The beta

Hoofdstuk 22

Stefan en ik waren ondertussen goeie vrienden geworden. We zouden nu gaan aanvallen alleen ik kon Stefan nergens vinden... We zochten overal maar Stefan was nergens te bekennen. Ik maakte me ergens wel zorgen omdat Stefan zag altijd het beste in iedereen ook in de weerwolven. Uiteindelijk besloot ik dat we toch maar moesten gaan. Na een tijdje lopen kwamen we eindelijk in de wolven territorium. Toen we op een openvlak aan kwamen zagen we de wolven al staan een paar waren nog in mensen gedaantes. Ik keek goed naar de paar die nog mens waren toen ik zag dat Stefan er tussen stond. Ik was gefocust op Stefan toen Kutai begon te praten. "Toch niet zulke goeie vrienden als je dacht he! Hij is overgelopen naar ons maar weetje hij is een overloper en die zijn vaak niet te vertrouwen." Ik zag Stefan nu verschrikt opzei kijken toen ik zag hoe ze zijn armen en hoofd eraf trokken. Ik voelde een brok in mijn keel komen. Zonder na te denken viel ik aan. Al snel volgde de anderen me. Het was een bloederig gevecht tot er opeens een felle lichtstraal uit de hemel kwam en wolven gehuil weerklonk. Iedereen stopte meteen met vechten toen ik een blonde wolf met fel rooie ogen door de menigte zag komen. Ik en de vampieren deinsde achteruit voor wat er zou gebeuren. Alle wolven bogen meteen behalve Kutai. Je zag ze met elkaar communiceren op hun manier en ik zag de houding van de blonde wolf agressief worden. Opeens schoten er stralen op alle wolven en vampieren. Ik kon nog net ontkomen aan de stralen maar ik zag hoe iedereen geraakt werd. De wolven veranderde naar hun haarkleur en hun ogen werden blauw. Maar wij vampieren.... Wij werden vermoord. Ik rende weg van dit allemaal terug naar de jongens school. Ik trok meteen andere kleren aan kleren die niet onder het bloed zaten. Na een uur liep ik terug naar de plek waar het allemaal gebeurden. Er lagen geen lijken meer alleen maar as. Ze hadden alle vampieren verbrand. Ik ging nu in het midden van het veld zitten toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en zag het blonde meisje van de meiden school. "Gaat het Kian?" Ik knikte naar haar. Ze kwam nu naast me zitten. "Het gaat niet Kian wat is er?" Ik keek naar het blonde meisje. "Er is niks." Ik zag dat ze het nu opgaf. We begonnen wat te praten en de zon ging onderhand onder. De lucht werd oranje roze. Het zag er prachtig uit. Ik keek nu in de fel blauwe ogen van Pascal. Ik zag dat ze nu ook in mijn ogen keek. Ik boog mijn hoofd iets naar voren en voelde haar warme adem tegen mijn lippen. Opeens boog Pascal ook naar voren en onze lippen raakte elkaar. Onze lippen bewogen perfect met elkaar mee. Ik hoorde haar hard sneller kloppen. We trokken elkaar nu terug toen ik zag dat haar ogen licht gaven. Ze waren fel rood net als de ogen van die blonde wolf. Ik deinsde meteen achteruit toen ik haar ook geschrokken naar mij zag kijken. "Kian... Wat ben jij...... En hoe heb jij het overleefd.....?" Ik keek nog steeds vol angst naar haar toen ik de boosheid mezelf over voelde nemen. Ik stond nu op en nam een dreigende houding aan. "Ik... Ik ben een vampier! En ik heb het overleefd ja! Teleurgesteld!" Ik zag haar nu met medelijden maar ook met afschuw naar me kijken. Ik rende nu weg zo snel als ik kon terug naar de jongens school. Ik pakte mijn kleren en mijn geld en vertrok. Ik zal hier niet blijven niet bij deze wolven in de buurt! Ik liep nu weer weg uit de school en ging weg. Ik vertrok nu naar de stad die bekend stond voor de vampieren.

----------------------------------------------
                            heden.
----------------------------------------------

Lena.
Ik stond nu voor het huis van Kian. Waarom ging hij er zomaar vandoor? En wat was dat met onze ogen...... Ik moest het gewoon weten. Ik liep naar de deur en belde aan. Ik wachtte heel even toen Matthew in de deuropening kwam. "Is Kian er?" Ik zag Matthew nu knikken en hij stapte opzij. Ik liep nu rustig naar boven. "Waar is zijn kamer?" Ik zag Matthew wijsen naar een rode deur. Ik klopte nu aan. "Ga weg Matt!" "Ik ben het Lena.." Ik zag Kian nu verschijnen. "Wat doe je hier?" "Waarom rende je weg?" "Gewoon." Ik liep nu stug Kians kamer in en ging op zijn bed zitten. "Kian wat gebeurde er na onze kus? Nog nooit heeft iets zo sterk gevoeld." Kian draaide zich nu om en ik zag meteen zijn sixpack. Hij had geen shirt aan alleen een sportbroekje. Ik zag Kian nu op me af komen en hij ging zuchtend naast me zitten. "Het is lastig uit te leggen." "Vertel, vaak begrijp ik het wel." Kian begon nu te vertellen over zijn gehele verleden en ik luisterde aandachtig. "Dus kort samen gevat, toen dat gebeurde dacht ik daar aan en ik had gelijk je bent de blonde wolf en we zullen weer tegen elkaar komen te staan..." "Waarom denk je dat?" Ik kreeg nu een foto te zien die Matthew had gestuurd met de legende. "Wow wacht dat boek had ik gekregen van Dakota.. Hoe komt hij er aan?" "Geen idee." Ik stond nu op en liep naar Matthew. "Hey mag ik mijn boek terug." Ik zag Matthew nu zwak lachen toen hij me het boek gaf. "Bedankt, en blijf de volgende keer van mijn spullen af." Ik liep nu weg toen Kian opeens voor me stond. Van schrik gaf ik een gil en sloeg ik Kian. "Auu." Ik zag Kian nu onschuldig naar me kijken. Er ontstond nu een glimlach op mijn gezicht "sorry Kian." Ik zag Kian nu lachend naar me kijken toen hij zijn armen om mijn middel sloeg waardoor we erg dicht tegen elkaar stonden. Kian boog nu naar voor en onze lippen raakte elkaar. Ik sloeg mijn armen nu om zijn nek heen. Toen we elkaar loslieten keek ik in de fel rode ogen van Kian. Ik ging met mijn hand langs zijn wang en voelde zijn huid. Ik gaf hem nu nog een kort kusje op zijn lippen en liep toen weer terug naar huis.