Cinemates Fanfic.

Ryan 2

Nog meer straten. Alsof het nooit ophield. Toen zag ik opeens een hoog opstapje, voor een vrij nieuw gebouw. In het grote huis was het ook pikdonker en dat verbaasde me allang niet meer. Met mijn laatste kracht duwde ik mijn benen naar het hoge opstapje toe en ging er op zitten. Het was koud en een beetje vochtig, maar het boeide me niks. Ik keek naar beneden, en zag mijn verscheurde panty. Zwerver tot de max, ik wist het nu zeker. Ik trok mijn schoen uit en bestudeerde mijn enkel. Het was inderdaad opgezwollen, maar in plaats van rood was het nu paars. Ugh. Met mijn hoofd leunde ik tegen de deur.
Mijn leven is echt een puinhoop, was het eerste wat in me opkwam, toen ik eindelijk wat rust vond.
Waarom gaat altijd alles fout bij mij?
Ik kreunde luid.
Ik heb slaap nodig, besefte ik.
Maar niet hier. Waar the fuck zou ik ooit moeten gaan slapen? Niet hier op straat. Amsterdam blijft Amsterdam en veilig zal het nooit zijn. Ik dacht na, en zonder dat ik het door had vielen mijn ogen langzaam dicht van vermoeidheid.