KARANLIĞIN BUZU

VİKİNGLER

Üç gün sonra

Rapunzel'in ağzından........

O geceden sonra içimde tarifi imkansız bir sızı vardı.Canımı yakan,içten içe beni bitiren bir acı ve yoğun bir ağlama isteği.

Merida'nın attığı tekmeyle geriye takla attım fakat her zaman olduğu gibi eteğim dengemi bozarak yüz üstü yere düşmeme sebep olmuştu.

Ben takla fazla atmazdım herşey refleskti İsabel ken bedenim aynıydı sadece içindeki kişilik farklıydı ve bu yğzden artık bedenim şu takla işini reslesk olarak kullanıyordu.

Aslında İsabel'ken taklalar onun çok işine yarıyordu.Fakat ben elbisem yüzünden kullanamıyordum işte.

Merida başıma gelip elini uzattı.Uzattığı elini tuttum oda kalkmama yardım etti.

-Şu takladan vazgeçsen artık.

-Bilerek yaptığım birşey değil.Kendiliğinden oluyor işte.

Yerdeki bir çakıla tekme attım.

-Her zamankinden daha gergin ve sinirlisin,ne oldu?

Ona cevap vermeden yere oturdum.Gözlerim sebepsizce sulandı ama onları engelledim.

-Rapunzel bişey var.Anlat hemen!

Resmen emir verdi ya.

-Eugene tavayla vurdum.

-Eee bundan doğal ne var?Sen onu kazla bile dövmüştün.

O günü hatırlayınca güldüm.

-Ama bu öyle değil işte.Birdaha benle konuşmamasını söyledim.

Göz devirip bıkınca bir nefes verdi.

-Buda basit sizin için.Şimdi asıl konuya gelebilir miyiz lütfen?

-Merida hayır!Bu..bu farklıydı,o an anlayamamıştım ama sanki veda eder gibiydi.Nasıl diyeceğimi bilemiyorum.O değişmiş Merida,bıraktığım Eugene değil,Flynn Rider'da değil!O....o bambaşka biri olmuş.Normalde beni deli edip konuşmak için bir an kollaması gerekirken,son üç gün onu gördüğüm zaman sayısı ellerimin parmak sayısını geçmiyor.

Bana kuşkuyla baktı.

-Veee sende buna mı takıldın?

-Tabikide evet.Ona alışmıştım ben.Eğlendiriyordu,mutlu ediyordu beni.Ama şimdi o benim Eugene'nim değil Merida.

Gözleri dahada şüpheyle bakmaya başladı bense tedirgindim.

Ya hiç eskisi gibi olamazsak?

Merida'nın gözleri birden açıldı ve çığlık attı.

Çıplığıyla yerimden sıçradım o ise kahkaha atıyordu.

-Merida,sonunda delirmeyi falan mı başardın acaba?

Dedim yalancı bir kızgınlıkla.O ise gülümseyerek baktı.

-Onu seviyorsun.

Gözlerim açılırken karnımda varlığında az önce haberim olan kelebekler uçuşmaya başlayarak tüm bedenime dağıldılar.Beni ise sebepsin bir panik sardı.

-Ne?Hayır!Bilmiyorum sence öyle mi?Emin değilim.Ya seviyorsam?Ya hiç sevdiğimi farketmessem?Ya beni seviyorsa?Ahh ben ne yapacağım?Nasıl anlayabilirim?

Daha sonra durup dediklerimi düşündüm.Ağzım benden izinsiz teslim olmuştu hemen.Ben biraz daha direneceğimi sanıyordum.

Bu konu çok aklımı karıştırıyordu.Hiçbir zamanda emin olamıyordum.