KARANLIĞIN BUZU

BENİ ABİME GÖTÜR

Elsa'nın ağzından.....

Her taraf karanlık.Etrafımda dönüp duruyor ve bi ışık arıyordum.Fakat nafile.Her yer sonsuz karanlık.Ayaklarımın yere basıyor mu?Onu bile anlayamıyorum.

Etrafımda hala dönüyordum sanki bir şey görebilecekmiş gibi.

-Kimse var mı?Heyy!Hiç kimse yok mu?

Korkmaya başlamıştım.Bir kez daha etrafıma bakındım ve birini gördüm.

Arkası dönüktü.Dizlerine kadar uzanan sarı saçları vardı.Fakat saçları yıpranmış kirlenmiş ve berbat bir haldeydi.Ayaklarında ayakkabı yoktu.

Saçlarının bitiminde soluk pembe bir elbise vardı sanırım.Eteğin uçları tıpkı saçları gibiydi.

Kirli,pis,yıpranmış,yırtılmış ve rengini kaybetmişti.

-S...sen de,kimsin?

Kız hareket edip yüzünü bana döndü.

Kızın yüzünü görmemle gözlerim pörtledi ve korkuyla bir adım geri attım.

-Aman tanrım.S..sen iyi misin?Sana ne oldu böyle.

Kızın yüzünde yer yer çizikler vardı.Sağ kaşı ve alt dudağının sol kısmı patlamıştı.

Elbisesi etekleri gibiydi.Karın kısmında bir kesik vardı ve yaradan kan akmış,kuruyup kıza elbiseye yapışmıştı.Kollarıda da çizikler ve kesikler vardı.

Kızın yeşil gözleri hüzün ve umutsuzlukla bana bakıyordu.

-Bana yardım et...

Kızın sözüyle afalladım biran sonra toparlandım.

-Ta...tabiki.Ama sana bunu kim yaptı?

-Kara!Hatırlamıyor musun yoksa?

Sonra birden büyükbabanın bana gösterdiği şeyleri hatırladım.

Kızın adı şeydi....Neydi....Tabi yaa....

-Rapunzel.

Kız bana baktı sadece.

-Bana yardım et.Beni sen kurtaracaksın.Ve unutma,benimle karşılaştığın gün sakın bana acıma.Sakın!!Abime dönmem için tek şansımsın sen.Diğerleri bunu yapamazlar,ama ben senin için bir yabancıyım.Bana acımana gerek yok.Zamanı geldiğinde tek şansımsın sen.Bana yardım etmek zorundasın.Sakın bana acıma.Bana acırsan abimi öldürürüm.Abimi benden bir tek sen koruyalikirsin.

Hiçbir şey anlamıyorum beynim bunları idrak edemiyor.

-Se...sen ne diyorsun?Ben hiçbir şey anlamıyorum......

Lafımı kesip konuştu.

-Anlayacaksın.Unutma,bana acıma veya koruma,sadece ölümüne saldır,ve beni abime götür......

Birden gözleri büyüdü ve yere yığıldı.Arkasınında bir kız daha gördüm.

Deri sıfır kol siyah V yakalı bir t sört deri bir pantalon erkeklerinki gibi ve yine siyah deriden topuklu botlar.

Bu kızıda hatırlıyorum.Rapunzel'i bu kıza dönüştürmüştü Kara.

-Evet böcek,kızı duydun.Abimi bana getir ki.Önce sevgilinin,sonrada senin kafalarınızı gövdelerinizden ayırayım.

Ellerini sanki bir şey silkelermiş gibi salladı ve ellerinde siyah renkli bir plazmadan uzun iki kırbaç ortaya çıkıverdi.

Ben şaşkınca az önceki olayları idrak etmeya çalışırken kız bana çarpık bir gülüş atıp kırbaçlarını bana salladı...................