KARANLIĞIN BUZU

Eugene-İsabel

Sekiz gün sonra.......

Eugene'nin ağzından.......

Her zamanki gibi ormanın derinliklerindeydim.Tek başıma antreman yapardım hep buralarda.

Ellerime bez parçaları sarmıştım yara olmaması için.

Ağaca sert yumruklar ve tekmeler atıyordum.

İnsanın çektiği acının gün geçtikçe azalması gerekirken benimki niye hergün dahada artıyordu.

Acı,nefret,intikam.Bu duygular içimi kemiriyordu ve beni bitiriyordu.

Ağaca son bir yumruk attım ve surtımı ağaca verdim.

İki saatir bunu yaptığım için kan ter içinde kalmıştım.

Ağaçtan kayarak yere oturdum.

Neden onu bu kadar sevmiştim?

Neyini sevmiştim?

Bana karşı olan hırçınlığını mı?Yoksa o diğerlerine görünen melek halini beğenip onu mu sevmiştim?Gülüşünü az gördüğüm için belki onu sevmiştim.

Tabi o fazla gülerdi.Ben sadece uzaktan izlerdim.Beni hiç sevmemişti zaten.Kaybolmadan bir kaç ay önce abisinin sözüyle benle kavgayı bıraktı.

Amansız ve umutsuz bir sevgi benimki.

Eskiden onun yanında olabilmek için kırk takla atardım.O ise beni yanında hiç istemedi.Benden nefret ediyor ve hala nedenini çözemediğim bir şekilde çekiniyordu benden.

Beni hiçbir zaman sevmemişti zaten,arkadaşı olarak bile.

Düşüncelerim canımı yakıyordu.Gözlerimden yaşlar akıyordu.

Onları umursamıyordum artık.Ben sevdiğimin arkasından ağlıyordum.Hiç benim olmayışına ağlıyordum.Onu özlediğim için ağlıyordum.İçimdeki vicdan azabıyla ağlıyordum.

Ve daha nice duyguya ağlıyordum.En çokta beni sevmediğine ağlıyordum.

'Hayır Eugene.Ben seni seviyorum.'

Duyduğum sesle başımı kaldırdım.

Rapunzel'di.

Üzerinde yine o çok sevdiği pembe elbisesi vardı.Ayakkabı giymeyi hiç sevmiyordu.Nadiren giyerdi,şimdide yoktu.Altın sarısı saçlarını salmıştı ve dizlerinin hemen aşağısında bitiyordu.Yeşil gözleri ışıl ışıl parlıyordu.Gülümsemesi kalbimin teklemesine sebep oluyordu.

Hemen ayağa kalktım biraz ilerledim.

-Rapunzel!

Hemen bir kol mesafesi uzağımdaydı.Elimi uzatsam yakalayacaktım onu.

'Seni sevdim ben Eugene.'

Gülümsemem son kelimesiyle soldu tekrar.

Yine hayal görüyordum.Rapunzel bana asla ismimle hitap etmez hep 'Flynn' der beni sinir etmek için.Buda beni sevmediğine başka bir kanıtı tabi.

Tekrar gidip ağacın dibine oturdum.Başımı ağaca yaslayıp karşımdaki hayale baktım.

'Seni seviyorum Eugene'

Gözlerimden bir yaş daha süzüldü.

-Keşke sevsen be güzelim.Keşke sevsen Rapunzel'im keşke.

Ellerimle gözlerimdeki yaşları ovalayarak sildim.

Ellerimi çektiğimdeyse Rapunzel yoktu.Güldüm burukça.