KARANLIĞIN BUZU

SIRA RUHUNDA

Hero'nun ağzından.......

Kız bana doğru bakıyordu.

Önce boş bakan gözleri daha sonra gülümsemeye başladı.

Yanına gittim ve yanına oturdum.

Öylece yüzüne bakıyordum.Jack ilerideki bir ağacın dibine çökmüş dikkatlice bize bakıyordu.Az önceki gülen yüzü kalmamıştı.

-Merhaba.

Dedi gülümseyerek.O kadar içten söylemiştiki bir an ne diyeceğimi şaşırdım.

-Mer...merhaba.

Ahh tam bir ahmağım.Niye böyle kekeledim,kendimi azar yiyen bir çocukmuşum gibi hissettim birden.

-Nasıl hissediyorsun kendini?

Dedi aynı samimiyetle.

-Senden daha iyiyim gördüğün gibi.

Diye mırıldandım.Tabi o bunu duyunca güldü.

-Haklısın.Baya dirençliymişsin anlaşılan.

Hah bana diyene bak.Kendisi çoktan ölmeliydi halbuki.

-Sana bir şey sorabilir miyim?

Diye sordum bir çırpıda.Gülümsemesi yayıldı yüzünde.

-Tabikide.Ama ben senin daha adını bile bilmiyorum.Ha birde ben Elsa.

Başımı salladım sadece.

-Hero.

-Hero ha?Baya güzelmiş ismin,çok hoşuma gitti.

Kısa bir gülüş attım.

-Beni niye kurtardın?

Diye birden sorunca şaşırdı.

-Niye kurtarmayayım?

Başımı yere eğdim ve gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

-Hayır.Yani,bilmiyorum?

Kafamdaki cümleleri toparlayamıyordum.

-Iıı yani.Neredeyse ölüyordun.Neden tanımadığın birisi için hayatını tehlikeye atasınki?

Sessizce beni dinledi.Biraz duraksayıp aklındakileri toparladı ve derin bir nefes aldı.

Ama sonra canı yandı sanırım ki acıyla yüzünü buruşturdu.

-Bak Hero.Senin yerinde kim olsa aynısını yapardım.Senin orada neyin olduğunu bilmiyorum.Herhangi bir yara görememiştim üstünde.Fakat canın yanıyordu.Belki orada ölebilirdin.Seni orada yalnız bıraksaydım bırak şu yarayı vicdan azabım beni öldürürdü.Hem sadece bir çocuksun orasıysa bir orman.Hangi aptal bir çocuğu gece vakti bir çocuğu ormanda bırakır ki?

Dedi ve güldü.

Isabel bırakıyor ama.Herhalde güçlerimle kendimi koruyabileceğimi bildiğindendir.

Yoksa Elsa haklı.Kim bir çocuğu ormanda bırakır ki?

-Pekiya o çocuk kendini koruya biliyorsa o ormanda?

Başını iki yana salladı.Bense pür dikkat onu dinliyordum.

-Bu bir mazeret olamaz.İsterse çocuk 300 kilo olsun.O çocuk bir çocuktur.Bilemez ne yalnış ne doğru.Ve bu hayat inan bana çok kötü tek hata tüm hayatını mahveder.Mesela ben küçükken verdiğim karar tüm hayatımı baştan sona değiştirdi.Ve gerçektende hiç hoş olmadı.Yani demem o ki çocuklar bir başına olmamalı bir büyük lazım.Hayatın oyunlarını ezbere bilen bir kişi lazım.