KARANLIĞIN BUZU

ASKER

Tam ona dönmüştüm ki birden toza dönüştü.Ve ardından herşey onun gibi siyah bir toza dönüşüp geriye karanlık bıraktı.

***********************

Elsa'nın ağzından.........

İrkilerek gözlerimi yıldızlı geceye diktim.Çekirgelerin sesine hızlı nefeslerim eşlik ederken korku tüm bedenimi işgal ediyordu.

Günlerdir süren huzursuzluğumun üstüne üstüne yürüyen rüyalarım artık beni bitirmek üzere.

Ama bu rüya çok farklıydı.Yani tuhaftı,korkunçtu tamam ama,fazla gerçekti.

Acıyı hissettim.Hem kalbimdeki,hemde omzumdaki yarayı hissettim.Bu nasıl olabilir?Hatta sağ omzum hala sızlıyor.

Bir dakika.Ya rüya değilse?

Aklımdaki düşünceyle hemen yattığım yerden doğruldum.Başımı hemen sağ tarafımda,fakat biraz uzağımda uyuyan Jack'e çevirdim.

Sırtı bana dönüktü yüzünü göremiyordum.Uyuyordu.

Başka ne olabilir ki?

Hiçbir şey tabiki,ama içim rahat etmeyecek tabi.

Ellerimle yüzümü sildim ter içinde kalmıştım.Kâhküllerimide kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Tekrar aynı hızla ayağa kalktım ama bu ani hareket başımın dönmesine sebep olduğu için öne bir kaç adım sendeledim.Kendimi toparlayıp Jack'in yanına gittim.

Evet,masum bir bebek gibi uyuyordu.

Saçları yüzünü kapatsa bile çok şirin gözüküyordu.Yüzüme bir gülümseme yayıldı.

Elimi saçlarına yaklaştırırken aklıma rüyamdaki kanlı saçları geldi.

Elimi korkuyla hemen geri çekip avuçlarıma baktım.

-Offf.Sakin ol Elsa bir şey yok.Çok korkak bir kız oldun sen.

Sessizce kenimle konuşuyordum.Çünkü gerçekten korkuyordum.

Jack'e bir şey olacak diye.

Şuan şu ağaçların arasından askerlerin çıkıp bize saldırmayacağı ne malüm.Gözlerimi karanlık ağaçlarda gezdirdim.

Yeni ay o kadarda ışık sağlamıyordu bana.

Tekrar elimi ona uzatıp saçlarını düzelttim.

Bu çocuk beni seviyordu.Bende onu seviyordum.Kalbim hayallere dalmış aklımla birlikte hızlandı.

Çok seviyordum ben onu.Gözlerine ölürdüm.

Aklıma asasını bana gösterdiği güne gitti.

Kırılan asayı Hero onarmış.Ona verilirken ben yoktum yanında ama bana gelip gösterirken bile neşesinden bir şey eksilmemişti.

Gülüyor,uçuyor,kahkaha atıyordu.Onu ilk defa bu kadar mutlu görüyordum.

Bir insan bu kadar mükemmel olmamalı.Yada kusursuz mu demeliyim.

Sabah aklıma geldi bu sefer.Ağzımdan bir kıkırtı yükselti sessiz ormana doğru.

Her kelimesiyle beni büyülüyordu adeta.Eşsiz biriydi.

Gözleri beni kendine çekiyordu.Çünkü onun gözlerinin ardındada kırıklar var.

Bana benziyor,ama benden kat be kat daha cesur.

Eğilip yanağına usulca vir öpücük bıraktım ve kokusunu içime hapsetmek istediğim için derin bir nefes aldım.

Kokusu hem,huzur dolu hemde baş döndürücüydü.