KARANLIĞIN BUZU

ÇIKMAZ

Jack'in ağzından........

Çocuklarla olan konuşmamızın üstünden dört saat geçmişti.

Hepsi uyuyordu bende bunca zamandan beri bir sağa bir sola dönüyor ve uyumaya çalışıyordum.

Ama hala uykunun yanımdan geçtiği yoktu.

Sıkıntılı bir nefes daha verip sağ kolumun üstüne yattım.

Gözlerimi sıkıca yumdum.Uyumak istesemde olmuyordu ve buda sinirlerimi bozuyordu.

Gözlerimi sinirle açtım tam bir şeyler mırıldanacakken gözlerim yine uyuyan peri kızına kaydı.

Durup durup yattığım yerden onu izliyordum.

Ama bu sefer Prenses'te bir farklılık vardı.

Titriyordu ve terlemişti.

Yüzünüde buruşturuyordu.

Korkuyla yerimden kalktım hemen baş ucuna gittim terden dolayı kahkülleri anlına yapışmıştı onları geri ittim.

Fazla olmasada azıcık ateşi vardı.

Ya hastaydı yada kabus görüyordu.

Çünkü bende kötü bir kabus görünce böyle oluyordum.Uyandığımdada gerçekle rüyaları birbirine karıştırırdım hele bu uykususuz olduğum zamanlar gördüğüm kabuslar dahada ağırlaşmıştı.

Arkamı dönmüştüm.Hıccup'u uyandıracaktım sonuçta hastada olabilirdi değil mi.

İlerlemeye başlayacakken beni yerime çivileyen şey duyduğum pürüzlü ve güçsüz sesin içinde çaresizlik demetleri vardı.

-Gitme!

Arkamı usulca döndüğümdeyse hala kapalı olan gözlerinden bir damla yaş süzüldüğünü gördüm.

Tekrar baş ucuna oturdum.

Uzanıp akan yaşını sildim.Sürekli kıpırdanıyordu.Bir sağa bir sola dönüyordu ve sayıklıyordu.

-Gitme!.........Bırakamazsın beni!Bırakma!.......Bırakma!..........Lütfen....gitme!Gitme!.............Yanımda kal..........Bırakma beni!..........Bırakma!

Sesi çok çaresiz ve acı dolu çıkıyordu fısıltı halinde.

Benimde içim burkuldu.Rüyasında her kime diyorsa bunu ona kızdım içimden.

Niye bırakıyorduki?Rüya dahi olsa böyle bir prenses neden bırakılır?Neden üzülür?

Kalbime oturan taş canımı yakıyordu.Bu taş uzun süredir orada.Sadece ara ara şimdi olduğu gibi daha fazla baskı uyguluyordu kalbime.

Sürekli dönüyordu.Bir bana dönüyor bir öbür tarafa.

Bense neden hala hiç kıpırdamadığım hakkında bir fikrim veya bilgim yoktu.

Tekrar bana arkasını döndü ve iki büklüm olup kıvrıldı.

Birden derin bir nefes aldı ve nefes alışverişleri hızlandı sesinden ve göğsünün hızlı hareket edişinden belli oluyordu.

-Tamam.....Sakin ol....

Konuşuyordu uyanmıştı sanırım.Yada hala sayıklıyordu.

-Sadece bir kabustu ona birşey olmadı ki.....Ahh bir kabus olsa dahi canım çok yanıyor...Çok...

Sesi fısıltı gibi geliyordu ve ağzından hıçkırıklar kaçıyordu.

Eee bence artık uyanmış olması lazım değil mi?