Cinemates Fanfic.

Peter 14

We keken allemaal verwachtingsvol naar de plek waar Joshi wees, maar er kwam niemand. Hij riep nog een keer, maar met hetzelfde resultaat. Joshi liep naar de gang en kwam na een seconde weer terug. 'Wacht hier.'
Ik en Carré keken elkaar vragend aan. Carré was mijn beste vriendin, al minstens zes jaar lang. We kunnen elkaar niet eens één keer in de ogen kijken zonder in lachen uit te barsten.

Joshi kwam weer terug van de gang, maar dit keer met een meisje, dat op zijn schouder leunde. Ze leek ongeveer dezelfde leeftijd als Joshi te hebben, maar was klein van stuk. Ze had grote blauwe ogen die nieuwsgierig langs de groep keken. Haar ogen rustten even op die van mij, ze zag er niet zo vrolijk uit. Nogal moe.
Ik keek links en rechts van me en het viel me op dat ik niet de enige was die verrast was. Waarom had Joshi een meisje meegenomen? Kende hij haar?
'Josh... Wat is dit?' Kelvin was blijkbaar het eerst van ons allemaal uit de trans geraakt.
'"Dit", is Ryan,' begon Joshi, 'Ze... Ze zat voor onze stoep bij het kantoor. We raakten aan de praat en ze vertelde dat ze hier was met haar tweelingzus. Die... Is ze kwijt en was haar aan het zoeken. En ze had geen huis dus ik dacht... Waarom neem ik haar niet mee?'
Hij zei het op zo'n manier dat ik al wist dat Kelvin dit waanzin zou vinden, dus zei ik snel: 'Nou... Ze mag hier wel even blijven. Maar het feest is wel zo afgelopen. Dus -' Kelvin onderbrak me.
'Wat is er mis met jullie?! We hebben ons hier ziek veel zorgen zitten maken over Josh en hij verteld ons dat hij had zitten praten met een meisje en dacht "Goh, laat ik haar maar meenemen!". En nu is het allemaal gewoon weer goed?'
'Dude, calm down, oké. Hij is toch terecht? Wat is het probleem nu dan?' Kelvin deed nooit zo, daar kende ik hem te lang voor. 'Júllie zijn het probleem. Jullie allemaal.' En met die woorden stormde hij de kamer uit.