The beta

Hoofdstuk 51

Dakota
We waren nu al weken in het bos. Nog steeds elke dag werd Lena getraind. "Matthew en ik waren weer bij elkaar en tussen Tyler en Lena was het nog steeds vaag. Deze ochtend ging Lena weer trainen en de andere bleven bij haar terwijl ik eten ging halen. Ik kwam nu in de buurt van het bos toen ik geschreeuw hoorde. Ik rende zo snel als ik kon naar de open plek. Ik zag dat de enkels van Tyler, Matthew en Kian vast zaten aan de grond door planten. In wist niet goed wat Kian hier deed maar het maakte me ook niet uit. Ik zag Lena op de grond liggen omringd door licht en haar ogen gaven een felle gloed af. Ik keek omhoog en zag licht flitsen op iedereen afrazen. Ik besefte me nu pas dat dit net als in mijn droom was. Ik rende zo hard als ik kon naar ze toe. Ik maakte al mijn keuze zonder er bewust van te zijn. Ik greep Lena vast en trok haar weg. Ik begon haar te kalmeren maar wist dat het al te laat was om de andere te helpen. Ik durfde niet naar achter te kijken denkend dat ze dood waren toen ik allerlei geschreeuw hoorde. "Zorg dat Lena kalmeert!" Ik herkende de stem van Kol en deed mijn best alleen het lukte maar niet..... Ik keek opzij en zag Matthew en Tyler naast me liggen. Ik schrok van Matthew door de brandwonden overal op zijn lichaam. Ik zag Davina nu ook met Kian slepen die dezelfde brandwonden had. Ik wist niet of ze dood waren of niet en Lena wou maar niet kalmeren. Uiteindelijk werd ik helemaal gek omdat ze maar niet kalmeerde en gaf Lena een harde klap in haar gezicht. Ik zag dat ze haar ogen nu dicht deed en weer opende alleen nu waren haar ogen fel rood. Ik zag hoe ze opstond terwijl er nog steeds licht om haar heen gloeide. Ik wist niet goed wat er gebeurde toen ik zag dat Kian en Matthew meteen genazen toen ze in haar licht kwamen zelfs het litteken bij het oog van Tyler genas. Ik keek verbaasd naar wat er gebeurde toen het licht opeens uitging en Lena op de grond viel. Ik stond nu op en rende meteen op Lena af en zakte naast haar neer. "Lena! Lena!" Ik wist niet goed wat er nu precies gebeurde maar ik voelde angst. Ik kon niet zonder Lena. Ze is mijn beste vriendin iemand waar ik altijd bij terecht kan... Voor ik het wist rolde er tranen over mijn wangen. Al mijn vrienden lagen daar in een rijtje alsof ze dood waren. Ik wist niet of ze weer zouden genezen of echt dood waren. De tranen bleven als een gek stromen over mijn wangen en ik voelde de zout van de tranen in mijn mond. Ik zag Kol nu op me afkomen en hij trok me in een knuffel. "Het is al goed Dakota. Het komt goed met ze. Echt waar geloof me." Ik begraafde mijn gezicht in de borstkas van Kol en luisterde naar zijn worden in alle hoop dat ze waar waren. Ik liet Kol uiteindelijk los en we liepen naar het midden en maakte een kampvuur. We zaten nu met ze drieën Kol Davina en ik bij het vuur wachtend tot ze wakker zouden worden. Ondertussen was de zon al weg en stond de maan vol. Ik keek naar de maan en zag dat het een volle maan was met de mooiste sterren hemel die ik ooit had gezien. De sterren leken feller dan ooit te voren. Ik stond op en veranderde in een wolf en rende het dichte bos in. Ik liet de maan op me in en rende als nooit te voren. Ik stopte plots midden in het bos en liet een huil te horen. Al mijn pijn en verdriet kwamen samen in mijn huil. Tot mijn verbazing kreeg ik reactie. Ik luisterde goed naar het geluid. Ik huilde nu nog een keer om het weer te horen. Tot mijn verbazing herkende ik de huil van Lena, Tyler en Kol samen. Ik rende meteen terug zo snel ik kon. Toen ik aan kwam zag ik iedereen staan zelfs Kian. Ik veranderde nu terug en trok iedereen in een knuffel. Ik kon mijn tranen niet bedwingen van blijdschap. "Iemand heeft on gemist denk ik." Ik keek nu blij naar Tyler. "Zelfs jouw bijdehante opmerkingen Ty." Ik trok iedereen in een knuffel. En liet ze weer gaan. We gingen nu met ze alle bij het kampvuur zitten. "Kian wat deed je eigenlijk hier." "Ik kwam eigenlijk om de training van Lena tegen te houden alleen ik besef nu pas hoe ik jullie gemist heb." Ik keek blij naar Kian. "Dus je gaat de andere vampieren laten stoppen met de oorlog tegenover vampiers en weerwolven?" Ik zag Kian nu naar me knikken en werd onwijs blij. Eindelijk komt alles goed! Ik heb hier echt te lang op gewacht." Ik zag iedereen me lachend aanstaren toen Matthew me tegen hem aantrok. Ik legde mijn hard tegen zijn borstkas en genoot van het moment. "Ik hoop dat dit moment nooit stopt." Ik keek blij naar Matthew die me nu een kus op mijn voorhoofd gaf. Ik keek rond door de groep en zag Davina in de armen van Kol liggen terwijl ze naar de sterren keken. Tyler en Kian waren eindelijk weer vrienden en Lena keek mij blij aan. Ik lachte terug naar Lena en sloot mijn ogen. Dit moment was perfect.