KARANLIĞIN BUZU

İYİLİĞİ İÇİN

Ertesi gün......

Jack'in ağzından.....

Ağacın kenarında oturmuş olan Eugene baktım.Dizlerini kendine çekip kollarıyla sarmalamıştı bacaklarını ve öylece karşıyı izliyordu ama eminim aklından milyonlarca şey geçiyordur.

-Size söylüyorum o iyi değil.Rapunzel'in yaşadığını öğrendiğinden beri daha kötü olmaya başladı.

Meridaya döndüm.Eugene hariç herkes atlar ve ejderhalarda dahil hepimiz bir yere toplanmış konuşuyorduk onun hakkında.

Sağımda kolumu omzuna attığım güzel kadın vardı başını omzuma yaslamıştı.Onun yanında Hero vardı.Solumda Hıccup ve Astrid karşımdada Merida vardı.Hayvanlar ise bu dairenin dışında bir küme oluşturmuşlardı.

-Ne demek bunu öğrendiğinden beri daha kötü oldu?

Diye sordum hemen.Kardeşim canımı yakıyordu.Onu geri istiyorum.En çok geri isteyenlerde ikimizdik.O beni anlamıyordu ama ben onu anlamıştım.

Onun hiç kardeşi yoktu.Olmayan kardeşini kaybedemez ve acısını yaşayamazdı.

Fakat ben sevdiğim kadını neredeyse kaybediyordum onun çektiği acıyı daha iyi anladığım için onunla barışmıştım zaten.

Yoksa hala onu suçlardım.Neyseki prensesimi sevmem hem hayatıma bir nebze renk kattı hemde Eugene'le barışmama o farkında olmasada yardım etti.

Merida'dan beklediğim cevap daha fazlasıyla Hıccup cevapladı.

-Daha onun ölümünü yeni yeni kabullenmişken hatta kabullenmeyi reddetmeye çalışıyorken bu onu çok yıprattı.Hem kendi kendine cezalandırıyor,hemde ilk başlarda sana tahamül etmeye çalışıyordu Jack.Eugene sandığımızdan çok farklı biri.O bizim gibi hiçbir zaman birisi tarafından sevilemedi.İçine dönük tek başına güçleriyle baş başaydı.Ama hala neden Rapunzel'i o kadar kavga arasında sevdiğini anlayamıyorum?Hatta hatırladığınıza eminim Eugene birden bire değişmişti Rapunzel'e karşı.

Haklıydı.Aniden değişmesi banada tuhaf gelmişti ama ses etmemiştim.O zamanlar aralarının iyi olduğunu sanırdım ama öyle değilmiş daha sonra öğrenmiştim aralarının bozuk olduğunu.

Kardeşim Eugene hep kin beslemiş beni yaraladığı için.

-Şimdi ne olacak peki?

Prensesim sorduğu soruyla birlikte dikleşti bende kolumu çektim omzundan.

-Bence biraz kafa dağıtmasını sağlamalıyız.

Hero ortaya fikrini atmıştı.Merida hariç herkes olumlu mırıltılarını yükseltiyordu.

Merida başını iki yana salladı.

-Hayır.Çocuk delirmeye başlamış diyorum size.Tek başına biriyle konuşurken buluyorum onu antreman yaparken.

Bunu tuhaf bulmuyordum.Bende yalnızken kendi kemdime çok konuşurdum.

-Bunda garip bir şey yok.Bu herkesin başına gelebilir.Hadi ama,hiç mi kendi kendinize konuşmadınız?

Merida göz devirdi bana.

-Konuştuk,ama o karşısında sanki Rapunzel varmış gibi konuşuyordu.Tek dün için değil geçen haftada gördüm.'Her zaman sen haklıydın Rapunzel.Affet beni.'diye mırıldanıp duruyordu.

İşte bu biraz garip.Ona ne oluyordu böyle?

Kendini biraz toparlamasını bekliyordum açıkçası.Bunu nasıl yapacağını bilmiyorum.Bende yapamıyorum.