Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 1

Η ιστορια αυτη περιεχει υβριστικο λεξιλογιο και ακατάλληλο περιεχόμενο.Διαβαζετε με δικη σας ευθύνη.
Μην αντιγράψετε(!)
Απολαύστε και μην ξεχάσετε να πατάτε το αστεράκι κάτω αριστερά και να αφήνετε το σχόλιο σας♥

Βγήκα από το ζεστό μπάνιο και έτρεξα στο δωμάτιο μου για να φορέσω τις πιτζάμες μου γρήγορα. Έχει έντονο κρύο σήμερα, οπότε χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα. Σε λίγο έχω σταματήσει να τρέμω. Η Άννα θα έρθει σπίτι μου για να δούμε μια ταινία όπως κάνουμε συνήθως τα Σάββατα. Μέχρι να έρθει στεγνώνω τα μαλλιά μου με πιστολάκι ακούγωντας μουσική.

Όταν η κολλητή μου φτάνει, μπαίνει μέσα στο δωμάτιο και την υπόλοιπη μία ώρα,συνεχόμενα επιμένει πεισματικά να κάνουμε κάτι πολύ αντίθετο με την καθημερινότητα μας.

''Σε παρακαλώ τόσο πολύ Καμ μου'', λέει για χιλιοστή φορά και εγώ στριφογυρίζω τα μάτια. ''Κατάλαβέ το, δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στην πορεία! Απλά όχι! Καταρχάς δεν θα με αφήσει η μαμά μου, επίσης δεν έχουμε λόγο να πάμε, δεν είμαστε τέτοια άτομα. Κι αν γίνουν επεισόδια; Αν έρθουν αναρχικοί και βάζουν φωτιά παντού; Δεν είμαστε για τέτοια'', λέω τα επιχειρήματα μου ελπίζοντας να την κάνω να σταματήσει να παρακαλάει.

''Πρώτον θα πάμε κρυφά από τις μανάδες μας. Δεύτερον δεν θα γίνουν επεισόδια, γιατί οι διαδηλωτές θα είναι μαθητές, σαν κι εμάς. Τρίτον, πρέπει να πάμε, για να διαμαρτυρηθούμε για το νέο σύστημα στα λύκεια. Και τέταρτον ας κάνουμε και κάτι ριψοκίνδυνο για μια φορά! Το μόνο που κάνουμε είναι ψώνια, βόλτες και ταινίες. Ω έλα σε παρακαλώ!'', προβάλει κι εκείνη τα δικά της επιχειρήματα, και δεν μπορώ να πω ότι δεν με πείθει καθόλου. Η αλήθεια είναι πως έχω παρατηρήσει κι εγώ ότι βρισκόμαστε στη ρουτίνα που περιγράφει και μπορεί να είναι καλή ιδέα να ξεφύγουμε για μια μέρα από αυτήν. Εξάλλου μισώ να της χαλάω χατήρι.''Εντάξει. Αλλά θα πάμε για λίγο'', ξεφυσάω ηττημένη κι εκείνη πέφτει πάνω μου και με αγκαλιάζει, τσιρίζοντας.

Μετά από δύο ώρες περίπου φεύγει από το σπίτι μου, αφού πρώτα μου πει άλλες εκατό φορές πόσο ενθουσιασμένη είναι για αύριο. Είναι Παρασκευή, 6:00 το απόγευμα, και δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι στο δωμάτιό μου και αποφασίζω να δω μια ταινία, αφού δεν είδαμε με την Άννα επειδή με έπρηζε για την πορεία.

Τα κλειδιά της πόρτας ακούγονται και κατεβαίνω στο σαλόνι, για να χαιρετήσω τον μπαμπά μου, που μόλις γύρισε από την δουλειά. Συζητάμε για λίγο για το πώς ήταν η μέρα μου στο σχολείο και η δική του στην δουλειά, αστειευόμαστε για το μεσημεριανό φαγητό το οποίο η μαμά μαγείρεψε απαίσια, και ύστερα επιστρέφω στο δωμάτιό μου για την ταινία.

