The beta

Hoofdstuk 29

Lena.
Iedereen keek me nu afwachtend aan. "Wat?" "Jij bent de alfa hier." Ik keek Dakota chagrijnig aan. "Echt Dakota...." Ik zag haar nu knikken. "Uhm oke... Kol kunnen we het niet gewoon wegvegen?" Ik zag Kol nu zijn schouders ophalen toen Kian begon te praten. "Je kan het alleen weg vegen als je niet bovennatuurlijk bent..." "Heeft iemand van jullie een nummer van iemand die niet bovennatuurlijk is?" Ik zag iedereen nu nee schudden toen ik Dakota zag opkijken. "Tyler wel." "Bel Tyler dan." Ik zag Dakota nu haar telefoon pakken. "Mijn telefoon is dood...." "Weet je het nummer uit je hoofd?" Ik zag Dakota nu nee schudden. "Oke anders moeten we met ze alle langs de grens gaan zoeken en als we iemand zien lopen gewoon vragen of hij het weg wilt vegen." Ik zag iedereen nu verbaasd kijken toen Kol weer ging praten. "Ik denk niet dat dat slim is....." "Waarom niet?" "Straks kom je een jager tegen en die begrijpt het dan meteen en dan ga je dood..." "Oke daar heb je een punt." We stonden daar nu maar wat met ze alle toen we iemand hoorde schreeuwen. "Hey wat doen jullie daar?!" We draaiden ons nu allemaal om toen we een bruinharig meisje aan zagen komen. Ik zag Kol opeens verstijven en achter een bosje duiken." Ik keek verbaasd naar Kol toen ik Dakota ook niet meer zag. Ik keek raar terug naar dat meisje. "Wie ben jij?" "Ik stelde eerst een vraag..." Ik zag het meisje arrogant kijken. "We waren aan het wandelen. Nu jij." "Ik ben Latisha." Ik zag nu opeens haar houding veranderen. "Kennen jullie toevallig Kol en Dakota?" "Nog nooit van gehoord... Watdan?" Ik zag Latisha arrogant kijken. "Gaat je niks aan." Ze liep nu weg maar ze kon niet weg door het zand want ze botste tegen de onzichtbare muur. Ik hoorde nu een lachje uit de bosjes en ik zag Latisha er nu meteen op af gaan. Ik zag hoe ze Kol aan zijn oor omhoog trok. Ik zag Kol met een verlegen lach naar haar kijken. "Hey boo." Ik keek verbaasd naar Kol. Waarom zegt hij dat? Ik zag Dakota nu ook te voorschijn komen terwijl ze keihard aan het lachen was. "Omg ben je uitgehuwelijkt aan haar." Ik zag Kol een waarschuwende blik naar Dakota geven. Ik keek verbaasd naar Kol. "Oke wacht effe... Je loopt weg van je roedel terwijl je uitgehuwelijkt bent?" Ik zag Kol nu verlegen knikken toen Dakota er weer doorheen ging. "Had ik ook gedaan als ik jouw was Kol." Ze schoot weer keihard in de lach toen Latisha begon te huilen. Ik zag nu een jongen uit de bosjes komen en Dakota versteende meteen. "Wie is dat nou weer?!" Ik keek vragend naar Latisha. "Dat is Elijah hij is uitgehuwelijkt aan Dakota." Ik zag Matts gezicht meteen vertrekken. "Dat zeg je niet even tegen me Dakota!" "Het spijt me Matt ik had nooit verwacht ze ooit weer te zien." Ik zag Matt nu boos worden en hij liep weg. "Matt alsjeblieft ga niet weg!" "Het is Matthew voor jou Dakota!" En hij liep weg. Ik zag Dakota nu in tranen uitbarsten en Kian rende achter Matt aan. Ik liep nu naar Dakota toe en trok haar in een knuffel.

Matthew.
Ik liep boos weg van de groep. Dat lijkt me wel iets wat je iemand vertelt voor je in een relatie stapt! Ik liep chagrijnig verder toen ik tegen iemand op botste. Ik keek in de ogen van Jace. "Lekker jij kan er ook nog wel bij." Ik zag Jace verbaasd kijken en toen blies hij op een fluitje. Het fluitje klinkt zo hard dat ik in elkaar zakte van de pijn. Ik hoorde Kian nog wat schreeuwen toen het fluitje weer afging. Ik hoorde een klap op de grond en harde stemmen en toen viel ik weg.

Lena.
Ik hoorde een harde fluit wat erg veel pijn deed aan mijn oren maar gelukkig was het ver genoeg dat het niet vreselijk veel pijn deed. Ik zag Kol nu verschrikt opkijken. "Shit..." "Wat Kol?" "Of het was iets anders of ze hebben Kian en Matt." Ik keek geschrokken naar Kol. Ik zag Dakota nu ook op staan. "We moeten ze vinden!" "Veel geluk met dat..." We keken nu met ze alle boos naar Latisha. Opeens begon Elijah in een boom te klimmen. Ik keek raar naar Elijah. "Wat ga jij doen?!" "Ik ga kijken waar dat kamp is!" We wachtte nu met ze alle tot Elijah eindelijk beneden kwam. "Ik denk dat het kamp buiten deze kring licht in een andere kring ik zag ze met auto's weg rijden." Ik keek geschrokken naar Elijah. "Laten we erachter aan gaan dan!" Zonder nadenken veranderde ik in een wolf en begon te rennen. Ik keek naast me en zag Kol en Dakota naast me rennen. Na een tijdje rennen zagen we een busje en we veranderde terug. We liepen rustig op de auto af en ik wist zeker dat ik Kian rook. We liepen op de busje af en deden de achterkant van het busje open. Ik keek in het busje en ik zag een jongen meteen in de schaduw duiken en schreeuwen. "Wat wil je van me laat me met rust!" Ik keek verbaasd naar de jongen. "We komen je geen kwaad doen..." Ik zag de jongen nu iets beter en zag dat hij raven zwart haar had en donker bruine ogen. "Mijn ring hij licht daar." Ik zag hem wijzen naar een boom en liep er rustig heen. Ik pakte de ring en gaf hem aan de jongen. "Bedankt." Hij deed de ring om zijn vinger en kwam nu tevoorschijn in de zon. "Ik ben Joey." Hij stak zijn hand nu uit. "Ik ben Lena en dat zijn Dakota en Kol." Ik zag hem nu knikken en hij stapte uit. "Bedankt." Ik zag hem dankbaar kijken toen Latisha de ring van zijn vinger wou trekken. Ik zag Joey meteen een klap geven naar Latisha en zijn hand weg treken. We keken nu allemaal verbaasd naar Latisha. "Wtf!" We keken allemaal boos naar haar. "Wat hij is vampier." "Dus?!" Ik keek haar boos aan. "Latisha mis kunnen jij en Elijah beter gaan!" Ik zag haar nu boos kijken maar ze gingen wel weg. Joey begon nu te praten. "Waarom zijn jullie hier?" "Twee van onze vrienden zijn door ze mee genomen." Ik zag Joey nu verlegen kijken. "Ik snapte al niet waarom ze me achter lieten maar nu wel." Ik keek verbaasd naar Joey. "Ik denk zomaar dat hij belangrijk genoeg was dat ze afleiding nodig hadden en dat ben ik waarschijnlijk de afleiding.