The beta

Hoofdstuk 15

Dakota.
Nadat Tyler en ik Lena naar huis hadden gebracht gingen we naar huis toe. Ik zat naast Tyler in de auto. Ik luisterde naar de muziek dat door de radio heen kwam. Na een tijdje rijden kwamen we eindelijk bij ons thuis aan. Tyler en ik stapte net uit de auto toen mam boos naar buiten kwam. "Tyler wat bezielt jou! Jezelf en je zusje in gevaar brengen!" "Mam ik ben toch veilig terug met Dakota." Ik zag mam nu een beetje kalmeren tot ze het bloed op Tyler zijn shirt zag... "Hoe kom je aan bloed op je shirt?!" "Ik kreeg een bloedneus." "Tyler Posey waag het niet tegen mij te liegen ik kan ruiken dat het niet jouw bloed is!" Ik keek lachend naar Tyler. "Mam Tyler spreekt de waarheid het was een bloedneus maar van iemand anders. Er liep iemand tegen Tyler op toen hij me ophaalde en diegene had een bloedneus." Ik zag mijn moeder ongelovig kijken toen ze zuchten. "Geef je shirt dan kan ik hem schoonmaken." "Midden in het bos mam..." "Tyler nu!" Ik zag nu dat Tyler met tegenzin zijn shirt uittrok en het aan mam gaf. Ik moest zachtjes lachen om de reactie van Tyler. "Wat, nog nooit en jongen zonder shirt gezien?" Ik liep nu lachend naar binnen. Toen ik binnen kwam liep ik meteen naar mijn kamer zette wat muziek op en ging op mijn bed liggen. Ik lag rustig op mijn bed toen Tyler baar binnen kwam nu met een te lang zwart T-shirt aan. "Bedankt dat je me hielp net bij mam. Ik had mezelf daar niet uit kunnen redden." "Alsjeblieft." Tyler liep nu weer weg. "Tyler mijn deur!!" Ik zag dat Tyler nu met tegen zin terug liep en mijn deur dicht deed. Ik lag nu weer tevreden op mijn bed gefocust op mijn muziek toen mijn telefoon afging. Het was Matt.

Matt: hey x

Ik keek naar het berichtje en vooral naar de x. Aah dat is zo lief.

Matt: hey x
Dakota: hey

Niet heel veel later kreeg ik alweer een berichtje terug

Matt: hey x
Dakota: hey
Matt: zin om aftespreken cutie.
Dakota: ja is goed. Waar??
Matt: bij de ingang van het bos?
Dakota: ja is goed zie je daar.
Matt: tz😘

Omg hij stuurde een zoen smiley. Ik keek blij naar zijn berichtje en stond toen op. Ik liep rustig naar beneden en trok mijn zwarte vans aan. Ik liep nu naar de deur en opende hem. "Ik ga naar buiten!!!" En meteen nadat ik dat zei sloeg ik de deur dicht. Ik liep rustig naar de ingang van het bos toen ik merkte dat ik werd achtervolgt.... Ik begon sneller te lopen in de hoop dat het weg zou gaan maar het bleef. Ik ging steeds weer iets sneller en uiteindelijk begon ik te rennen. Ik kwam al aardig dicht bij de ingang. Ik bleef rennen toen ik iets achter me hoorde ik keek nu meteen achterom toen in tegen iets aan botste. Ik keek nu voor me en keek nu tegen een borstkast aan. "Ook hallo." Ik hoorde meteen dat de lacherige toon van Matt was. Ik keek nu verlegen omhoog. "Sorry..." Ik zag nu een onwijs mooie glimlach ontstaan en een twinkeling in zijn helder blauwe ogen. Ik voelde meteen het bloed naar mijn wangen lopen van schaamte. "Zullen we gaan lopen." Ik keek nog steeds naar zijn glimlach. "Dakota?" "Ooh ja sorry." Ik draaide me meteen beschaamd om en liep langzaam met Matthew mee. Tijdens het lopen voelde ik hoe Matthew zijn hand in de mijne vouwde. Ik voelde zijn vingers tussen de mijne en de warmte van zijn hand op mijn huid. Ik had nog nooit zo genoten van een wandeling in het bos. Ik keek nu naar Matthew. Zijn half lange blonde haren vielen perfect en warrig om zijn hoofd heen waar hij een grijze beany over heen had gedaan. Zijn perfecte kaaklijn en zijn lichte maar niet al te lichte huid. Hij had een te lang wit shirt aan daardoor ik zijn spieren heen kon zien. Waarom moest hij nou net een vampier zijn.... Ik wist het van hem af maar hij was altijd zo aardig tegen me. Ik hou echt van hem denk ik. Maar wat als hij er achter komt van mij wat zou zijn reactie zijn... Ik wist het niet maar eerlijk gezegd wou ik daar helemaal niet aan denken. Wat nu telde was dat ik samen met Matthew was en dat ik nu hand in hand met hem door het bos liep.

"Dakota?" "Ja?" "Ik heb al de hele dag de zelfde vraag in mijn hoofd." Ik keek nu vragend naar Matt en ging stil staan. "Wat deed Tyler op school?" "Hij ging mij ophalen." "Ja dat snap ik maar waarom viel hij Kian aan?" Meent hij dit.... "Omdat jij en Kian hem bedreigt hadden en dat Kian daarna met Lena gaat hangen die hij leuk vind." Ik zag Matthew nu verbaast kijken. "Vind hij Lena leuk?" "Is dat het enige wat je hier van hebt opgepakt... Matt als ik mijn broer was geweest was ik hem ook geflipt als iemand me eerst bedreigt en dan met mijn vrienden gaat hangen." Ik zag Matt begrijpend kijken. "Ja dat snap ik maar slaan..." "Matt hij kan er niks aan doen hij heeft agressie problemen. En het is best fucked up als je vrienden zich tegen je keren vanwege wat je bent." Ik begon nu rustig weer te lopen. "Wacht Dakota verdedig je Tyler nu? En geef je ons nu de schuld?!" "Ja tuurlijk verdedig ik Tyler hij is mijn broer Matt!" "Ja dus." Ik keek Matt nu ongelovig aan. "Waarom verdedig je Kian eigenlijk hij is een bloedzuiger die om niemands gevoelens geeft!" "Ooh dus zo denk je over ons Dakota! We zijn gewoon maar bloedzuigers en hebben geen medeleven!" "Waarom pak je het zo persoonlijk op ik heb het over Kian hoor." "Hij is toevallig wel mijn vriend." "En Tyler is mijn broer!" Ik zag Matt nu op zijn onderlip bijten. "Weetje Dakota dit gaat nooit werken." Ik keek Matt nu ongelovig aan. "Ja ik ben een 'bloedzuiger' en jij een wolf dat gaat hem nooit......" "Sssst." Ik zag Matt nu verbaasd kijken. "Wat?" "Ik hoor iets in de bosjes." "Dakota we zijn in het bos er is altijd iets in de bosjes." Ik rolde nu mijn ogen en keek ongelovig naar Matthew. "Ik zou het niet zeggen als ik niet vermoed dat het een persoon is." Ik rolde nu nogmaals met mijn ogen. Ik liep rustig op de bosjes af toen er een konijntje uit rende. "Ik zei het toch Dakota het is niets." "Sorry. Maar ik ga weer aangezien je vind dat dit nooit gaat werken..." "Doei Matt." Ik zwaaide nu kort en liep rustig weg. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken. Hoe had ik zo dom kunnen zijn om te denken dat dit ooit zal gaan werken...?