KARANLIĞIN BUZU

PRENSES

Elsa'nın ağzından........

-Direnen sen değilsin o.Hala direnmeye devam ediyor.Ama ondan daha güçlüyüm.Ve öldürülmeye hazır bi oyuncak buldum.

Kalbini dinleyip üzülmek,aklını dinleyip üzülnekten daha çok acıtıyormuş.

Canım yanıyor.Kalbim acıyor.Gözümden akan yaşlar artık onlarda canımı yakıyor.

Vücudumun her noktası sızlıyor kalbim yanıyor.

Bir daha kalbi dinlemek yok.Bu kadar acı verici olduğunu niye kimse bana söylemedi?Canım çok acıyor.

Bana boş bir bakış attı.Ve buz fırlattı.Neye uğradığımı şaşırdım kendimi sağa attım.Yüzüstü yere düştüm.Ellerimin içi yandı.Derilerim soyulmuştu.Yüzümdede hafif yanma hissediyordum.

Hemen ayağa kalktım.Ona baktım hala o boş koyu gözlerle bana bakıyordu.

Tekrar buz attı.Bir kaç adım sola yalpaladım bu sefer.

-Jack!Kendine gel.Napıyorsun?Ahhhh.

Attığı buzdan kaçmaya çalışsamda olmadı.Sol kolumu sıyırdı.Kan akıyordu.Ve canım yanıyordu.Kalbim acıyordu.

Gözlerine baktım o benin tanıdığım Jack değildi.Sevdiğim Jack değildi.O bana gerçek yüzünümü gösteriyordu şuan yoksa?

Bir an gözleri alışık olduğum rengine döndü.Bana bakıp bir adım attı.Bende geriledim.O eskisi gibi değildi.

-Elsa!

-Sus..

Dedim benim bile zor duyduğum kısık bi sesle.Bana böyle davranmasına hakkı yoktu.Onu sevdiğimi bilmiyordu.Belliki beni sevmiyordu.Ama yinede dostu olarakta bana böyle davranmamalıydı.Kalbimi kırmamalıydı.

-Elsa ben.....

Konuşması içimdeki öfkemin ve hayal kırıklığım artık patlamıştı.

-Sus dedim sana..Konuşma...Sesinden iğreniyorum.Yüzünü görmek istemiyorum.Senden nefret ediyorum.Lanet bir ormanda,lanet senle tıkıldım,kimsenin umrunda olmayan,basit,kimsesiz askeleriz biri eksilse kimin umrunda olur ki?Sen ilk tanıdığım kişi değilsin.Kimsin sen?Benim tanıyıp sevdiğim Jack dünde kaldı.Bana sarılan Jack'te kaldı sevgim.Peki şimdi bu beni öldürme çabası ne?Kimsin sen?

Diye canım yana yana kelimeler döküldü dudaklarımdan.

-Sen hangi Jack'i tanıdın ki?

Gözlerinde hüzün vardı.Hemde en yoğun haliyle.

Yine bir şey oldu.Elleriyle başını tutup acıyla inleyip dizlerinin üstüne düştü.

İçimde büyüyen korkuyla ona doğru yaklaştım.Kalbim hala ona birşey olmamasını istiyordu.Ama artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

-Jack!İyi misin?

Attığım adımlar sesiyle beraber durdu.

-Sus!Yeter.Sen konuştukça işim dahada zorlaşıyor ve canım dahada yanıyor.

Neyden bahsediyordu bu?

Tekrar ayağa kalktı.Gözleri yine koyulaşmıştı ifadesizce adımlarını bana atıyordu bende her adımıyla beraber bende geriliyordum.

-O artık yok.Onun suçu yoktu.Masumdu.Artık yok bunun tek sorumlusuda sizsiniz.

Deyip ellerine bana doğrultup sivri buzlar yolladı.Kalkanla engellemeye çalıştım.Buzları engelledi fakat kendine yok oldu.Jack benden daha güçlüydü.Kalkanlarımı basitçe kırabiliyordu.