Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 23

Στην φωτο ο αγαπημενος μας Αλεξ:") ♥

Άλεξ' s pov (μιλάει ο Αλεξ)

Τα τρία ποτήρια κρασί που ηπια πιο πριν, έχουν κάνει την δουλειά τους σίγουρα , μετά απο αυτήν την εξομολόγηση μου. Δεν αναγνωρίζω το εαυτό μου που μόλις έκανα κάτι τέτοιο.

Ποτέ στην ζωή μου δεν έκατσα να μιλήσω σε κάποια κοπέλα για τα συναισθήματά μου. Ούτε καν στην ίδια μου την οικογένεια.

Και σήμερα είμαι εδώ, στο αμάξι μου μαζί της και την ξεναγησα στην ψυχή μου. Ότι μου συμβαίνει, η επιρροή που ασκεί πάνω μου, τώρα τα ξέρει όλα. Και παραδόξως νιώθω καλά για αυτό.

Πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερός που αυτή την στιγμή έχω στο αμάξι μου αυτό το κορίτσι. Και δεν είναι μόνο το γεγονός πως είναι πανέμορφη, και έχει τέλειο σώμα. Αν ήταν μόνο αυτό θα την πηδουσα και θα την άφηνα.

Μα είναι το μόνο άτομο που πραγματικά νοιαστηκε για εμένα. Νομίζω ότι η ίδια μου η μάνα δεν θα έκανε ο, τι έκανε η Καμελια. Και δεν με ήξερε και τόσο καλά όταν έγινε... Από την πρώτη στιγμή αναρωτιόμουν για ποιο λόγο μια τέτοια κοπέλα να ασχολείται μαζί μου... Μα αναρωτιέμαι και τι είναι αυτή η έλξη, ένας αόρατος μαγνήτης με τραβάει πάντα σε αυτήν.
Είναι η αθωότητα της, είναι οι αντιδράσεις της σε διάφορα γεγονότα, είναι η πίστη που μου δείχνει παρόλο που δε με ξέρει και πολύ.

Κάθε γκομενα που πέρασε από την ζωή μου, ήταν μόνο για σεξ. Κανένα συναίσθημα εκτός από ευχαρίστηση.
Έτσι μου είναι υπερβολικά δύσκολο να χειριστώ το κύμα συναισθήματων όταν είμαι μαζί της.

Είναι κολλημένη στο παράθυρο, όπως συνήθως και με κοιτάζει με το πανέμορφο αθώο βλέμμα της. Τα μελι της ματιά γυαλίζουν στο σκοτάδι.
Είναι σιωπηλή, αναρωτιέμαι αν φρικάρε με την προηγούμενη εξομολόγηση μου. Νομίζω ότι έχει βουρκωσει αλλά το φως δεν είναι επαρκές για να είμαι σίγουρος.

"Ξέρεις κάτι; Και εγώ το ίδιο. Κι εγώ νομίζω ότι πλέον μια από τις αδυναμίες μου είσαι εσύ.", παραδέχεται ντροπαλά χωρίς να με κοιτάζει και η φωνή της είναι χαμηλή. Μπορω να νιωσω πόσο αμήχανα νιώθει κι αυτό απλά με κάνει να την θέλω πιο πολύ.

Δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελο μου ακούγοντας την επιβεβαίωση της. Κοιτάζω τα πλουσια ροζ χείλη της και νιώθω μια τεράστια επιθυμία να τα φιλήσω αλλά δεν το κάνω. Ξέρω πως αυτό θα είχε επιπτώσεις και για τους δύο...

Δεν πρέπει να παραδεχτώ ότι έχω ερωτευτεί αυτήν την κοπέλα. Πρέπει να πνίξω αυτό που παλεύει να ανέβει στην επιφάνεια. Μα μέσα μου το ξέρω.