LOST - H.S

Chapter 54: Lost

Harry.

Ik kijk Ruby aan. Gelijk heeft ze. Claire is mooi. Prachtig. Beeldschoon. En ja.. Ze wil me terug. Maar mooier dan Ruby zal Claire nooit zijn. Want Ruby is ook mooi van binnen. En Claire niet. Al lijkt het van wel. Ik wou dat Claire van de aardbodem verdween. Ik raak helemaal door de war van haar. Ik pak het stuur stevig vast en begin een beetje te piepen. Ik wil zeggen tegen Ruby dat ze mooier is maar zelfs als Claire er niet is heeft ze me in haar macht. "Harry?" hoor ik Ruby zachtjes vragen. Ik leg mijn hoofd tegen het stuur en begin te snikken. Waarom? Ik weet het niet. Omdat alles gewoon weer naar boven komt? Misschien.. En alles was net goed. Ik was net zo gelukkig. Louis is wakker en ik heb Ruby. Maar in die paar minuten heeft Claire het weer verziekt. Ruby doet onzeker en ik weet het ook even niet meer.

Ik voel de vertrouwde hand van Ruby op mijn rug maar het kalmeert me dit keer niet. Nee, het doet me harder huilen. De tranen stromen over mijn wangen en ik snik. Ik merk dat Ruby haar hand weg trekt. "Hazza?" Ik kijk haar met een betraand gezicht aan. Hazza? Zei ze daarnet Hazza? Hazza heeft Louis verzonnen maar Claire nam het over. Ik hoef dat nooit meer te horen. Hoe komt ze erbij! "Noem me niet zo." Mijn stem klinkt kil. Niet zoals ik bedoelde. Ik leg mijn hoofd weer tegen het stuur aan en slik. Langzaam stromen er nog enkele tranen over mijn wangen voordat ik de deur van de auto open doe en weg ren.

Typisch een Harry actie. Vluchten. Ik wil vluchten naar een wereld waar alles goed is. En ik dacht dat het me even gelukt was maar nu merk ik weer dat die wereld niet bestaat. Claire heeft alles verpest. En ik ga het haar zeggen. Ze moet mij en Ruby met rust laten! Ik ren het ziekenhuis in en slik als ik haar zie. Ze is ze mooi. Stemmen in mijn hoofd roepen me weer:

"Harry! Kom! Ga naar haar toe! Ze is mooi en heeft snoepjes!"

Ik schud mijn hoofd en loop op haar af. "Claire luister goed.." Zeg ik streng maar het klinkt niet zo. Claire kijkt me met een betraand gezicht aan. "W-Waarom ging je net weg? Het spijt me Harry. Ik heb echt dom gedaan." Ik kijk haar aan. Ik weet niet waarom maar ik laat haar uit praten. "Na hem heb ik niemand meer genomen. Echt waar! Ik kon alleen maar denken aan jou. Ik voel me zo stom. Jij was alles voor me!" Tranen stromen over haar wangen. Is dit echt? Ze pakt mijn handen beet. Een beetje overdonderd kijk ik haar aan. "Ik heb je nodig." Zegt ze zacht. Ik bijt op mijn onderlip en kijk haar aan. Mijn ogen worden naar haar toe getrokken. Is dit echt? Droom ik? Houd ze echt nog van mij? Zie die tranen! Dit kan niet nep zijn. Dat is onmogelijk..

Opeens uit het niets voel ik haar lippen op die van mij. Haar zachte lippen waar ik altijd van gehouden heb. De lippen die ik zo lang heb moeten missen en die ik nog zolang heb gemist. Overdonderd sta ik daar en zoen dan mee. Ik leg mijn handen in haar haar en streel er door heen. Ik heb dit zo gemist. Het lijkt alsof alles weer goed is. Maar iets zegt me dat er iets niet klopt. Maar op dit moment kan ik er niet op komen. Ik verbreek de zoen. "Ik hou van je Hazza." Ik slik en kijk haar aan. Ik wil het terug zeggen maar ik kan het niet. Het lukt niet. Misschien omdat ik het niet meen. Ik weet het niet..

Opeens zie ik in de ruit achter Claire Ruby staan. Ik draai me met een ruk om en zie haar kijken. Ik slik en kijk naar Claire. Ze houd nog steeds mijn handen vast. "Hazza!? Wie is dat meisje toch!?" Ik kijk van haar naar Ruby. Ik was in de wereld waar ik wou zijn en nu ben ik weer terug. Die wereld bestaat niet. "I-ik.." hakkel ik en ik zie Ruby weg lopen. "Ruby kom terug!" Ik slik en wil me los trekken van Claire maar ze houd me goed vast. "Wie is Ruby schat?" Schat zegt ze extra overdreven. Heel dwingend. Ik kijk haar aan. De lieve blik is verdwenen. Hij is vervangen door een valse blik die me gevangen houd. Ze drukt haar lippen weer op die van mij maar ik duw haar weg. Ik besef hoe vreselijk ik ben. Ik heb me net als Claire gedragen tegenover Ruby. Het was alleen zoenen maar toch. Ik heb het gevoel alsof mijn hart uit mijn borstkast wordt gerukt en in tweeën wordt gescheurd. Het is vreselijk pijnlijk.

Ben ik haar nou kwijt?

En wat moet ik nou met Claire? Ze is zo.. betoverend, lief en dwingend tegelijkertijd.

-

Sorry dat het niet zo lang is maar ik doe mijn best 

Thx voor al de reads

Xx Nathalie