KARANLIĞIN BUZU

KRALİÇE ELSA

BİR BUÇUK AY SONRA.......

Jack Frost...

'Hadi ama Elsa kalk atrık yerden.'

'Hayır yani ben anlamıyorum.Benden 5 yaş küçük ama herşeyde mükemmel savaşıyo.Hayır bende desem yok kaç ay oldu hala tek bir silahta başarılı olsam yine bişey ama hayıır benim beceriksiz olmam lazım.'

Daha sonra ayağa kalktı ve bana döndü.

'Haklısın ilk ben ölücem.Doğru söyle ne zaman ölücem?'

Anlamaz gibi ona baktım.

'Elsa saçmalamaya başladın ama.'

Dedim sinirle ama beni takan mı var?

O kendi kendine söyleniyordu.Sebebi ise hiçbir silahta başarılı olamaması.Merida ona aklına gelen pardon daha doğrusu bildiği silahları öğretiyor ama Elsa'nın silah kullanması sıfır.

Ama yinede her insan bir tanede olsa bir silah onun ustasıdır yani bedenine davranışlara ruh haline yakışıp uyum sağlayan türde bişey.

Ben bir kaçtane biliyorum ama en iyi olduğum şey tabikide mızrak bundada asamın payı azda değil hani.

Elsa volta atıp duruyordu.Aslında kılıç kullanmada çok az iyiydi tek sorun kılıçı zaptedemiyordu onun için fazla zormuş bir kılıçı zaptetmek.

Ama ben eminim bu kız herşeyi yapar silahını bulunca kimseye göz açtırmaz.

Hala volta atıp söyleniyordu.Yanına gidip onu omuzlarından tutup durduttum.

'Tamam prenses sakin olalım şimdi.Senin biraz kafanı dağıtmaya ihtiyacın var.'

'Hayır istemiyorum.'

Dedi bir çocuk misali kollarınıda bağlayıp yana bakmaya başladı bu hali beni güldürmüştü.Ben gülmeye başlayınca bana baktı.

Hep ben gülünce böyle bakıyordu sanki inanılmaz çok muhteşem imkansız birşey gerçekleşiyor gibi.

'Bakma öyle.'

Diyip bıraktım kollarını.Arkamı dönüp yükselmeye başladım.

'Niye bu kadar az gülüyorsun?'

Bu sözle olduğum yerde yani havada asılı durdum biraz.

Gerçekten o kadar mı az gülüyorum ben düşününce gerçekten az gülüyorum.

Eskiden böyle değildim.Ben sadece kardeşimi geri istiyorum on yıl boyunca yanımdan ayırmadığım kardeşim sadece yanından yarım saatliğine gidince yok oluyor.Ve eminim o pislik kardeşimi kesin ....bunu düşünmek bile istemiyorum.

Elsa'ya döndüm.Gözlerini dikmiş bana bakıyordu.Aslında tatlı bir kızdı Merida gibi ama daha olgun biri yinede.

'Gülmek sana yakışıyor.'

Diyip güldü onu gülerken görmek beni hep mutlu ederdi şimdide öyle yine güldüm.

'Bak işte daha tatlı oldun.'

Böyle demesi garip bir şekilde hoşuma gitti.Oda daha çok güldü.Aklıma gelen fikir beni dahada heycanlandırdı.Bağırarak.

'Kartopu şavaşı!!!'

Dediğim gibi elimi sallayıp dört kartopunu ona yolladım vveeeeee tam isabet.Küçük bir çığlık attı.

'Yaaaa ben yapınca kızıyon ama.'

Diyip dudak büzdü çok sevimli duruyordu.

Yanına indim.Omzumu koluna atarken.

'Gel bakalım prenses.'