LOST - H.S

Chapter 30: Everything is ok

Harry;

Wat ik zie is niet normaal. Eigenlijk zie ik niks behalve een hoop zand. Als je beter kijkt zie je Louis. "NEE!" Ik veeg het zand weg en snik. Hij is dood. Mors dood..

Ik begin te huilen en schrik op als ik Ruby hoor. Hij is nog te redden? Hoe!? Snel zijn! Ik til hem uit de kist. Ik moet hem naar de auto brengen zegt ze. Ik haast me en keg hem in de auto. Ik ren terug voor Ruby, die was ingestort door de pijn. Ik til haar op en zet haar ook in de auto. Snel, snel, snel! Louis moet het overleven. Ik stap achter het stuur en rij zo snel mogelijk naar huis.

***

"En?" Vraag ik angstig als ik Ruby zie. Ze knikt dat alles goed is en ik begin haast te huilen van blijdschap. Ik omhels haar stevig en vergeet dat ze pijn heeft. "Auw H-Harry. Je doet me pijn." Ik laat haar snel op. "Ik ben je zo dankbaar.. Ik ben niks zonder je." Ze protesteert. Ik pak haar polsen en kijk haar aan. "Als je weg was dan zat ik te huilen om Claire, dan had ik nog meer ruzie met Louis.m, dan was ik alleen en dan was Louis dood. Je betekent echt veel voor me. Ik kan niet zonder je." Ik meen het. Ik kijk haar aan. "Je had zo'n pijn maar je zette door voor Louis. Je handen zijn helemaal kapot maar je ging door voor Louis." Ik kijk kort naar haar handen en dan weer naar haar. "Je bent zo dapper. Zo verschrikkelijk dapper.. Een doorzetter." Ik streel langs haar wang. Even en ik in trance door haar blik.

Na een tijdje wend ik mijn blik af. "Ik ga even naar Louis." Ik loop naar hem toe en zie hem. Hij slaapt of is bewusteloos. Ik wil hem wakker zien..

Maar je kan niet alles hebben. Ik ga bij hem zitten en druk een kus op zijn hoofd. "Wake up.." Natuurlijk luistert hij niet. Ik streel door zijn haar. "Ik was zo bang. Ik was je bijna kwijt.. Hoe kunnen ze je dat aan doen. Het spijt me.. Het spijt me dat ik je niet heb gevonden. Het spijt me dat dit je overkomen is.." Ik slik. "Zonder Ruby was je dood geweest.. Je moet haar zo bedanken Lou. Ze heeft al haar pijn genegeerd voor jou."

Ik blijf nog even bij hem zitten en sta dan op. "Roep me als je me nodig hebt.." Fluister ik zacht. Ik druk een kus op zijn mond. Dat deden we wel vaker. Het is gewoon vriendschappelijk. Ik sta op en loop baat de woonkamer.

Ik kijk Ruby aan. "Wat wil je eten?" Vraag ik zacht. Het was een zware dag. Voor ons allemaal was het verschrikkelijk..

---------

Sorry dat het zo kort is maar ik moest het helemaal opnieuw schrijven omdat die stomme app mijn hoofdstuk verwijderde :(

Vote, stem & comment!