Το απαλό χτύπημα της πόρτας, με κάνει να καταλάβω ότι είναι η μικρή μου αδερφή. ''Γεια σου Χρύσα'', της λέω χαμογελαστά ανοίγοντας, αλλά εκείνη έχει θλιμμένη φάτσα. ''Τι έπαθες;'', την ρωτάω και αυτή μπαίνει μέσα. Κάθεται στο κρεβάτι μου και προσπαθώ να κρύψω το γέλιο μου, μιας και το πρόσωπό της είναι πολύ αστείο όταν κατσουφιάζει. ''Όλοι με κορόιδευαν για τα κοτσιδάκια που ΕΣΥ μου έκανες'', φωνάζει. ''Γιατί να σε κοροϊδεύουν, εγώ πιστεύω ότι σου πήγαιναν πολύ. Σε έκαναν πολύ γλυκιά'', δικαιολογούμαι. ''Είμαι Δευτέρα δημοτικού. Είμαι μεγάλη. Δεν θέλω να είμαι γλυκιά'', γκρινιάζει.

''Ωωω έλα τώρα. Είπα, ήσουν πολύ γλυκιά με αυτά τα κοτσιδάκια. Αν δεν σου άρεσαν απλά δεν θα στα ξανακάνω'', της λέω προσπαθώντας να κρύψω την απογοήτευσή μου, που οι συμμαθητές της δεν εκτίμησαν τα τέλεια κοτσιδάκια που της έκανα. ''Καλά'', λέει και σηκώνεται, και βγαίνοντας κοπανάει την πόρτα. Γελάω και συνεχίζω την ταινία.

Η ώρα είναι 8:00, όταν τελειώνει, και κατεβαίνω κάτω. Τρώω ένα τοστ και τότε μπαίνει η μαμά μου. ''Τι κίνηση κι αυτή'', λέει και αφήνει τις σακούλες του σουπερ μαρκετ κάτω. Την βοηθάω να τις κουβαλήσει και μετά καθόμαστε μαζί στην κουζίνα. ''Τι θα κάνεις αύριο Καμέλια;'', με ρωτάει και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Μήπως υποψιάστηκε κάτι; Αλλά από πού;

''Εεμ.. Ξέρεις βόλτα με την Άννα'', προσπαθώ να το παίξω φυσιολογική, αλλά δεν μου βγαίνει πολύ καλά. ''Έλεγα να πάμε στο σπίτι της θείας σου που γιορτάζει, για αυτό'', λέει και αφήνω μια ανάσα ανακούφισης. ''Α... Προτιμώ να πάω βόλτα αν δεν σε πειράζει. Να δώσεις πολλά χαιρετίσματα στην θεία Γιάννα και τις ευχές μου'', της λέω γρήγορα με την καρδιά μου να πάει να σπάσει απ την ταραχή και ανεβαίνω πάλι στο δωμάτιο μου πριν προλάβει να φέρει αντίρρηση.

Μέχρι να κοιμηθώ, κάνω τα μαθήματά μου, για να είμαι ελεύθερη το υπόλοιπο Σαββατοκύριακο, όπως κάνω πάντα. Τακτοποιώ το ήδη τακτοποιημένο μου δωμάτιο, και αφού καληνυχτίσω την οικογένειά μου, πάω στο κρεβάτι στις 10:30. Κλείνω τα μάτια, και ο ύπνος αργεί να με πάρει, μιας και είμαι πολύ αγχωμένη για την αυριανή μέρα. Αναρωτιέμαι πόσο λάθος έκανα που συμφώνησα.

Αυτή είναι η νέα μου ιστορία και την αγαπώ ήδη. Ελπίζω να την λατρέψετε όσο κι εγώ <3