The Four Mistress And I (The Aesthetics of Dawn)

Prolouge

"Sadly to say that..."malungkot na sabi nung Doctor.

"What about my wife?!?!"nag-alala kong tanong..hindi ko na alam kung ano ang magagawa ko ngayong oras na toh kapag malaman kong may nangyaring masama sa aking asawa."what Doc.!!!tell me?!enlighten me!!"sabi ko sa doctor sabay hinawakan ko ang kaniyang balikat niya at inalog-alog.

"Your wife.."

"WHAT!!??TELL ME!!??JUST TELL ME WHAT THE FUCKING HAPPENED TO MY WIFE!!!??"konte na lang talaga at masusuntok ko na tong doctor na to.

"Your wife can't give you a child!!!your wife is a barren woman!!"kinakabahan niyang sabi at mabilis.

Tinulak ko siya palayo sakin at agad kong sinutok ang wall sabay napaface palm ako"Fuck!!!are fucking kidding me DOC!!"sabay lumapit ako sakaniya at hinawakan ang kaniyang collar nang kaniyang polo at gigil na gigil kong itinaas ito,,tinitigan ko ang mukha niya and hoping na ngbibiro lang siya pero ang tanging nakita ko sa ekspresyon nang kaniyang mukha ay takot kaya binitawan ko na lang siya at agad naman siyang tumakbo palayo sakin.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko mababaliw na yata ako sa balita na narinig ko tungkol sa aking asawa.

Napasandal na lang ako sa pader at napaslide papunta sa baba hanggang nakaupo na lang ako at napaface palm sabay nagbuntong hininga.

Sinuntok ko ang sahig dahil sa galit ko alam kong dumudugo na ang kamay ko pero hindi ko nararamdam ang sakit!!! dahil ang sakit nararamdaman ko ngayon ay ang sakit nang katotohan tungkol sa aking asawa.

Tumayo ako at sinubukang puntahan ang asawa ko pero pagkapasok nang pagkapasok ko ay agad akong hinarangan nang mga nurse at kinaladkad palabas.

"My wife!!"sabi ko pero patuloy parin sila sa paghila sa akin palabas nang kwarto.

"We are doing that best that we can,sir."narinig kong sabi nang doctor.

Pagkadating ko sa labas ay agad nila akong tinulak palayo at sinara kaagad ang pinto sinubukan kong abutin ang pinto para pigilan pero naisara na nila kaya sinuntok ko na lang ito.

"AHHHH!!"sabay napasabunot ako sa aking buhok.

Tumakbo na lang ako palabas nang hospital para magpalamig nang ulo,,after a few hour ay tinawagan na ako nung kaibigan ko na pwede ko na daw makita ang asawa ko kaya nag-iwan na lang ako nang pera sa lamesa para sa bayad nang mga alak na ininom ko at tumawag nang waiter para malaman nila at agad nang bumalik sa hospital..

Pagkarating ko sa hospital ay agad akong tumakbo para makarating kaagad sa kwarto nang aking asawa.

Pagkarating ko roon ay nanduon na ang mga kaibigan ko pero hindi ko lang sila pinansin at agad kong niyakap ang aking asawa.

"Babe are you okay"sabi ko sakaniya sabay hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

"Babe!!Zeus!!pano na yan!?!?i am barren woman at gusto mo pa naman nang isang malaking pamilya,,,anong gagawin ko??would you still love me?"sabi niya habang namamaga pa yung mata sa kakaiyak nang hihina pa.

"Yes of course!!you are you my wife"sabay hinalikan ko ang kaniyang ulo."i love you no matter what."

"I love you too"sabay niyakap niya ako.

......

Pagkaraan nang ilang araw ay nakalabas na rin ang asawa ko sa hospital and she and her mother decided na dun muna na lang sila titira sa state para makarelax nang maayos ang asawa ko dahil she is depressed at mas lalo lang siyang madedepress kung dito siya magste-stay dahil sa pangungulit nang mga news reporter.

I am a very popular and influencial businessman kaya medyo magulo ang buhay ko dito sa pilipinas,,gusto ko man siyang samahan pero hindi ko magawa dahil sa business ko rito..

Kung pwede lang iwanan para mabantayan ko ang aking asawa pero hindi pwede,,kaya titiisin ko na lang kahit mahirap at masakit.

......

Nung ready na sila sa flight nila to State ay hinatid ko sila mismo sa airport kahit may driver kami,i just want to cherish every moment that i have with my wife habang nadito pa sila.

But when nung umalis na sila ay parang tumigil ang mundo ko at naging miserable ang buhay ko..

Ang huling halik ko sa kaniyang labi bago sila umalis ay pinaramdam ko na sakaniya kung gano ko siya kamahal.

Nung wala na sila ay most of the time galit na ako at parang ang bilis mapagod at palaging mabigat ang katawan kaya halos lahat nang mga kasambahay namin at katrabaho ko ay naninibago sa ugali ko ngayon pero iniignore ko lang sila.

Dahil hanggang ngayon ay hindi ko parin natatanggap na ang asawa ko ay hindi makakabigay nang anak sakin,,,actually sa totoo lang gusto ko talaga nang malaking pamilya that's why i work hard para sa aming kinabukasan
,ang dami ko nang pangarap para sa aming dalawa i even decided na kung ano ang maipapangalan nang anak namin but when i heard that my wife is a barren woman,,lahat nang plano at pangarap ko ay nasira sa isang iglap.

Kaya hanggang ngayon ay hindi parin ako nakakamove sa pangyayari..

Huminga na lang ako nang malalim at uminom.nang konting wine habang nakatitig ako sa wedding picture naming dalawa ni Dawn..

Parang lahat nagrewind para bumalik lahat nang ala-ala nung pinaplano pa namin magkaroon nang isang malaking pamilya.

Hindi ko mapigilan na tumulo ang luha ko,,hindi ako nanghihinayang na pinakasalan ko si Dawn dahil mahal na mahal ko siya simula pa nung una ko siyang nakita pero hindi ko lang matanggap ang realidad ngayon.

Sana maging masaya parin kami even with all the trial and struggles in life.

Umupo ako sa sofa and still nakatitig parin ako sa frame..