She's Pysche Mendoza (COMPLETED)

SPM Chapter 45

She's Psyche Mendoza

"Don't do that again baby girl. I might forget to control myslef and just bite you."

CHAPTER 45

"Babe kain ka na."Narinig ko ang boses ni V na kakapasok lang sa room ni Parker dito sa ospital.

"How about you?" I asked at kinuha na ang paper bags na dala nya at isa-isa iyong hinanda sa lamesa.

"Sabay na tayo." He answered and kissed my cheek.
He bought a steak with rice for both of us tapos dalawa ring ice cream at fries.

Wala sina Nanay Liz at Lesy dahil nag prisinta ako na ako na lang ang mag babantay dahil kailangan rin sila ng mga bata sa ampunan. Nandito ngayon si V para samahan ako and he's also checking me all the damn time about my own condition. Kung hindi pa nya pina-alala na 8pm ang inom ko ng gamot ko ay makakalimutan ko. Until now I'm still worried on Parker about his condition. Ngayon ko lang na-realize na kung ako noon; parang pinag takluban ng langit at lupa when the doctor told me about my alzheimer's, ano pa kaya si Parker na 2 and half years old lang at mas malala pa ang sitwasyon sakin?

"Kumain ka pa ng madami!" Suway ni V when I'm about to put my plate into the tray at kinuha nya iyon tapos nilagyan pa ng madaming kanin at steak.

"Ayoko na." Reklamo ko.

"If you're concern about your weight, I don't care if you'll get some damn curves. I will still love you babe so eat." Matigas nyang sabi.

"Woah, that's sweet!" I said in a sarcastic tone which made him smirk.

"I am always sweet. Just don't let me get mad at you."

In-exam si Parker buong araw at bukas kung magiging okay na ang pakiramdam nya ay pwede na namin sya i-uwi but we still need to go back for check up every week. Pero at least nabawasan na yung kaba na nararamdaman ko hindi kagaya kanina.

"Grabe yung salubong natin ng new year love...andaming problema." I said out of the blue kaya naman lumingon sakin si V na ngayon ay naka-tutok sa laptop nya para sa ilang paper works.

"We're just being tested so don't worry." Sagot nya at umakbay sakin.

-

"Bye po!" Pag papalaam ko kay Nanay Liz at Lesy bago pumasok ng sasakyan. 1 day na lang new year na at magandang regalo yung mai-uuwi namin si Parker para maipa-gamot sa mas magandang ospital sa manila so we decided to bring him with us dahil ayokong maabala sila Nanay dahil may ampunan pa silang inaasikaso.

"Mag i-ingat kayo."

"Opo nay." I answered at sumakay na. Ganun rin si V after mag mano at mag paalam sa mga nanay.

Kalong ni V si Parker and I'm glad that he's smiling and laughing now. Unlike last night, naka-simangot sya kaya kitang-kita ko sa matataba nyang nguso na ayaw nya sa hospital. Tapos yung green eyes nya parang any time ay magiging kulay pula dahil sa irita nya. Teka bakit ganito yung pag describe ko? As if naman nababasa ko yung isip nya.

"Tata!" Napalingon ako nang tawagin nya si V. Wow ha, sa totoo lang nauna pa si V na tawagin ni Parker kaysa sakin na matagal na nag alaga sa kanya.

"Are you excited?" V asked at hinaplos-haplos yung buhok ni Parker. Hay, mag-ama talaga sila tingnan. Mga kulot!

Sinalubong kami ni Mom at Lola sa bahay na may naka-ready nang private nurse na mag babantay kay Parker. V called my mom yesterday kaya alam nila ang nangyari.

"Aren't you going home?" Tanong ko kay V nang kami na lang dalawa ang nasa labas. Kahapon pa kasi sya hindi umuuwi dahil sinamahan nga nya ako.

"If you will come with me, I will." Sagot nya at ngumiti.