Matthew.
Ik zat nu met Kian in de auto op weg naar het feest. Ik bleef maar denken aan de belofte die Kian had genaakt met de hoop dat hij zich er aan zou houden. Nadat we een tijdje in de auto hadden gezeten kwamen we eindelijk aan bij het feest. Ik stapte zo snel mogelijk uit. Toen ik buiten stond liep ik samen met Kian naar het feest toe.Toen we binnen waren liep ik tussen de feestende mensen door dat niet heel makkelijk was omdat ze allemaal zo dicht op elkaar stonden.
Toen ik eindelijk een beetje uit de mensen massa was bestelde ik een biertje. Na een tijdje staan ving ik een geur op. Het was de geur van die weerwolf...
Ik keek nu rond zoekend naar Kian. Na een tijdje zoeken zag ik Kian buiten staan met twee meisjes. Ik liep nu zo snel mogelijk naar buiten voordat Kian iets doms zou gaan doen.
"Kian!" Ik liep nu rustig op hem af toen ik Kian zag zwaaien. Toen ik naast Kian stond keek ik rustig naar de twee meisjes. 1 van hun was blond en had fel blauwe ogen en het andere meisje was ook blond maar dan met bruine ogen. "Matt dit zijn Lynn en Roos. Meiden dit is Matt." Meteen keken de meiden naar mij. Ik zag dat ze nu begonnen te fluisteren en toen begonnen te giechelen waardoor ik nieuwsgierig werd. "Wat is er zo grappig?" Ik zag nu dat Lynn een beetje rood werd en Roos begon weer te lachen. "Lynn vind je schattig." Nu zag ik Lynn vuurrood worden terwijl Roos keihard in de lach schoot. Ik keek nu naar Lynn die daar nu nog steeds beschaamd stond. Ik wist niet zo goed wat te doen en sloeg toen maar mijn arm om haar heen. Meteen ontstond er een lach op het hoofd van Kian toen ik die weerwolf weer sterk rook. "Kian ik moet je even alleen spreken. Sorry meiden ik zie jullie zo wel weer." Ik zag dat de meiden nu knikte en wegliepen. "Matt waarom stuur je ze weg, ik had Roos bijna zover om met me naar bed te gaan." "Kian ik ruik die weerwolf." Meteen kwamen er pretlichtjes te voorschijn in de ogen van Kian. "Waar is hij?" Ik keek nu goed om me heen. "Ik weet het niet er zijn hier te veel mensen." Nu ontstond er een zucht bij Kian. "We gaan wel door de menigte lopen. Als je dan dichtbij komt dan merk je hem wel op."
Tyler.
Ik stond nu tussen de dansende mensen toen er een meisje om mijn nek viel. "Hey ik ben Pascal." Ik pakte haar armen nu vast en maakte ze los van mijn nek. "Ik ben Tyler." Ik zag dat ze meteen een lachje op haar gezicht kreeg. "Dansen?" Ik knikte als antwoord en toen begonnen we te dansen. Na een tijdje werd ik het zat en wou wat drinken pakken. Ik duwde me door de mensen massa en bestelde wat drinken.Ik zat nog net toen ik aan allebei mijn armen werd vast gepakt en werd meegesleurd. Ik probeerde mezelf los te trekken maar het lukte niet. Hoe kan dit ik hoor los te komen.... Toen ik buiten kwam voelde ik dat ze mijn armen los lieten. Uit reflex sloeg ik waarbij ik iemand keihard op zijn neus raakte. Nu draaide ik me om om verder te slaan toen ik zag dat het Kian en Matthew waren. "Wtf doen jullie! Ik kreeg een hartaanval man!" Ik zag dat Kian nog zijn hand bij zijn neus had maar ik zag niet dat hij gewond was ofzo. Ik wist meteen dat er iets niet klopte. "Wat zijn jullie?" Ik zag dat Kian nu een lachje op zijn gezicht kreeg terwijl Matt spijtig weg keek.
Iets in mijn lichaam waarschuwde me om weg te rennen maar ik was te nieuwsgierig... Opeens zag ik de kleur van Kian's ogen veranderen naar bloedrood... Ik zag de aderen bij zijn ogen duidelijk eruit pijlen. Ik wist nu dat ik er fout aan had gedaan om te blijven staan. Ik wou weg rennen maar ik voelde dat ik weer werd vastgepakt. Ik keek naar achter en keek in de schuldige ogen van Matt. "Het spijt me Tyler." Ik keek nu verbaasd naar Matt. Maar doordat hij dat zei voelde ik een moment van zwakte, ik trok mezelf meteen los veranderde in een wolf en rende weg. Ik wist dat ik in mijn 1tje niet tegen twee vampieren op kon.
Kian.
