Cinemates Fanfic.

Ryan 5

Ik had wel eens eerder mijn hoofd gestoten, heel vaak zelfs. Maar voor mijn gevoel was deze keer nog veel erger dan al die andere keren bij elkaar.
De jongen uit de deuropening, zat inmiddels voor me neer geknield.
'Sorry, ik...'
Zijn stem zwierf weg. Hij staarde me even verward aan. Hij had blonde krulletjes en was vermoedelijk een jaar of 16.
'Wat doe je eigenlijk hier, ja...'
Voor de tweede keer viel zijn stem weg.
Uit het niets stond hij op, waardoor ik een beetje schrok, en hoopte dat dat niet te zien zou zijn. Zijn verwarde uitdrukking was veranderd in een geërgerde uitdrukking en hij keek een beetje om zich heen.
Toen barstte hij uit.
'Oh wacht... Jij bent zeker zo'n Cinemator. Jij bent hier voor de Cinemates.' Hij deed een stap naar achteren en wees naar me. 'Jij bent hier al de hele dag omdat je Kelvin en Peter wilt zien, wedden? Jij bent zeker een fan, die hier al heel erg lang op ze wacht.' Hij liet een spottend lachje horen. 'Maar weet je wat, meid? Soms zijn de Cinemates wel eens toe aan wat privacy.' Met die woorden liep hij langs me naar een fiets, vermoedelijk die van hem zelf. Alle medelijden die hij net nog had laten zien, waren nu verdwenen.

Dit keer was het mijn beurt om hem aan te staren. Hij maakte ruw zijn fiets los en wilde er bijna mee weglopen, tot ik eindelijk wat kon uitbrengen.
'Dude, ik weet niet precies wat je bedoeld met die Cinema's of zo, maar het boeit me eigenlijk ook niet. Maar wel bedankt, dat je er zo beleeft naar vroeg.'
De jongen bleef met een ruk staan, wachtte even en draaide zich om in mijn richting, met fiets en al.
'Jij kent de Cinemates niet?' Zijn geërgerde stem was weer verdwenen en klonk dit keer... Geschokt.
Geschokt?
Waarschijnlijk was het antwoord op mijn gezicht af te lezen, want hij praatte al weer verder voor dat ik wat kon zeggen. 'De Cinemates' - hij legde een nadruk op Mates - 'zijn inmiddels de succesvolste YouTubers van heel Nederland. Ze hebben al meer abonnees dan Enzo Knol. En ik werk voor ze. Al heel erg lang. Ik help ze met filmen, monteren, locaties regelen, alles. Het zijn mijn vrienden. Mijn beste vrienden.' Hij pauzeerde even. 'Dus... Jij kent ze serieus niet?' Ik keek hem verward aan. Dit was wel het laatste wat ik had verwacht deze avond: een gesprek over Cinema's.

Ik snapte echt helemaal niets meer van deze jongen: hij geeft binnen minder dan een minuut al drie totaal verschillende emoties laten zien. En wat nou als ik wél fan was van hen, dan hoor je toch ook niet zo bot te doen?