet ze wel niet van me denken. "Zo ontspan ik.." leg ik uit. Ik slik.

------

Sorry dat het weer zo kort is! Maar mijn laptop valt uit.. :(

De volgende keer schrijf ik meer. Beloofd<3

Vote, Stem & Comment!

Thank you

Xx Nathalie