Ik keek verbaasd hoe ik Tyler los zag komen van Matt en wegrende. "Serieus Matt!! Zelfs dit verpruts je!" Ik zag dat Matt nu uit schaamte zijn hoofd naar beneden hing. "Hoe moeilijk is het om iemand vast te houden!" "Kian, Tyler is onze vriend...." Ik keek nu boos naar Matt. "Weerwolven zijn niet onze vrienden! Uiteindelijk verraden ze je altijd!" Ik zag nu dat Matt op me afkwam. "Ik weet het van je vriend Kian maar ik denk niet dat dat de reden is dat jij weerwolven zo haat."----------------------------------------------
flashback.
----------------------------------------------Ik was net 6 jaar oud.
"Mama zullen we naar buiten in het bos gaan spelen." Ik ontving een warme glimlach van mijn moeder. "Kian ik weet dat je het leuk vind om bij mij op de rug te gaan en dat ik dan heel snel ga rennen naar het is nu gevaarlijk buiten." Ik keek nu verdrietig naar mijn moeder. "Ja maar mama al mijn speeltjes zijn zo saai." "Sorry lieverd maar je moet binnen blijven."
Ik liep nu rustig naar de tuin toe en ging heel stilletjes naar buiten. Toen ik buiten was klom ik omhoog bij de heg om te kijken wat er nou zo gevaarlijk was. Toen ik boven was zag ik niks en klom over de heg heen. Toen ik er net overheen plofte begon ik meteen te spelen. Ik begon te rennen en te gillen. Ik had onwijs veel lol. Maar toen kwam mijn moeder naar buiten gestormd. Ik zag een glimp van angst in haar ogen. "Kian ren!!!" Ik bleef lekker koppig en ik ging zitten tot ik geluid achter me hoorde. Ik keek achterom en begon te rennen toen mijn vader ertussen sprong en met die wolf ging vechten. "Kian ga nu naar je moeder!!" Ik rende meteen naar mijn moeder terwijl de tranen over mijn wangen liepen.
toen ik bij mijn moeder kwam tilde ze me meteen op en rende naar boven omdat er al wolven naar de deur toe kwamen. Toen we boven kwamen zette ze me in een kast. "Kian deze kast is extra sterk je kan hem alleen van binnen uit openen als ik hem op slot doe. Ik wil dat je twee dagen gaat wachten tot dat je eruit komt." Ik knikte nu naar mijn moeder en gaf haar een knuffel. Al snel zat ik in de kast en ik hoorde mijn moeder nog gillen... Ik zat nu in de kast en voelde tranen over mijn wangen lopen maar ik moest stil zijn en daar deed ik ook onwijs mijn best voor.
2 dagen later.
Ik opende nu rustig de kast en stapte eruit. Ik had onwijze honger en miste mijn ouders. ik liep rustig naar beneden toen ik mijn moeder dood zag liggen. Meteen schoten de tranen over mijn wangen. "Papa!!!" Ik rende nog steeds huilend naar buiten toen ik mijn vader zag liggen. Ik rende er meteen heen. "Papa!!" Toen ik aankwam zag ik dat ook mijn vader dood was... Ik liep nu verdrietig naar binnen en pakte het nummer die ik van mama altijd in nood gevallen moest bellen. Ik draaide nu het nummer en wachtte tot ik iets hoorde. "Hoi met Zelma." Ik voelde de tranen alweer stromen en begon te huilen. "Mij... Mijn .... Ouders!!!" "Rustig lieverd wat is er gebeurt." Ze... Ze zijn dood....." Meteen begon ik weer keihard te huilen. "Lieverd rustig maar ik kom zo snel mogelijk. Ga ondertussen maar op een veilige plek zitten totdat ik er ben." "Ja mevrouw."
Meteen klauterde ik naar boven. Toen ik boven kwam liep ik weer naar die kast waar ik allerlei krassen opzag zitten. Ik ging er rustig langs met mijn kleine vingers en sloot mezelf weer op in de kast.
----------------------------------------------
heden.
----------------------------------------------"Kian wat is er nu anders gebeurd dan die vriend van je?" "Helemaal niks ik vertrouw ze gewoon niet." Zonder op een antwoord af te wachten liep ik al naar mijn auto en stapte in. Ik startte nu de motor en wachtte tot Matt instapte. Toen Matt in de auto zat reed ik meteen weg terug naar huis. Mijn hele bui was nu verpest door Tyler en die vraag van Matt.
Toen we thuis aankwamen stapte ik uit de auto en liep ik meteen het huis in. Ik pakte nu wat bloed uit de vriezer en liep naar mijn kamer. Ik dronk het bloed nu rustig op en voelde tranen opkomen door de gedachtes aan mijn ouders. Snel onderdrukte ik die tranen en zette de televisie aan.
Hierboven zie je een foto van Tyler.
Informatie over Tyler.
Tyler is 18 jaar heeft zwart haar bruine ogen en is getint. Tyler is de broer van Dakota en is een weerwolf. Tyler is het populaire typetje.

JE LEEST
The beta
WerewolfHet gaat over Dakota die een groot geheim met zich meedraagt dat niemand mag weten, zelfs niet haar beste vriendin Lena. Als Dakota alles wilt uitleggen aan Lena is het te laat... Ze is er al achter gekomen op een manier die Dakota vreselijk vind. W...