The beta

Hoofdstuk 18

Dakota.
Ik liep ontspannen door het bos toen ik geritsel hoorde. Ik draaide me om en keek nu recht in de ogen van Matt. "Wat doe jij hier?" "Ik wou sorry zeggen." Ik begon nu weer te lopen. "Oke je hebt sorry gezegd doei." "Dakota alsjeblieft." Ik rolde nu met mijn ogen en liep verder. Ik wou me nu net omdraaien toen ik door de grond zakte. Ik begon te gillen en ging via een glijbaan naar beneden. Wtf..... "Dakota!!!!" "Matt help!!!" Ik hoorde nu een harde klap. Wat deed hij? Ik zette nu mijn nagels uit en probeerde nu tot stilstand te komen. Na een tijdje kwam in eindelijk tot stilstand. Ik wou net omhoog klimmen toen Matt tegen me aan plofte. "Aaaah Matt wtf!!!!" Ik hoorde Matt nu lachen terwijl we nu samen op de grond plofte. Ik keek nu omhoog en Matt lag boven op me. "Ga je nog van me af?" Ik zag een lichte twijfeling in Matts ogen. "Eh ja sorry." Hij stond nu op en legde beschaamd zijn hand in zijn nek. "Wat is dit voor plek?" Ik keek bewonderend rond en zag dat er allerlei boeken stonden. Was dit de bibliotheek waar alles stond over weerwolven....? Ik pakte nu rustig een boek en las de titel. Moon eclips. Ik pakte nog wat boeken en er stonden allerlei namen op wat met weerwolven te maken had. Na een tijd zoeken vond in een boek over de legendes van weerwolven en vampieren. Misschien stond hier iets in over Lena. Ik besloot het boek me naar huis te nemen en het te lezen waar Matt niet bij was. "Dakota waar zijn we?" Ik draaide mezelf nu om naar Matt. We zijn in een bibliotheek en ik wil nu weg." Ik liep nu rustig op de glijbaan af en zette mijn nagels er al weer in om omhoog te klimmen. "Eh Dakota ik wil niet vervelend zijn maar daar is gewoon een deur...." Ik zag Matt er nu op af lopen en opende de deur simpel. Oke dat kan ook.... Ik rende nu naar de deur en ging achter Matt aan.

Ik liep nu door een ouwe trappen gang die erg smal was. De gang was van oude grijze bakstenen gemaakt die er gebarsten en vervallen uitzagen. Ik liet mijn hand over de muur heen glijden en voelde alle schuren in de muur. Hoe verder we liepen hoe dunner en lager de gang werd. Na een tijd lopen werd het zo laag dat we moesten kruipen. Maar na een lange tijd werd het nog dunner ook. Matt paste er niet meer door toen ik realiseerde dat je hier gemakkelijk als wolf doorheen kon. Ik veranderde nu in een wolf en deed het boek ik mijn bek. Ik liep nu rustig langs Matt en fringde me door de opening. Toen ik buiten kwam liet ik het boek vallen maar de grond kwam ook omhoog. Ik sprong meteen naar achter toen ik zag dat het nu groot genoeg was voor Matt om er uit te lopen. Ik keek vol verbazing naar de muur toen Matt naar buiten kwam. Ik veranderde nu snel terug in een mens en zag Matt nu aandachtig naar me kijken. "Eh bedankt Dakota. Ik knikte kort en liep alweer weg toen Matt achter me aan kwam. "Wacht Dakota! Ik voel me dom dat ik tegen je zei dat het nooit zal werken want dat zal het wel." Ik stopte nu en draaide me om naar Matt. Ik weet het niet Matt ik heb tijd nodig om na te denken." Ik zag Matt nu knikken en hij ging weg. Oke mooi nu naar huis en kijken of ik iets kan vinden over Lena. Ik rende nu snel naar huis en ging regelrecht naar mijn kamer. Ik ging nu meteen aan mijn bureau zitten en sloeg het boek open. Het eerste wat ik zag was een groot plaatje van een blonde alfa.... Ik begon nu meteen te lezen.

Er was eens een tijd dat weerwolven en vampieren in vrede leefde. Alles ging goed tot dat er bij de weerwolven en vampieren een lijder opstond. Bij de weerwolven was dat Kutai. Kutai was een gefreesde weerwolf en haatte vampieren omdat zijn ouders door vampieren waren vermoord. De vampieren waren hiermee weggekomen met de smoes dat ze hun niet hadden herkent. Kutai heeft de weerwolven hier nooit om kunnen vergeven. Na een tijd was Kutai oud genoeg en werd hij alfa. Kutai was de alfa van de lightingale pack. De lightingale pack was de sterkste roedel die er was en alle andere roedels hadden zich onderworpen aan de lightingale pack. Meteen toen Kutai leider was geworden van alle wolven besloot hij oorlog te verklaren aan de vampieren. Kutai was een harde wolf zonder grenzen. Kutai vermoorde de ouders van een menselijk gezin. Zonder dat Kutai het wist had het gezin hun zoon verstopt in de kast. Hun zoon groeide op en besloot hierop wraak te nemen op Kutai meteen nadat hij was veranderd in vampier. Er ontstond een enorme oorlog die maar niet tot eind kwam tot dat er een uitverkoren alfa kwam. Deze alfa was blond en haar ogen fel rood maar niet rood zoals bloed. Zij was veranderd door een gewone beta.

Mijn hard stond stil toen ik dit las. Uitverkoren, veranderd door een Beta!

Deze wolf had andere krachten dan de meeste. Ze was sneller, sterker en haar zintuigen waren beter dan alle zintuigen van andere.

Daarom kreeg Lena Kian zo makkelijk neer.....

De uitverkoren wolf maakte een eind aan de oorlog tussen de wolven en de vampieren alleen er was nooit vrede gesloten. Het gezegde zegt dat er weer een nieuwe uitverkorene zal komen en de vrede tussen de vampieren en de weerwolven zal herstellen alleen zal dit niet makkelijk worden want deze vampier die de oorlog starte met Kutai zal waarschijnlijk nog bestaan en zal veel tegenstribbelen...

Meteen nadat ik dit las wist ik niet wat te denken of hoe te reageren.... Het enigste wat ik zeker wist was dat Lena dit moest weten.