LOST - H.S

Chapter 57: Where we land

Ruby.

Slapen word door Wikipedia gedefiniëerd als periode van inactiviteit en afwezigheid van wakend bewustzijn, waarbij het lichaam tot rust komt. De rust die ik normaal zou moeten vinden in mijn slaap is heel héél ver te zoeken. Ik slaap niet om eerlijk te zijn. Mijn gedachten zijn maar op één plek. Ik mag nog zo veel woelen en mijn ogen dicht plakken met ducktape, ik val niet in slaap. 

Een diepe zucht verlaat mijn lippen en ik staar met een levenloze, kille blik naar het plafond. Mijn ogen scannen de randen af en zoeken naar imperfecties die ik niet kan vinden. Mijn herseren die normaal volgens internet in een periode van inactiviteit en afwezigheid zouden moeten zitten, vertonen meer activiteit dan ooit tevoren. 

Na een tijd geef ik het op. Het kleine lichtgevende schermpje van mijn baksteentelefoon zegt me dat het nu tien na drie is. Ik zucht en kruip uit Melissa's zetel. Ze drong eerst aan dat ik in het bed zou slapen, maar dat wou ik niet. Ik wil haar bed niet van haar afnemen. Ik loop naar het knusse keukentje en open de ijskast. Ik vind het lastig om in ander mans spullen te snollen, maar ze zei me dat ik mocht doen alsof ik thuis was. Ik zal haar in het ziekenhuis als ik weer stage mag doen wel eens een cadeautje geven. Chocolade ofzo. Haar koelkast staat vol chocolade, dus ze moet het wel lekker vinden. 

Ik haal er een flesje melk uit en doe het in een klein pannetje. Ik zet het pannetje op het vuur, warm de melk op en gooi het lege flesje weg. Soms overleefde ik een week op warme melk. Maar ik vond het niet erg. Want dat was beter dan niets. Ik roer erdoor met een lepel zodat het niet aan te bodem gaat koken. Ik wil niemands spullen vernielen. 

Eens de melk warm is, giet ik hem in een mok en doe er wat honing bij, die ik ook nog in de kast vind. Ik hoop dat ik nu goed zal kunnen slapen na dit kopje heerlijk zoete melk.

*

Uiteindelijk ben ik gisteren rond vijf uur in slaap gevallen, waardoor ik nu redelijk moe ben als Melissa me komt zeggen dat ze moet gaan werken. 

"Zeker dat je het niet erg vind? Ik kan wel proberen een dagje vrij te nemen?" vraagt ze, maar ik schud mijn hoofd.

"Ik ben honderd percent zeker Mel, ik wil je niet van je werk houden. Ik ben weg als je terugkomt. Dat beloof ik." Ze kijkt me aan alsof ik net iets heel dom heb gezegd.

"Weg? Waarom?"

"Omdat ik je niet in de weg wil staan.."

"Ruby Walker, als ik hier terug kom ben je er nog steeds begrepen? Je blijft hier lekker wonen tot je kan gaan werken of tot je een zekere oplossing hebt."

"M-maar i-"

"Niets te maren. Ik ben straks terug."

Ze drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt dan de deur uit. En toen zat ik weer alleen. Ik zucht en sta op van de zetel waar ik gisteren ben in slaap gevallen. Ik strompel naar de badkamer en zie een briefje liggen op de kleren van Harry die ik gisteren heb uitgedaan. 

Ik mijn kast liggen een heeeeeeleboel kleren, neem daar maar iets uit ;)

-xxx- Melissa 

Ik bijt op mijn lip en glimlach om het briefje. Het is lief, maar ik heb liever Harry's kleren aan. Ze ruiken lekker. Ik trek ze terug aan en haal een hand door mijn haren, waarna ik mijn natuurlijk rode lokken verlossen van de slaapklitten. Als alle knopen er volledig uit zijn, loop ik terug naar de living. Ik weet niet echt wat te doen, dus besluit ik om wat op te ruimen.