LOST - H.S

Chapter 64: Old friends

Harry;

Ik ben nog nooit zo blij geweest om iemand te zien. Ruby is geweldig. Hoe ze me verzorgt en hoe ze me troost. "W-we moeten hier weg." hakkel ik als we ons gesprekje hebben gehad. Het gesprekje dat je altijd hebt als je een geliefde lang niet hebt gezien. Je maakt een mooie vergelijking en zegt dat je van hem/haar houd. "M-maak me los Ruby." zeg ik als ik merk dat ik nog vast zit. Als ik los ben sta ik op. Ik wil zo snel mogelijk weg hier.

Als ik met Ruby weg wil lopen voel ik een slanke hand om mijn enkel die me opeens ruw naar achter trekt. Ik schrik en val. Ik probeer me nog aan Ruby vast te houden maar ik trek haar daardoor juist mee. Ik kijk naar mijn enkel en zie Claire. Haar blonde haar door de war en bloederig omdat Ruby haar zo hard heeft geslagen. Ze is bleek en kijk me boos aan. Met tranen in haar ogen. Even denk dat ik in een horrofilm ben beland. Haar ogen glijden naar Ruby. "Als ik hem niet mag hebben dan mag niemand hem!" roept ze boos. Haar andere hand glijd tastend op de grond en ik zie dat ze het mes pakt.

Pas nu kom ik in actie. Paniekerig probeer ik weg te komen maar ze houd me stevig vast. "Ruby!" roep ik maar zelf kan ze ook niet veel doen omdat ze op de grond ligt en niet kan opstaan omdat ik haar vast houd. Ik durf haar gewoon niet los te laten. "Ruby! Help me!" Ik voel de tranen alweer over mijn wangen stromen. Claire trekt me weg en ik laat Ruby uiteindelijk met rust. Met een betraand gezicht kijk ik Claire aan terwijl ze boven me hangt met het mes op mij gericht.

"Claire.. Alsjeblieft!" Ik kijk even naar Ruby die alweer staat maar niks doet. Natuurlijk niet. Één verkeerde beweging en Claire kan me doodsteken. "Claire doe het niet!" snik ik. Er is een optie dat ik niet dood ga.. Claire's vriendje worden maar no way, no way dat ik Ruby ga verlaten! Dat ik met Claire zoende was al zo fout en na wat me gister is overkomen hoef ik Claire nooit, maar dan ook nooit meer te zien! Ze is een vreselijk mens. Ze is gestoord. Ze drinkt en is gek. Ze leeft voor drank en seks. Claire's ogen stralen woede uit. "Claire! A-aljseblieft.." Jammer ik. "Je bent mijn vriendje! Toch? Zeg het!" Ik kijk haar zwijgend aan. "ZEG HET!" Haar geschreeuw is angstaanjagend. ik kijk Ruby aan. Ik kan het gewoon niet. Ik kan dat Ruby toch niet aan doen. "N-nee." Ik zie haar uithalen met het mes.

Jennifer;

Ik loop door de straten. Claire. Opeens schoot het me te binnen. Ik had al zo'n gevoel dat ik haar kende. De naam klonk zo bekend en de omschrijving ook en toen de achternaam. En nu besef ik het.. Ik heb ooit bij haar in de klas gezeten. Wat een bitch. Ze gebruikte elke jongen. Ze was er zo van overtuigd dat ze iedereen kon krijgen dat als het niet zo was ze helemaal flipte. En nu besef ik wat er gebeurd met Harry. Vroeger, heel vroeger waren Claire en ik beste vriendinnen. Samen speelden we altijd maar eigenlijk was haar gedrag al van jongs af aan.. Spelen met de Barbie's. Haar Barbie kreeg alle Ken's. Ze droomde van een geweldig vriendje en tijdens logeer partijtjes was dat het enige waar ze over praatte. De laatste keer dat ik bij haar logeerde was na kerstgala..

"Hé hoe was jou avond eigenlijk?" Claire kijkt me met grote ogen aan terwijl ze haar haar borstelt. Ze draagt haar pyjama en haar super dure jurk hangt aan de kast. "Umh, gewoon." Ik slik even en kijk haar aan. "Nog gedanst met een jongen?" vraagt ze onschuldig. Ik durf het niet te zeggen. Ik had gedanst met Jim. Claire zat hem al tijden achterna. Ondertussen had ze nog wat gehad met Bram, Tim, Rik en Erik maar Jim had haar afgewezen en daarom stond hij nog op haar lijstje. "N-nee." Stotter ik. "Je liegt." zegt ze meteen. "Kom op! Je kan me toch alles vertellen. Beste vriendinnen hebben toch geen geheimen?" Haar grote blauwe ogen zijn zo dwingend. Ik bijt op mijn lip en knik. "I-ik heb gedanst met Jim." Geef ik stilletjes toe.

Wat er toen gebeurde vergeet ik nooit meer. Mijn spullen had ze gepakt en op straat gegooid. Ze schreeuwde naar me dat ik dat haar niet aan kon doen. In mijn pyjama had ze me op straat gezet. Ze had me bijna geslagen. Ze flipte helemaal. Ik hoorde hoe ze haar spullen in haar kamer omgooide. Ze heeft me daarna nooit meer gesproken. Nooit meer. Ze is gek. Ze laat haar leven leiden door jongens. Ze heeft geen vrienden. Ze is helemaal alleen.

Stilletjes fiets ik Bursberry Lane in. De plek waar laire woont. Nummer 18. Een geel huis. Louis had ik verteld dat ik even weg was. Hij begreep het en ging toen weer verder slapen. Ik hoop dat dat goed komt. Ik zet mijn fiets voor het gele huis. Er is tijden geen aandacht aan besteed. Het ziet er vervallen uit. Ik leg mijn fiets bij de andere fiets. Waarschijnlijk van Ruby. Ze is er nog. Ik loop achterom en hoor gegil. Meteen sprint ik de kamer in op het gegil af. Ik herken Ruby's en Harry's stem en ook die van Claire..

------------------------------------

Hey! Het derde stukje al weer vandaag :)

We willen jullie graag trakteren op veel hoofdstukken omdat ik een tijd op vakantie ga dus..

Alsjeblieft!

Veel heb ik niet te zeggen :)

Tips om mijn vakantie te overleven zijn altijd nog welkom haha!

Vote, Fan & Comment!

Xx Nathalie Styles

En thanks voor de vele reads! OMG 3488!