The beta

Hoofdstuk 40

Matthew
Ik liep nog steeds met Kian door New Orleans... Kian had verteld dat er hier erg veel plekken waren waar je covens (groep heksen) kon vinden. Na een tijdje gezocht te hebben en meerdere spreuken die pijn deden achter de rug hebben gehad kwamen we uiteindelijk bij een schattig dorpje aan. Ik zag Kian nu raar om zich heen kijken. "Wat is er Kian?" "Ik ken dit hele gedeelte nog niet." "Je bent ook al een tijd niet meer hier geweest toch?" Ik zag Kian nu naar me knikken toen er een meisje op ons af kwam gelopen. Ze was best klein maar wel van mijn leeftijd. Ze had lang donker bruin haar met donkere ogen. "Wat doen jullie hier?" Ik keek nu naar Kian niet wetend wat te doen toen Kian naar haar toe liep waardoor hij dicht bij haar stond. "We zoeken onze vrienden." "Maak je maar geen zorgen we houden hier geen vampiers." Ik keek nu verbaasd naar het meisje, maar durfde nu wel te praten. "Ze zijn geen vampiers maar wolven." Ik zag haar nu raar naar me kijken. "Die hebben we hier ook niet." Ze wou zich nu snel omdraaien maar Kian pakte haar arm vast. "Waar zijn ze?!" Ik zag nu de dreigende houding van Kian. "Laat me los!" Ik keen nu afwachtend af naar Kian, maar inplaats dat hij haar los liet zette hij meer kracht op haar arm. Ik zag nu hoe het meisje haar hand omhoog wou doen maar Kian brak haar hand met een snelle beweging. Ik keek verbaasd naar wat Kian had gedaan terwijl het meisje het uitschreeuwde van de pijn. Voor ik het wist kwamen er veel mensen aangerend toen Kian mij het seintje gaf om te gaan rennen. Ik rende snel langs Kian en het meisje door de heksen door toen ik Kian hoorde schreeuwen van de pijn. Ik keek achter me en zag dat Kian op de grond lag en naar zijn hoofd greep. Ik wou net terug rennen om Kian te helpen toen ik Lena hoorde. "Matt we zijn hier!" Ik draaide me nu weer om en zag Lena en de rest. Ik twijfelde over wat ik moest doen maar rende uiteindelijk naar Lena toe. Toen ik dichter bij kwam zag ik Dakota, Tyler en Kol ook. Ik kwam nu aan bij Dakota en probeerde de spreuk weg te vegen maar het lukte niet toen Kol begon te praten. "Pak die pop en draai hem om!" Ik keek nu achter me en zag een eng poppen hoofd met maar 1 oog op een tralie gespietst. Ik liep er toch heen en draaide het hoofd om toen het zand verdween. "Waar is Kian?" Ik keek nu naar Lena die me vragend aankeek toen ik besefte dat de heksen hem hadden. "Die heksen." Ik begon nu weer te rennen maar nu met Dakota, Lena, Tyler en Kol achter me aan. Toen we aankwamen zag ik Kol een klein meisje vast pakken. Ik keek raar naar Kol toen hij begon te schreeuwen. "Davina laat hem gaan!" Ik zag nu het meisje met de donkere haren omkijken toen ik de schrik zag in haar ogen door Kol. Ik zag dat ze hem nu zo'n hoofdpijn wilden geven maar hij deed zijn klauwen dicht bij de nek van het meisje. "Je weet dat als je me nu die hoofdpijn geeft dat zij dood is."  Ik zag het kleine meisje huilen maar we konden niet echt anders. "Laat hem gaan!" Ik zag de heksen nu stoppen en Kian stond nu moeilijk op. Ik liep snel naar Kian toe om hem te ondersteunen. We liepen nu met ze alle weg terwijl Kol nog steeds het meisje vast had. Toen we al wat verder waren liet hij het meisje los die nu snel naar haar ouders rende. Wij rende nu ook snel weg terug het bos in. Toen we in het bos aankwamen keken we elkaar allemaal opgelucht aan. Ik liep nu meteen op Dakota af en tilde haar op en zoende haar. Nadat we elkaar los lieten zette ik haar weer op de grond. "Ik heb je zo gemist." Ik keek nu in de fel blauwe ogen van Dakota die twinkelde van blijheid. "Ik heb jou ook gemist." We keken elkaar nog even blij aan toen ik naast me keek. Ik zag Kian en Lena een hevige make out sesion houden. Ik keek lachend naar Kian toen ik Tyler ongemakkelijk toe zag kijken toen Kol ze onderbrak. "Laat later die tongen maar weer vechten met elkaar, maar laten we nu is naar huis gaan. Ik zag Kian nu lachend kijken toen hij Lena nog een kort kusje gaf. "Laten we maar gaan dan." Hoorde ik Lena blij zeggen. We begonnen nu allemaal weer richting huis te lopen. Ik zag voorop Tyler en Kol met elkaar lachen en Lena en Kian liepen hand in hand achter hun. Ik zag de blijheid die ze allebei kregen wanneer ze elkaar zagen, maar ik zag Lena ook af en toe twijfelend naar Tyler kijken. Ik wist dat er van alles had kunnen gebeuren in de tijd dat Kian en ik vast zaten... Ik keek nu op zei naar Dakota die gefascineerd naar de bomen staarde terwijl de gloed van de ondergaande zon op haar haren scheen. Voor mij was dit het perfecte moment. We waren allemaal weer bij elkaar als een groep en iedereen was weer blij en ik wist zeker dat ik er alles aan zou doen om dat zo te houden.