LOST - H.S

Chapter 46: The love letter

Harry;

Ik prop snel het papiertje in mijn zak. "Ik ook niet. Ik acht teveel na." Zeg zacht. Ik slik en sta op. Ik loop naar haar toe en neem haar gezicht tussen mijn handen. "Ik, Harry Styles, beloof plechtig dat ik voor eeuwig en altijd braaf zal zijn en nooit meer domme dingen zou doen." Ik glimlach zwak en knuffel haar stevig. Echt stevig. "Ik hou van je Ruby.." Mompel ik zacht. Het kwam er zo uit. Ik weet niet waarom. Misschien omdat ik verliefd op haar ben. Ik kan het zelf amper geloven. Ik zal nooit meer verliefd zijn. Door Claire.. Dat heb ik tig keer gezegd. NOOIT meer verliefd. Daar moet ik me aan houden. Dus geen dingen zoals dat meer zeggen.

"Zouden we Louis morgen weer kunnen bezoeken?" Vraag ik zacht. Ze knikt. "Ik denk het wel." Ik glimlach. "Oke." Ik moet met hem praten. Of nou ja.. Tegen hem. Ik heb eigenlijk zijn advies nodig. Ik voel me best dom nu. Als Louis er niet was geweest dan was Ruby nooit hier geweest en dan had ik die lieve meid niet gekend. Ik denk dat ik haar echt leuk vind. Ik weet het wel zeker. Net toen zij nog boven was heb ik alles op papier gezet. Ook onbewust dingen. Maar het was gericht aan Ruby. Ik slik en haal het propje papier uit mijn zak. Ik duw het in haar hand en loop weg. Ze moet het lezen maar ik wil er niet bij zijn. Bang voor haar reactie. Ik kom zo wel terug... Ik hoor het geluid van een papiertje die open gevouwen word. Ik slik nerveus.

Lieve Ruby,

Het spijt me dat ik altijd zo stom doe. En dom, belachelijk, gek, raar, gestrest.. Maar.. Ik denk dat het komt door alles wat gebeurd. Niet alleen de slechte dingen maar ook dat jij hier bent. Door jou denk ik echt veel minder aan Claire. Ik ben haar haast vergeten. Je helpt me met alles. Door jou heb ik Louis mogen zien en heb ik tegen hem kunnen praten. Ik geniet van elk moment met jou. Samen een ijsje eten, Love Actually kijken of zitten bij de eendenvijver. Ik doe dan soms wel een beetje raar maar ik denk dat dat door jou komt. Ik bedoel.. Niet negatief bedoel maar.. Ugh laat maar. Je hebt geen idee hoe hard ik nu aan het blozen ben. Je bent gewoon echt heel lief en aardig en ik kan niet meer zonder je. Ik wil je voor altijd bij me hebben. Sinds je een nacht bij me hebt geslapen kan ik niet meer zonder je slapen. Dan word ik wakker mensonterende en ben ik bang dat je ben vertrokken. Omdat ik gek doe en raar. Dat je me dan haat. Ik word dan wel een huilend wakker. Nu Louis in coma ligt heb ik niemand meer. De andere jongens van One Direction heb ik nog wel maar het is niet hetzelfde. Jij bent er echt voor me. Ik kan echt niet zonder je. Ik wil je in mijn armen houden en knuffelen tot we beide in slaap vallen op de bank en dat ik de volgende ochtend weer wakker word door de heerlijke geur van jou omeletten. Dat is gewoon perfect. Maar soms word ik echt bioos. En mij moet je niet boos hebben.. Dan doe ik nog stommere dingen. Zoals wat ik je vader wou doen.. Het maakte me gewoon zo boos. Ook omdat hij ervoor bezorgt heeft dat Louis levend begraven werd enigma dood was. Ik denk dat als jij er niet was dat ik er zelf niet eens meer was. Omdat ik het niet aan zou kunnen. Ruzie's met Louis. Claire. Maar door jou is alles veel beter. Ik heb het gevoel dat ik weer leef.

Ik heb je nodig Ruby.

Ik h..

De brief stopt op het einde. Omdat Ruby toen beneden was en ik snel stopte met schrijven. Ik sta om het hoekje en kijk hoe ze de brief leest. Als ze klaar is slik ik. Ik snap niet waarom ik het haar eigenlijk laat lezen. Ik heb mijn hart uitgestort in die brief. Ze ziet vast niks in me en ik moet ook niks zien in haar. Straks doet ze hetzelfde als Claire deed.. Ik slik. Ik zie haar er niet voor aan maar zo dacht ik ook over Claire. Ik ben best bang voor een nieuwe relatie ofzo. Daarbij hoeft ze vast niet zo'n gestoorde gek als ik die moordneigingen heeft omdat hijj boos was. Misschien is ze zelfs bang voor me.. Dat zou ik verschrikkelijk vinden.

Ik stap op jaar af en slik. "Je hebt het gelezen.." Zeg ik zacht. Ze vind me nu vast stom. Ik kijk haar aan en slik. "Het spijt me." Hakkel ik als het een tijdje stil is. Zie je wel? Ze ziet niksen me. Anders had ze vast al wat gezegd. Maar ik weet niet eens of ik wel een nieuwe relatie wil. Door Claire dus. Het is zo verwarrend. Ik kijk haar aan. Mijn handen trillen een beetje van de zenuwen. Aan de ene kant wil ik dat ze weg loopt maar aan de andere kant wil ik dat ze zegt dat het lief is en dat ze me dan zoent.. Ik weet het niet.

Ik weet niet wat ik wil.

Ik hou van haar maar..

...

Ik weet het gewoon niet.

---------

Ik doe mijn best om veel te schrijven wat best lastig is met hoofdpijn

Ik hoop dat het wat is!

Vote, Fan & Comment!

Xx Nathalie