LOST - H.S

Chapter 67: Explainings & Niall

Ruby.

Ik staar met een blanke uitdrukking voor me uit. Harry is oké zeiden ze, maar hij heeft rust nodig. Dat is wat dokters zeggen. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik richt mijn blik eventjes op Jeniffer. Ik streel eventjes kalmerend door haar lange haren. Ze kreeg in het gele huis daarnet één of andere aanval. Ik heb haar een plastic zak gegeven en het ging over. Maar ze was tot een half uurtje geleden lijkbleek. Nu in haar slaap ziet ze er zo vredig uit. Ik zucht weer heel zachtjes.

Mijn mond is droog, net als mijn lippen. Ik ga er met mijn tong langs, maar die voelt als een stuk rauw schuurpapier. Ik neem mijn jas van de stoel links van me en vouw hem voorzichting tot een bolletje. Ik til voorzichig Jeniffer's hoofd op en prop het geïmproviseerde kussen onder haar hoofd. Ze mompelt wat, maar daarna slaapt ze gewoon verder.

Ik strek mijn ledematen eventjes en piep als ik een steek in mijn buik voel. Ik dacht dat alle pijn nu wel zou weg zijn, maar ik moet toch nog wat voorzichtig zijn. Vooral mijn buik. Mijn buik die voor altijd getekend zal zijn met een gore brandwonde. Ik zucht diep, weeral, en wandel de wachtkamer uit, de gang in.

Ik zoek ergens iets om te drinken, maar ik vind enkel een hele hoop automaten met frisdrank waar geld in moet. En ik heb dus geen geld. Helaas. Ik mompel een beetje grommend dat mensen die geen geld hebben ook iets zouden mogen drinken als ik tegen iets aanbots. Of beter gezegd iemand. Ik piep eventjes en val op de grond. 

"O mijn god, sorry ik had je niet gezien." Klinkt een bekende stem. Ik kijk op en zie een hand bijna in mijn gezicht porren. Ik frons eventjes en leg mijn hand in de hand van de persoon voor me. "Ruby?" Ik grinnik. "Jup, the one and only." Zeg ik tegen Louis. Ik ben blij dat ik hem zie hier. Waar hij echt al lang is. 

"Wat doe jij hier?" vraagt hij, ik pruil eventjes en wrijf over mijn pijnlijke kont. Ik ben behoorlijk hard gevallen. Nu moet ik heel het  weer gaan doen. Maar Louis heeft het recht alles te weten. Ik heb hem alleen achtergelaten met Jeniffer eerder deze dag. 

"Oké, dus toen ik voor Harry was gaan zoeken, vond ik hem in een steegje. Hij lag te kotsen en te huilen. Net toen ik hem terug in mijn armen had en wou zeggen dat alles goed zou komen voelde ik een scherpe pijn op mijn hoofd. Claire sloeg met een wijnfles op mijn hoofd. Ik was bewusteloos." Terwijl ik alles vertel lopen we door de gangen van het ziekenhuis. En ik heb nog steeds dorst. "Toen ik weer wakker werd was Harry weg. Toen ben ik weer naar je toe gekomen. Nogal in paniek. Jeniffer, het meisje zat toen bij je. Even later besefte ik pas dat hij waarschijnlijk bij Claire thuis zou zijn. Dus ik vroeg het adres en ging er naartoe."

"Hoe ben je daar geraakt?" vraagt hij, terechte vraag.

"Ken je Melissa?"

"Hoofdverpleegster?" Ik knik. Hij knikt.

"Wel, toen ik Harry en Claire elkaar zag zoenen, heeft ze me zowat opgevangen. Maar ze gaf me haar fiets dus snelde ik er naartoe. Eenmaal aangekomen vond ik een wijnfles in haar keuken en sloeg het op haar hoofd. Toen dachten we weer dat alles goed was maar toen kwam Claire weer bij bewust zijn omdat ik en Harry een rare reünie conversatie hadden over de Hungergames." Ik zie hem raar kijken.

"Geen vragen."

"Oké." Hij grinnikt en ik ga verder.

"Dus Claire zei als ik je niet kan krijgen, niemand. En toen bedreigde ze Harry met een mes. Toen zag ik opeens dat Jeniffer om één of andere reden binnen gevallen was. Ik maakte haar duidelijk dat ze een wijnfles moest nemen en ik begon een conversatie met Claire over dat het dom was om hem te vermoorden. Uiteindelijk vroeg ze of ik laatste woorden had en ik knikte. Ik zei: Nu Jeniffer en toen was Claire  ook buiten bewustzijn. Harry kreeg paniekaanval en begon te schreeuwen." Ik slik moeilijk, het was verschrikkelijk hem zo te zien. "En nu zijn we hier." 

Hij knikt me begrijpend aan. "Waar is hij nu? Kunnen we hem zien?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, niet echt. Hij moet rusten." Hij knikt weer. 

"Ik moet nu eigenlijk wel terug naar mijn kamer, ga je mee? Ik heb bezoek." Ik glimlach. "Oehlala, wie?" Hij lacht. 

"Niall."

"Niall?"

"Niall." Antwoord hij weer. Ik grinnik.

"En wie is Niall?"

"Juist ja." begint hij. "Ik vergeet telkens dat jij de enige bent op de wereld die onze band niet kent." Ik rol met mijn ogen. "Ego.." mompel ik. "Niall is dus een deel van One Direction." Zegt hij met een grijnsje. Ik knik. "Oké. Ik ga mee."

-

Niall komt er snel aan, binnen twee hoofdstukjes :D Hou je klaar voor een nieuwe romance *HintHint* Wie denken jullie dat er stiekem een beetje verliefd gaan zijn op elkaar? 

Vote, fan & Comment!