Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 57

"Βγήκαν από την φυλακή;", ρωτάω έκπληκτη κι εκείνος γνέφει καταφατικά, το βλέμμα του αδυνατεί να εστιάσει κάπου λόγω  μέθης.

Η επιθυμία μου να του πω πόσο θυμωμένη είμαι μαζί του που έφυγε έτσι και με άφησε μόνη όλη την ημέρα, είναι τεράστια. Όμως ξέρω πως πιθανόν αύριο να μην θυμάται λέξη οπότε δεν μπαίνω στον κόπο να αρχίσω τα παράπονα. Θα το κάνω αύριο.

"Θα κοιμηθείς εσύ ή εγώ στον καναπέ;", ρωτάω απότομα.

"Θα κοιμηθούμε μαζί στο κρεβάτι",δηλώνει απλά.

"Όχι δεν θα γίνει αυτό", αρνούμαι.

"Γιατί μωρό μου;", ρωτάει με παράπονο και πλησιάζει σε μένα. Είναι αρκετά κοντά μου και κοιτάζει χαμηλά στα μάτια μου. Με το χέρι του χαϊδεύει απαλά το μάγουλο μου. Χάνω για λίγο την συγκέντρωση μου, χαμένη στα πράσινα μάτια του, μα σύντομα ξαναβρίσκω τον εαυτό μου και τραβιέμαι μακρυά. Αυτός ξεφυσάει ξενερωμένος.

"Θα γυρίσω στο σπίτι μου", ανακοινώνω ξέροντας πως είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω, όμως δεν μπορώ απλά να μείνω εδώ σαν να μην έγινε τίποτα.  Ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια μου δεν μου το επιτρέπουν.

"Τι μαλακίες λες;", ρωτάει εκνευρισμενος,  λες και η ανακοίνωση μου τον συνέφερε απότομα.

"Δεν μπορώ να μείνω άλλο εδώ. Η μία μέρα ήταν αρκετή  για να καταλάβω το λάθος μου.", δηλώνω με θυμό.

Εκείνος δείχνει να μην με καταλαβαίνει και το συνοφρύωμα του υποδεικνύει ότι όλα είναι θολά στο μυαλό του λόγω του αλκοόλ. 

Περιμένω να πει κάτι όμως δεν λέει τίποτα, οπότε μπαίνω στο δωμάτιο και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου. Δεν πίστευα ότι θα κρατήσει τόσο λίγο.

Εκείνος με πλησιάζει ζαλισμένος και μου πιάνει το χέρι. ''Δεν θα φύγεις γαμώτο. Είμαι χάλια για να συζητήσω, απλά ας κοιμηθούμε και θα μιλήσουμε αύριο, το υπόσχομαι.'', λέει με δυσκολία.

Εγώ τον κοιτάω αβέβαιη.

''Μείνε, σε χρειάζομαι γαμώ'', οι λέξεις του χτυπάνε στα αυτιά μου σαν καμπάνες, και παίρνω την απόφαση να μείνω, καταρρίπτοντας τον εγωισμό μου.

Πέφτω ηττημένη στο κρεβάτι κι εκείνος ξαπλώνει δίπλα μου χωρίς να με αγγίζει. Εγώ σηκώνω τον κορμό μου.

''Θα πάω στον καναπέ'', δηλώνω. 

''Είναι πολύ σκληρός και θα πιαστείς, απλώς μείνε εδώ. Δεν θα σε ακουμπήσω καν'', μιλάει με τα μάτια κλειστά από την εξάντληση.