Cinemates Fanfic.

Ryan 8

'Oke dan.' Ik ging een beetje verzitten.
'Nou, ik ben gevlucht van Appingedam naar Amsterdam voor mijn ouders met m'n zusje... M'n tweeling zusje. Maar nu ben ik haar kwijt.'
Hij keek me aan en knikte, maar zei niks. Hij liet me uitpraten. En daar was ik blij om. 'Als kind wisten we niet eens dat we zusjes van elkaar waren, maar toen we ongeveer negen jaar oud waren kwam ik haar tegen in een speeltuin ergens in het park in de buurt. Ik weet het nog als de dag van gisteren. We staarden elkaar aan en draaiden rondjes om elkaar heen van verbazing.' Ik liet een klein lachje horen. 'Wij lijken zo ziek veel op elkaar, dat is echt niet normaal.' Ik deed moeite om de pijn in mijn hart te negeren. Dat bleek moeilijker dan ik dacht, want ik voelde de tranen al achter mijn ogen prikken.
'Onze ouders waren niet blij met mij, toen we klein waren. Ze gingen er van uit dat ze één kindje kregen. Een meisje. Toen het bleek dat ze een tweeling zouden krijgen, vonden ze dat absoluut niet leuk. En al helemaal niet toen bleek dat het een jongetje was, tenminste, zo zag het eruit op de echo.

Vlak voordat onze moeder moest bevallen, bleek dat, na nog één onderzoek, het toch wél twee meisjes te zijn.
Toen onze moeder beviel, kwam zij, mijn tweeling zusje, als eerst. Ze was kern gezond en een vrolijke baby.
En toen kwam ik...
Na een paar dagen was ik er eindelijk ook. Maar ik was absoluut niet gezond. Ik werd naar een speciale afdeling gebracht waar ik werd geholpen met ademen en mijn lichaam op gang te komen. Zonder mijn zusje.'
De jongen, waarvan ik nog steeds geen flauw benul van had hoe hij nou eigenlijk heette, leefde met alles wat ik vertelde mee. Het was een leuk gezicht en ik besloot dat ik hem wel aardig vond.

Ik ging door.
'Mijn ouders begonnen een steeds betere band met mijn zusje op te richten; ze begonnen van haar te houden. Ze vergaten mij helemaal. Toen het bleek dat ik weer gezond was, besloten ze mij weg te geven. Er was een alleenstaande, oude vrouw, van toen al 70 jaar, die zich aanbood, waarschijnlijk omdat ze wat entertainment wilde in haar zielige leven. Maar goed, ze heeft me wel opgevoed, maar haar gezondheid ging al snel achteruit. Toen ik 8 was zorgde ik al meer voor haar dan zij voor mij. Ik was elf toen ze stierf.'

(Okay ik moet eerlijk zeggen dat dit niet mijn beste hoofdstuk is maar de rest wordt beter I promise gurls love you all)