The beta

Hoofdstuk 17

Dakota.
Ik was net thuis toen mijn ouders meteen naar me toe kwamen en me in een knuffel trokken. "Het is al goed lieverd" ik liet me even knuffelen maar liep toen naar mijn kamer. Ik was nu gebrandmerkt als wolf met mijn ogen.. Ik was net boven toen ik een berichtje kreeg van Lena.

Lena: ik hoorde je huil..... Gaat het?
Dakota: het gaat.
Lena: echt waar? Je kan me alles vertellen he.
Dakota: nou Matthew wil niet meer met me uit dus dat is een goed punt voor jou.
Lena: Dakota wat is er gebeurt?

Ik las wat Lena zei maar ik reageerde niet. Waarom wou ze het weten het was precies wat ze wou....

Matthew.
Meteen nadat Dakota weg was had ik al spijt van mijn woorden... Waarom moest ik dat tegen haar zeggen? Ik vond haar leuk en ik verpest het allemaal vanwege Kian...... Ik had mijn eigen hard gebroken door het meisje weg te sturen waar ik van hield. Misschien moest ik naar haar toe.

Ik liep het bos in en ving de geur op van Tyler. Ik liep er regelrecht op af wetend dat ik dan bij Dakota zou komen. Na een tijd lopen zag ik een huisje staan. Ik liep nu naar de deur en klopte aan. Na een tijdje ging de deur open. "Wat doe jij hier?!" Ik keek nu recht in Tylers ogen. "Is Dakota er?" "Waarom moet je haar leven nog meer verkloten!" Ik keek verbaasd naar Tyler toen ik Dakota van de trap af zag komen. "Wat doe je hier Matt?" Ik zag dat haar ogen nu somber stonden en de blije glans in haar ogen was niet meer te zien. "Ik... Ikke wou gewoon zeggen dat het me spijt ik had het recht niet om dat te zeggen." Ik zag dat ze nu naar de deur kwam en achter Tyler ging staan. "Ik weet het niet Matt je hebt me onwijs pijn gedaan en het eindigde fout ik kan het er niet zomaar op wagen straks gebeurd het weer." Ik keek nu verward naar Dakota. "Wat bedoel je?" Ik zag dat haar ogen nu fel blauw werden en ik snapte het meteen. "Shit Dakota het spijt me ik had nooit verwacht dat zo iets zou gebeuren." Ik zag dat Tylers ogen nu ook oplichten en dat ze de zelfde kleur waren als die van Dakota alleen die van hem stonden nu dreigend. "Waarom kom je hier je bent een vampier en je brengt ons alleen maar problemen!" Ik wist niet wat te zeggen. "Het spijt me..." Ik zag dat Tyler net wou reageren toen er een camera flits langs me schoot. Ik zag Dakota en Tyler nu meteen verstijven.  "Dit was helemaal niet om sorry te zeggen he!?" Ik keek nu naar Tyler die hem nu tegen mij flipte. "Dit was gewoon om te bewijzen wat wij zijn!!" "Nee Tyler......" "Nee rot op Matt." Ik zag dat Dakota huilend weg was gerend. "Dakota!!!" "Rot op Matt en kom nooit meer terug!!" En voor ik het wist was de deur voor mijn neus dicht geslagen....

Ik haalde nu mijn hand door mijn haar en liep terug naar huis. Wat heb ik gedaan!? Ik heb het alleen maar erger gemaakt..... Ik voelde me een loser. Ik begon nu te rennen om alle zorgen van me af te krijgen toen ik iemand in het bos zag lopen. Ik verminderde nu van snelheid en liep er rustig op af. Het was Jace...... "Hey!" Ik zag Jace nu verschrikt achterom kijken. "Wat doe je hier?" "Ik wandel in het bos." Ik keek bedenkelijk naar Jace. "Nog foto's gemaakt?" Ik trok nu een wenkbrauw op en keek hem ondervragend aan. Ik zag meteen twijfel ontstaan bij Jace. "Ik den dat jij ook weet wat ik ben of niet." Ik zag Jace nu zachtjes knikken. "Oke en je weet ook wat er gebeurt als je met mij aan het kloten bent?!" Ik zag nu langzaam angst ontstaan bij Jace. "Weet je wat 'Jaceee' zeg maar tegen die jager vriendjes van je dat als ze 1 vinger uitsteken naar die wolven dat ze dood zijn." Ik zag nu een verbazing ontstaan bij Jace. "Waarom geef jij om wolven je bent een vampier?" "Dat gaat jou niks aan! Je laat ze met rust of je gaat er aan!" Ik zag dat Jace nu een stap dichterbij zette. "Ik denk zomaar dat ik niet voor jou te vrezen heb." Ik keek ongelovig naar Jace. "Oh nee en waarom niet?" "Omdat jij het type vampier bent dat dieren vangt om geen mensen pijn te doen of niet soms." Ik zag nu een grijns ontstaan bij Jace en wist dat hij gelijk had..... Ik keek nu naar Jace en wou net wat zeggen toen zijn gezicht spierwit werd. "Weetje Jace misschien is Matt zo'n vampier maar dat zegt niks over zijn vrienden. Ik zag Kian nu naast me verschijnen die nu dreigend op Jace afliep. "Dus alles wat Matt zei. Oh en als je dat wel doet zal ik je een lange en pijnlijke dood geven." Ik zag dat Kian nu dreigend naar Jace ging en nu heel dicht op hem ging staan. "Nu ren!" Kian liet nu zijn tanden zien en Jace rende zo hard als hij kon weg. Ik keek Kian nu dankbaar aan. "Bedankt daarvoor Kian." "Is al goed. Ik weet niet waarom je zo om die wolven geeft maar als het zo belangrijk voor je is...." Ik keek nu blij naar Kian. "Bedankt man." "Zorg nu maar dat je Dakota krijgt anders heb ik me na zo veel eeuwen voor niks aan die jagers zichtbaar gemaakt." Ik gaf nu een korte lach naar Kian gaf hem een bro hug en ging naar huis.