The beta

Hoofdstuk 50

Matthew
Ik was net wakker toen ik allerlei geluiden hoorde. Ik keek naar het veld en zag Lena in het midden omringd met licht. Ik zag haar schreeuwen van de pijn. De kracht werd haar te veel. Ik rende hard naar Lena toe. Ik wou net het licht in stormen. "Stop!" Ik stopte verbaasd en keek naar Lorie. "Die licht zal je doden je ring is daar niet tegen bestand." Ik keek verbaasd naar Lorie. Ik deed mijn hand rustig in het licht en voelde het branden. Ik haalde mijn hand nu snel uit het licht en zag de brandwonden zitten. Gelukkig geneesde het al snel. Ik keek naar Lena in het midden van het licht en zag dat de pijn echt ondraagbaar werd. Ik keek om me heen en zag dat Tyler wakker was. "Tyler help!!!" Ik zag Tyler hier meteen heen rennen. Ik zag hoe hij door het licht ging en Lena vastgreep. Zijn armen gingen om Lena heen en het licht dimde. Ik opende nu weer mijn ogen en zag Lena bewusteloos in de armen van Tyler liggen. Ik keek nu boos richting Lorie. "Waarom deed u niks!" "Het moest iemand zijn die een band met haar heeft. Haar krachten moeten liefde ervaren." Ik keek verbaasd naar Lorie. "En wat als wij het niet door hadden gehad of niet wakker werden! Wat is er mis met jou!" Ik voelde de boosheid alleen maar erger worden en mijn bloedlust erger. Ik besefte me nu pas dat ik al een tijd geen bloed meer binnen had gekregen. Voor ik het wist stond ik voor Lorie en liet mijn tanden zien. Net toen ik mijn tanden in haar nek wou zetten kreeg ik een enorme hoofdpijn en viel ik op de grond. "Matthew!!" Ik zag Dakota op me afrennen toen alles zwart was.

Dakota
Ik zag Lorie Matthew een enorme hoofdpijn geven. "Matthew!!" Ik rende er snel heen toen ik zag dat Lorie zijn nek brak. Hij was dood... "Wat is er mis met u!" "Rustig hij geneest weer en alles is goed." Ik liet me neer vallen naast Matt en streelde zijn wang. "Uw training zou goed kunnen zijn, maar als het levensbedreigend is zeg dat dan tenminste even...." "Is goed meisje. Zorg er nu maar voor dat je bloed hebt voor als hij wakker word." Ik keek boos naar Lorie en stond op. Ik draaide me om en liep richting Kol en Davina. "Ik weet het niet Davina, maar ik ben het niet eens met haar techniek." "Ik weet dat het nu wat hard lijkt maar het verdient zichzelf terug." "Hard lijkt! Lena was bijna dood en ze heeft de nek van Matt omgedraaid!" "Rustig Dakota." Ik keek nu boos naar Kol. "Dus jij vind dit normaal?" "Dakota je weet dat ik het ook te vind, maar zo zijn heksen wen eraan." Ik keek boos naar Kol en liep toen boos weg. Ik liep terug naar Matt. Ik ging rustig naast hem zitten. Ik keek naar het gezicht van Matthew. Hij zag er onwijs vredig uit. Ik ging liggen naast Matthew en legde mijn hoofd op de borst van Matthew. Ik voelde Matt niet ademhalen wat toch wel raar voor me was. Ik sloot alsnog mijn ogen en bleef zo liggen bij Matt tot hij wakker werd.

Matthew
Ik schrok wakker happend naar adem. Ik keek nu in de bange ogen van Dakota. "Sorry Dakota." "Het geeft niet." Voor ik het wist werd ik in een knuffel getrokken door Dakota. Ik legde verbaasd mijn armen om haar heen en knuffelde terug. We zaten zo een tijdje tot Dakota zich uiteindelijk toch los trok van me. "Dus dat betekent dat alles weer goed is tussen ons?" "Ik denk het."  Ik keek blij naar Dakota en trok haar weer in een knuffel. "Maar wel gewoon vrienden." Ik liet Dakota nu los en zette een puppy blik op. Ik probeerde zo zielig mogelijk te kijken maar Dakota vloog in de lach. "Wat?" "Je wort er zo echt knapper op weet je." Ik keek Dakota nu aan die nu helemaal stuk van het lachen ging. Ik stond op en deed als of ik zwaar beledigt was en liep weg. "Matthew sorry." Ik keek nu opzij en keek in de ogen van Dakota. "Ik weet het niet hoor, ik denk dat ik nog een paar dagen boos blijf. Ik voelde Dakota nu tegen mijn arm duwen en verlegen lachen. "Nee ik meen het." Ik zei het zo serieus dat ik Dakota even zag twijfelen of het echt was. Ik kon het nu niet meer houden en vloog keihard in de lach. "Sukkel." Ik keek nu verbaasd naar Dakota die nu ook in de lach schoot. We liepen rustig terug naar de andere toen ik toch wel erg honger kreeg. "Ik ga jagen Dakota ik zie je zo." Zonder het door te hebben gaf ik Dakota een snelle kus op de lippen en rende ervan door zoekend naar een prooi.

Dakota
Ik bleef versteend achter. Ik zag hoe Matthew weg rende. Had hij dat kusje nou door of was het uit gewoonte. Ik staarde nu verbaasd voor me uit toen Lena voor mijn neus verscheen. "Dus het is weer aan met jou en Matt?" "Uhm eigenlijk niet, maar ik denk dat hij het vergeten was....." "Dat vergeet hij dan ook snel." Ik keek nu lachend naar Lena. "Misschien was het wel gewoon uit macht der gewoonte." Ik zag Lena nu niet gelovig naar me kijken. "Wat het zou kunnen." "U hu Dakota, geloof jij dat maar." Ik keek nu verbaasd naar Lena die lachend weg liep. Ik rende snel achter Lena aan en kwam weer naast haar lopen.