The beta

Hoofdstuk 47

Dakota
Ik was midden in mijn zin toen Matthew opeens op hing.... "Oke..., Kian gaat dood..." Ik ga zag iedereen nu raar naar me kijken. "Wat is er Dakota?" Hoorde ik Lena zeggen. "Matthew heeft het uitgemaakt omdat Kian dat wou..." Ik zette nu een fake lach op naar Lena en balde mijn vuisten. "Wanneer gaan we Kian pijn doen?" Ik bleef nu kijken met een neppe lach naar Lena. "Dakota je bent nu boos, ik begrijp het. Alleen wij zijn er juist voor om vrede terug te brengen tussen weerwolven en vampieren." "Davina jij kan wel zorgen dat Kian zomaar uit het raam vliegt toch?" Ik zag Davina me nu lachend aankijken. "Hoe graag ik het ook zou willen, nee. Dat gaat te ver Dakota." "Oke, als jullie hier blijven ik ben zo terug." Ik veranderde nu in een wolf en begon te rennen. Ik moest mijn boosheid weg krijgen en dat lukte me alleen als ik al mijn energie kwijt was. Ik rende nu met een verwarde kop door het bos. Na een tijdje rennen merkte ik de boosheid weggaan. Ik veranderde nu rustig terug en liep terug naar de rest. Ik zag ze lachend tegen de bomen aanzitten terwijl ze een broodje aten. Ik zwaaide rustig naar ze en ging erbij zitten. We luisterden naar elkaars verhalen en maakte uiteindelijk een kampvuur. We bleven zo een tijdje zitten. Ik was blij met mijn vrienden, door hun was ik Matthew totaal vergeten. Ik keek rustig omhoog en zag de sterren in de hemel. Ik hoorde het vogel gezang en het geknetter van het vuur terwijl Kol, Tyler, Davina en Lena gezellig aan het praten waren. Ik ging rustig op mijn rug liggen en bleef me focussen op de sterren. Ik dacht terug aan het moment voordat ons leven zo ingewikkeld was. Ik zag het weer voor me hoe ik na het barbecuen langer buiten bleef met mijn vader. Ik zat dan op zijn schoot en dan wees hij alle sterren beelden aan. Ik werd al blij door de gedachten. Ik sloot nu rustig mijn ogen en viel in slaap.

Matthew
Ik zat rustig op de bank terwijl Kian allerlei plannen aan het maken was voor als er ooit een gevecht zal komen. Ik keek rustig naar Kian, Lucy en haar vrienden. Ik hoorde hoe ze alle vredes pogingen wouden gaan tegenhouden... Ik snapte niet waarom ze zo gebrand waren om aan weerwolven een eind te maken. "Matthew kom ook helpen." Hoorde ik Kian nu opeens zeggen. "Ik ga een luchtje scheppen." Ik stond nu rustig op en liep naar buiten. Ik keek naar de sterren en moest denken aan Dakota. Voor alles zo was lagen we op een bankje. Dakota lag dan in mijn armen en dan keken we samen naar de sterren. Ik zag haar twinkelende ogen en haar glimlach weer voor me als ze de sterren beelden aanwees. Ik voelde nu een traan over mijn wang lopen. Waarom heb ik naar Kian geluisterd... Ik had het nooit uit moeten maken. Ik dacht nu aan de slechte kant en de goede kant die je altijd in films ziet. Ik zit aan de slechte kant.... Ik liep nu rustig naar binnen en pakte mijn jas. Ik liep nu weer naar buiten en begon richting het bos te lopen. Al snel zag ik een kampvuurtje en hoorde ik blij gelach. Ik liep er nu dichter naartoe toen ik Tyler, Lena, Kol, Davina en Dakota zag. Ik zag dat Dakota al in slaap was gevallen. Ik zag dat ze nu meteen stopte met praatte en me aanstaarde. "Het spijt me.... Ik weet nu gewoon dat ik verkeerd heb gehandeld en ik wil niet bij Kian blijven." Ik zag Lena nu rustig opstaan en naar me toe lopen. "Je hebt wel lef na wat je bij Dakota hebt geflikt." "Ik weet het... Het spijt me echt. Ik wil jullie helpen." Ik zag Lena nu naar achter kijken terwijl de andere hun schouders ophaalde. "Dit moet Dakota beslissen." Ik zag Lena nu naar Dakota lopen en haar wakker maken. Ik zag Dakota nu sloom wakker worden. "Wat..."   Hoorde ik Dakota zeggen met een zeurderig toontje. "Wat doet hij hier?!" Ik zag Dakota boos mijn kant op kijken. "Het spijt me Dakota, je heb het recht om me te haten maar laat me alsjeblieft praten." Ik zag Dakota me nu stil aanstaren. "Nou begin dan." "Ik heb er onwijs veel spijt van dat ik het uit heb gemaakt en ik wil met jullie mee Dakota ik hou het niet uit met Kian." Ik zag Dakota nu bedenkelijk kijken. "Oke je mag mee, maar laat mij met rust, ik heb even wat tijd nodig." Ik knikte nu naar Dakota. Ik ging nu rustig tussen Lena en Tyler zitten en keek naar het vuur. Na een tijdje begon iedereen moe te worden en gingen we allemaal liggen. Ik probeerde in slaap te vallen toen ik gebeld werd. Ik keek naar mijn telefoon en zag dat het Kian was.... Ik twijfelde even maar hing op. Ik deed nu mijn telefoon uit. Ik deed nu weer rustig mijn ogen dicht. Ik voelde rust over me heen komen en viel nu rustig in slaap.